Vicdan ve saygı, bütün duygular arasında başı çekenlerden. Bahsettiğim saygı şu yeni moda olan ‘Alanıma girme!’ cümlesinin eşanlamlısı değil. O, biraz bencillik ve narsizm içeriyor. Benim kastettiğim, kendine gösterilmesini istediğin saygıyı başkalarına gösterebilmek. ‘Dar hatta kapasitesiz alanını, diğer insanlardan korumaya çalışmak.’ Bu garip bir ruhsal hastalık.
Hiçbir şeye sahip olmayanların bir alan belirleyip onun içine birini sokmaması, yokluğun acısı ve kibri olsa gerek. Orası benim yerim. Burası benim evim. Benim arabam. Benim çocuğum. Benim odam. Benim bardağım. Benim alanım. Bundan kurtulunmaz. Bu yapı kişiye, sahip olmadığı evden sahibini kovdurur.
Alanı olmayanlar, bedeninin, ruhunun, maddiyatının evrene, yüce yaratana ait olduğunu bilenlerdir. Malının, mülkünün, eşinin, çocuğunun, hatta imanının, Allah vergisi olduğuna inananlardır. Ki bunu bilenler, hiçbir maddeyi ve maneviyatı sahiplenmeye cesaret edemezler, kendilerine alan belirleyemezler.
İnsan seçen insanlar günden güne artıyor. Bu insanlar aşırı özgüvene sahip gibi davranıyorlar. Astığı astık, kestiği kestik oluyorlar. “Ey seçici! Neyi seçiyorsun? Karpuz muyuz biz?”
Steril kelimesinin ‘s’ sine sahip olmayan bir tanıdığım, beni, ellerimle yemek yediğim ve kırmızı ışıkta beklerken serçe parmağımla burnumu kurcaladığım için iğrenç bulduğuna dair uyardı. “Ben yazarım! Beynimdeki kelimeleri parmağımla çıkarmaya çalışıyorum.” diyemedim.
Gariptir ki o uyarısından sonra, bugüne kadar hiç rahatsız olmadığım hâlleri bir bir aklıma geldi. Ve buradan yazılması uygun olmayan irite olduğum bir sürü defosunun farkına vardım.
Bazen çok ilginç olabiliyoruz. Karşımızdakinin bir davranışından rahatsız olmadan önce, vicdan aynamızda kendimizi tepeden tırnağa incelemeliyiz. Dıştan içe, beyinden kalbe tartmalıyız. Ben nasılımda karşımdakileri eleştirip, yargılayıp hatta onlardan iğrenebiliyorum? Alan belirleyip, onları bu alana sokmuyorum? Allah onun baktığı gözü bize verse, selam mı vermeyelim?
Bunun tersine bazılarıysa kafasından geçen şeyi dile getirmeye korkuyor. Davranışlarını karşındakinin kaldırabilme derecesi ile ölçülendirip süzgeçten geçiriyor. Filtreleyip o şekilde aktarıyor. İnsan kaybetmemeye, kalp kırmamaya özen gösteriyor. Hayatını sahiplenme dozunu iyi ayarlıyor.
Alan yaratıp aldanmayalım. Gün gelir o alan bizi yutar…
