Doğrudan ve dolaydan İsrail’le savaşan, İsrail’le hiçbir surette güç dengesini sağlayamamıştır.
Çok açık yazıyorum... Şu anda bölgede en güçlü devlet Türkiye. Türkiye de savaşa girse, gerilemeye ve yenilmeye mahkûm. Savaşı kazanmanın inançla, azimle, kararlılıkla, cesaretle, kendini feda etmekle ilgisi yok. Düşmanı yenmenin iki yolu var: “Akıl” ve “silah”.
Biz hamasetle yürüyoruz. Silahımız ne kadar? Kedimizi üretmeye gayret ediyoruz. Muhakkak nükleer silah için de çalışmalarımız vardır ama netice alabiliyor muyuz? Silahımız uzun süreli savaş için yeterli mi?
İsrail’le savaşanların hâline bakın... İsrail bütün sahasında hava saldırılarını bertaraf eden düzeneği kurmuş durumda. İsrail’in çevresinde, biz de dâhil, hava koruma düzeneğini kurabildik mi? Bir iki gösteriyle kendimizi kandırıyoruz.
Bir daha yazıyorum... 7 Ekim 2023’te, HAMAS’çılar, İsrail sınırını aşmakla akılsızlık ettiler. İsrail’le iç içesin ve güçlü olan İsrail. En güçlü devletler de İsrail’in yanında. En güçlü devletler var olduğu için İsrail var. Tek başına İsrail üç günde teslim bayrağını çekerdi. Şu anda bile bir hafta silah gönderilmese İsrail biter.
İsrail’le savaşanlar, asıl İsrail’le değil, ABD’yle, İngiltere’yle, Almanya’yla, Fransa’yla bilumum Avrupa ülkesiyle savaştıklarını bilmeleri gerekir. Mücadelelerini bütün bunları bilerek “akılcı” yürütmeleri gerekmez mi?
***
Hasan Nasrullah, bütün Hizbullah yönetimini topluyor, toplantı yaparken, İsrail saldırısına uğruyor. Telefonlarına kadar giren Siyonistlar, Nasrullah’a haydi haydi ulaşırlar. Ve ulaştılar. Bunu nasıl düşünemiyorlar!
İran’ın Lübnan’daki, Irak’taki, Suriye’deki, Yemen’deki uzantıları netice alamayacaklarını bile bile bomba atıyorlar. Sonra zararı kendileri görüyorlar.
İşte Lübnan’da Hizbullah ahalisi, yerlerini terk ettiler, Suriye’ye doğru kaçıyorlar. Artık yerlerine dönmeleri zor.
İşte Yemen’deki Husîler... 2200 km.’den İsrail’e bomba yolladılar. Ardından İsrail uçakları Yemen’de Husîlerin elindeki limanı bombaladı. Zararı görenler kimler oldu? Siyonistler mi, Husîler mi?
İsrail’le doğrudan savaşa girenler, 7 Ekim 2023’ten bugüne neler olduğunun, kimin ne kaybettiğinin, kimin ne kazandığının muhasebesini yapacaklar mı?
***
2020 yılının son çeyreğinde İsrail’le Abraham/İbrahim Antlaşması’yla yakınlaşmaktan bahsedenler, İsrail’i ikaz edebilirlerdi.
Bu antlaşmada imzası olanlar Birleşik Arap Emirlikleri, Bahreyn, Sudan ve Fas. Arap ülkelerini İsrail’e yaklaştıran da ABD’dir.
ABD’nin ağırlığı, elbette Çin’i ve elbette Rusya’yı rahatsız edecektir. Nitekim Çin devreye girdi. İbrahim Antlaşması’na imza atan, birbirine bitişik görülen Birleşik Arap Emirlikleri’yle Suudî Arabistan arasına ister istemez mesafe soktu. Suudîlerin Çin’e yakınlaşmasıyla ezelî düşman görülen/gösterilen İran’la normalleşme adımları atıldı.
ABD’nin tek derdi İsrail’in kazanmasıdır. Bütün bu yoklamaları, antlaşma imzalatmak için zorlamaları İsrail’in rahat nefes alması içindir.
İsrail’in Arap ülkeleri için nasıl bir tehlike olduğunu bu ülkelerin halklarının idrak etmediğini söyleyebilir miyiz?!. Krallık da olsa, diktatörlük de olsa, halkı ister istemez nazar-ı dikkate alınacak ve “Siyonistler”le iç içe girilmekten kaçınılacaktır.
Ama bir denge gözetilebilir. Eğer İbrahim Antlaşması geçerliliğini koruması ve hatta diğer Arap ülkelerinin de bu antlaşmaya dâhil edilmesi için, İsrail’in düşmanlıkları bitirmesi, katliamı durdurması yönünde bir baskıya ve hatta tehdide gidilemez mi?
1973 “Yom Kippur Savaşı” akıllardadır. Mısır Devlet Başkanı Enver Sedat 1973 Arap-İsrail Savaşı'nı başlatıyor. Suudî Arabistan Kralı Faysal (1906-1975) iki taraf vuruşurken ABD başta olmak üzere Batı ülkelerinin İsrail’e verdiği desteği protesto etmek için Suudi petrolünü dünya pazarlarından çekmesi büyük kriz doğurmuştu.
Şimdi, Suudî kral Faysal’ın petrol boykotu ve başka nasıl tavır olabilirse böyle tavır İsrail destekçilerini ister istemez hizaya getirmez mi?
Netice alamayacaklarını bile bile saldıranlar, hesapsız hareket edenler, neticenin faciaya dönüşeceğini düşünemeyenler kendi halklarına hesap vermeliler.
