Caniler özgürlük istiyor, profesör titrli yazarlar destekliyor. Hatta öyleleri var ki bilim adına muhalefetten açılım desteği istiyor.
Ne müthiş akıl. Bozdur bozdur harca..
Terörle ilişkili meseleleri iki başlığa ayırmış arkadaşın biri. Birine Kürt meselsi ötekine de PKK, dolayısı ile terör meselesi demiş. Yazdığına bakılırsa Kürt meselesini kolay çözebilirmişiz ama PKK kolay çözülemezmiş.
Niye? Çünkü PKK ile masaya oturmak söz konusu olmadığı için sorun bitmezmiş.
Halbuki tersi daha doğru.
PKK meselesini bitirdiğin gün ötekinin işi kolaylaşmıştır. Bu böyle olduğu için DTP (şimdiki BDP) Türkiye’yi tehdit etmekte, meclisteki varlığını sürdürmektedir.
Yanlış mı? BDP siyasal varlığını PKK’nın tehdit ettiği halktan almıyor mu?
“Halkım” dediği insanları kurşuna dizmekten sicili kabarık olan örgütün ortadan kalkması halinde Türkiye’de sosyal anlamda katranlaşmış bir Kürt ayrışmasının yaşanmayacağını aklı başında herkes biliyor.
PKK örgütsel varlığını ayrışmaya borçludur. Propaganda yoluyla katılaştırdığı, kronik olarak ötekileştirdiği kimselerdir varlık sebebi. Onları kayıp ettiği gün kendini de kayıp etmiş olacaktır. Bunu biliyor. Bu sebeple Kürtçü ayrışma politikası ve eşli olarak Kürtçü propaganda birlikte yürütülüyor.
Biraz maziye denen herkes bilir ki, bundan 30 yıl önce varlığı tüm bölgede dillendirilen ve gerçekten ağır travmalar yaratan sosyal bir baskından kimse söz etmiyordu. Birkaç marjinal sol örgütün dışında kimse “halkların özgürlüğünü” konuşmuyordu. Kürtler arasında öyle Türk milliyetçileri vardı ki, özde Türk olanlardan daha imanlıydı.
Türkiye’de halk kitleleri arasında derin kopukluklara varmayan etnik topların, ayrıştırılması ve bir gerilim ortamına doğru sürüklenmesi beraberinde kökleşmemiş “Kürt sorununu” da beraberinde getirdi. Türkiye’de, toplumsal bütünlük içinde bir ton farkı olarak var olup gelen etnistiteyi propaganda yoluyla kronikleştiren sözde aydınlar ile uluslararası aktörler ve bunların yerli elemanlarından başkası değildir. Şimdi biri kalmış halen daha sorundan söz ediyor.
Kendi ülkesinin sosyal ve siyasal gerçeğini doğru algılayamayanların toplumsal çözümden bahsetmesi kadar abes ne olabilir?
Ayrıca, meseleyi Kürt sorunu ve PKK sorunu olarak ele alan kimseler, “Önce Kürt sorununu çözün. Sonra terör bitmedi diye şaşırmayın. Terör hemen bitmez. Biraz sabredin” diyeceklerine, bilimin ışığını köreltmeden doğruyu söyleseler daha iyi olur.
Bilimsel ahlâk da bunu gerektirir. Sonra “sorunu muhalefet çözer” görüşünü salt partilerle izah etmek de yanlıştır.
Siyasal iktidar da siyasal muhalefet de paylaşılan duygular ve değerlerdir.
Siyasal muhalefet, parlamentoda grubu bulunan milletvekilleri ve onların üyesi bulunduğu partilerden ibaret değildir. Benim gibi partili olmayan, toplum katmanları içinde varlığın sürdüren kimseleri nasıl yok sayarsınız? Asıl muhalefet toplumsal kanaat önderleri, toplumsal liderlik rollerini üstlenenlerle onların liderliğini benimseyenlerdir.
Dolayısı ile Türkiye’de muhalefet CHP ile MHP’den oluşmuyor. Öteki partilerin toplamından da oluşmuyor. Muhalefet, vicdani karar vericilerin tümünün adıdır. Bu durumda sizin “meseleyi muhalefet çözer” fikrinizin de teorinizin de hiçbir hükmü kalmıyor.
PKK’yı yok etmenin onlarca yolu var. Hükümet bunlardan birini bile uygulamaya yanaşmıyor. Her şeyi kolluk kuvvetlerine bırakmış kendisi İsrail’e boş boş meydan okuyup, Gazze’ye selam gönderiyor.
Teröre destek veren ülkeleri dize getirse ya.
Mali kaynakları yok edecek diplomasiyi yönetse ya. Kandil’i yüz bin askerle kuşatıp, dört bir yanını çevirdikten sonra eşkiyayı ininde boğsa ya.
Mayın kuranlara mayın kursa, pusu kuranlara pusu kursa ya. Bunları yapmıyor.
Ne yapıyor? PKK’yı ovaya getirip, ayrılık düşünmeyen Kürt yurttaşlarımızın aklına ayrılığı sokacak siyasallaşmayı kolaylaştırıyor.
