Che Guevara'dan başladık, laiklikten çıktık. (M. Kemal'in laiklik ısrarı meselesine ayrıca geleceğim.)
Che ("Çe" okunur.) TBMM Başkanı, "Millî Görüş"ün aslî unsuru İsmail Kahraman, Che'ye "eşkıya" dedi, birileri hopladı.
Che bir komünist... Önce bunda anlaşalım. Che'nin, Latin Amerika'da, ABD'nin nüfuzunu kırmak için mücadele ettiğini de kabul edelim; hatta, Latin Birliği'ni kurmak istediğini de...
Neden, asıl bağımsızlık mücadelesini veren Simon Bolivar örnek alınmıyor da Che örnek alınıyor? Adam komünist olmasa dönüp yüzüne bakarlar mı?!
Che, "ABD uşağı" Batista'ya karşı Fidel Castro ile mücadele verdi. Küba'nın hâli ortada; insan hakları hak getire...
Benim söylemek istediğim, Che, komünistlerin kahramanı... Onun için dünyadaki komünistler idol hâline getirmişler. İşte komünist Kuzey Kore lideri Kim... Son gelen haber: Kim, iki milletvekili toplantıda uyudu diye kurşuna dizdirmiş. Bu tür haberler, el altından, Güney Kore'nin, ABD'nin "imaj zedeleme" ameliyesi olsa bile, Kuzey Kore'de insan hakları sıfır.
Bizde "Deniz" diye samimiyet gösterdikleri bir Gezmiş var. Belli kesim toz kondurmaz. Bu genç, daha 24 yaşında iki arkadaşıyla asıldı. Keşke asılmasaydı. Bir tarihte yazmıştım... Yaşasaydı, bir holding koordinatörü olurdu belki. İşte koskoca komünist Rusya'nın hâli! Çin'de "komünizm"in adı var; gittikçe kapitalizme evriliyor.
CHP'nin cevval milletvekili Ali Haydar, yumruklu koluyla TBMM'de yemin etmişti! TBMM'de sokak militanlığı! Ali Haydar sâbileri toplamış, TBMM'ye sokmak istemiş. Sonra bakmışlar ki orta mektepli yavrular Che resimli tişörtler giymişler... İsmail Kahraman'a karşı gösteri yapacaklar. Polis izin vermemiş. Bari çocukları kullanmayın!
Elbette fikir hürriyeti olmalı... Kim kimi isterse savunsun, ama karşısında fikrini söyleyeni de boğmaya kalkmasın.
Che'nin kahraman gösterilmesi, bizim için de Türk gençliğine tuzaktır. Önce bu idrâk edilmelidir. Che, üstelik gerçek yüzüyle anlatılmıyor. Hatırlatayım... Che'yi, onun teatral resmini yayan, rol model hâline getiren bir İtalyan kapitalistidir: Feltrinelli.
Türkiye'de komünistlerin geldiği noktayı yazdım: PKK seviciliği! (Hakikati görenleri elbette ayırıyoruz.)
Aslı Erdoğan ve Necmiye Alpay. İkisi de her hâlde (Necmiye kelimeyi neden ayrı yazdığımı iyi bilir.) Che'cidir. PKK'nın "resmî" gazetesi Özgür Gündem'e destek verdikleri için tutuklandılar. (Marxist bir kuruluş olmasaydı, PKK'cılık ederler miydi? Onların tutuklanmalarını anlamıyorum. Hazırla iddianameni, suçlarının kanunda yeri varsa cezasını verirsin. HDP milletvekilleri, açık açık PKK'yı savunuyorlar, tutukladın mı?)
Yakın bir zamanda, "Vedat Türkali" adını kullanan "komünist" bir yazar 97 yaşında hayatını yitirdi. 1950'lilerde, eski illegal Türkiye Komünist Partisi üyeliği iddiasıyla tevkif edilmiş, hapis yatmıştı. (TKP, SSCB güdümünde bir kuruluştu. Üst yönetimi, N. Hikmet Ran dâhil, Moskova'da korunmuş ve beslenmiştir.) O da sonunda PKK'nın kapısına dayandı. PKK'nın birtakım toplantılarında, bilmem neye üye seçilmiş, bildirilerinde ilk imzayı atmıştı.
Neden V. Türkali, N. Alpay, A. Erdoğan, gibileri gerçek yüzleriyle tanıtılmıyorlar, ideal hâline getiriliyorlar?
Ülke için çok zararlı.
