Muhalefetsiz millî bayram kutlamaları

Millî bayramların kutlanmasında siyasî kaygılar taşınması, insanları kuşkulandırır, ayırır. Bize Anadolu kapılarını tamamen açan Malazgirt zaferinin kutlanmasında, sadece Saray erkânı vardı ve üstelik Reis Bey, öyle bir konuşma yaptı ki, muhalefeti, sanki Türk milletinin bir parçası değilmiş, sanki Malazgirt zaferi, onlara rağmen kazanılmış gibi bir hava içindeydi. 26 Ağustos Taarruzu''nun 100. yılında keza...

Düşmanlığa varan ayrışma, bir yeni "Halife"nin zamanında olması, gelecekte tam hâkimiyet kurduklarında, kendilerinin çerçevesini çizdikleri "şer''î" nizamda, öyle sanıyorum ki, Türkiye''nin yarısı boşaltılacak, toz kondurmadıkları, örnek aldıkları II. Abdülhamit''in, muhaliflerini Fizan''a sürdüğü gibi, yeni Halife de Fizan''a sürecektir! Şu an Ankara''nın Libya ile güçlü bir bağı var. İleride Fizan yolunu açarlar!

Yeni "halife" kim? Elbette Reis Bey. Onun bir mütercimesi var: "Hanım kız"... Biliyorsunuz. Yurt dışında. Türkiye''ye yabancılar geldiğinde mutlaka Reis Bey''in yanında biter. Asıl annesi el üstünde tutuluyor, o da onun koltuğu altından koltuk ediniyor. Annenin kim olduğunu biliyorsunuz. Reis Beyimizin mütemmim cüzü kızının ismi "Mariam" diye geçiyor. Türkiye''den nüfus kâğıdı var mı, bilmiyorum. Instagram hesabında yazdıkları tartışılmıştı. "Halifemiz RTE" demişti. Bir şey daha demiş ve Saray''ın ileriye matuf fikrini ortaya dökmüştü: "Din düşmanları, teröristler ve vatan hainleriyle yan yana duran kimseye hakkımız helal değil. Yok olacaksınız hepiniz çok yakında".

"Hanım kız"ın hezeyanları deyip geçmeyin. Bütün bunlar özelde konuşulanların dışa vurumudur.

Hakikaten kaygılandırıcı, ürkütücü.

Malazgirt zaferi tartışmasız büyük hâdise. Alparslan, Bizans İmparatoru Romen Diyojen''i yendi, Anadolu ebediyen bize açıldı.

Zeminin nasıl hazırlandığı üzerinde pek durulmuyor. İlmî araştırmalarında elbette bu hususlara giriliyor. Genel okuyucu bundan ne kadar haberdar?

Hulafâ-i râşidînden (Hz. Ebubekir, Hz. Ömer, Hz. Osman, Hz. Ali) sonra bütün tartışmaların, cinayetlerin ardından Emevîler hilafet makamına oturdular. "Hilafet" derken, halifeliği kastetmiyorum. Kastettiğim birbirini takip eden sultanların iktidara gelişi. Zaten halifelik diye bir şey yok! Saltanatın kılıfı. Emevîler dönemi, Ömer bin Abdülaziz''i ayrı tutarsak, başlı başına bir dert.

Emevîler devriliyor, sonra Abbasîler iktidara geliyor. Abbasîlerle birlikte Türkler sahneye çıkıyor. Mukrimin Halil (Yınanç)''tan özetleyeceğim:

Abbasîler hilâfeti elde edince Anadolu fütûhâtına ve Rum gazavâtına ihtimam gösterdiler. Anadolu''ya Horasan askerleri -ki, bu ordunun büyük bir kısmı Türklerden mürekkepti- yerleştirdiler... Fergana, Semerkand''dan ahali Anadolu''ya nakledildi. Bunlar Tarsus, Misis, Aynzarba, Haruniye, Adana, Maraş, Göynük, Malatya, Harput, Diyarbekir, Ahlat, Malazgirt, Kemah, Erzurum şehirlerine iskân edildiler. Anadolu''nun doğu ve güney tarafları Mâverâünnehir Türkleri tarafından işgal olunmuştu. Mütevekkil zamanında Arap unsuruna mensup olan askerler terhis edilerek halife ordusu münhasıran Türklerden ibaret kaldı. Halifeler nâmına Anadolu kıtası da bunların hâkimiyetine girdi. Anadolu''da ikamet eden Türk askerleri ve Türk emirleri zâhiren halifeye tâbi, hakikatte ise müstakillen icrâ-yı hâkimiyet eylemekte idiler. Ancak 933''ten sonra şartlar değişiyor. Bizanslılar Türkler üzerine geliyorlar, Gürcistan''a kadar yürüyorlar. (Mükrimin Halil, "Anadolu Tarihi-Millî Tarihimizin Mevzuu", Anadolu Mecmuası (Hazl. Arslan Tekin-Ahmet Zeki İzgöer), TTK Yayınları, S. 2, 1 Mayıs 1340 [1924])

Necib Âsım, 1924''te Malazgirt zaferini, Millî Mücadele''yi yürütenlere ısrarla hatırlatır:

"Tarihimizin en büyük ve en şerefli bir günü vardır ki, hemen hiçbir milletin tarihinde bunun mümâsiline tesadüf edilemez: Anadolu''nun fethi günü. Bugün 463 [1071] sene-i hicriyesi ağustosunun 26''ncı günü olan Malazgirt Meydan Muharebesi günüdür. Bugün Sultan Alparslan''ın Bizans İmparatoru Romenos Diogenes''i esir ettiği gündür. Bu gün Şarkî Roma İmparatorluğunun Anadolu''daki hâkimiyetinin Türk''ün kat''î bir darbesiyle yıkıldığı gündür. O güne kadar İslâm ordularının Anadolu''daki üç asır mütemadiyen devam eden taarruzları faydasız birtakım maceralardan sonra hiçe münkalib olmakta idi. Emevî ve Abbasî halifelerinin muhteşem orduları müteaddid ve Şedîd teşebbüslerine rağmen Anadolu''yu zapta muvaffak olamamışlardır. Hâlbuki Türk sultan-ı azamı, büyük Alparslan bir hamle ile Bizans İmparatorluğunu bu tarihî azametiyle yıktı ve bir daha dirilmemek üzere mazinin sinesine defnetti. O günden itibaren Türkmenler Anadolu''yu adım adım fetheylediler. Bu memlekete yerleştiler. Orada devlet kurdular. şehirler yaptılar ve hayret-engiz bir medeniyet ibdâ ettiler. Bu büyük gün tarihimizin hem mebdei hem de en kutsî günüdür. Tarihimizde millî bayram günü addedilmeye lâyık ve bi-hakkın lâyık olan ancak bu gündür. Anadolu Türklerinin millî varlıklarını idrak ettikleri şu zamanlarda bu günün unutulması, bu günün takdis edilmemesi, bu günün tes''îd olunmaması belki en büyük cürüm, en büyük günah olacaktır. Bugünü her Anadolu Türk''ü hiç olmazsa kalbine yazmalı ve içinden ta''zîz etmelidir. Bu gün 26 Ağustos günüdür." (Necib Âsım, "Millî Bayramımız", Anadolu Mecmuası, S. 5, Ağustos 1340 [1924])