Türkiye’de tefekkür eksikliğini gösteren bir ölçü de PKK’nın geldiği noktadır. Bu kadar ilkel bir örgütlenme nasıl oluyor da başarı kazanıyor? Bu PKK’ya karşı olduğum için söylediğim bir söz değildir. “İlmin cenderesi”nden geçmiş bir insan, ne olursa olsun peşin konuşmaz; mutlaka sebepleri anlamaya çalışır. “Anlama” çalışması yaptım. “İmralı’daki Konuk” kitabımız bunun sadece bir delilidir.
Gerçekten PKK’nın dayanmak istediği etnisite çok zorda mı? Onlara haksızlık mı ediliyor, eziliyor mu?
Ezilen varsa ülkenin batısında da vardır, doğusunda da... Tabiat şartları, ulaşım, birbirini anlama vasıtaları, kötü idare... Daha birçok sebep kültürlülük, az kültürlülük, kültürsüzlüğü belirleyince, farklılık kendiliğinden doğuyor. Tarihî kökü tartışmalı, “etle tırnağın ötesinde kaynaşmış” topluluklardan “millet” çıkarma çabası ne “İslâm”la, ne Marxist ideolojiyle te’lif edilebilir. (Neden Neo-İslâmcılar eski Marxist yeni sol liberaller, -çoklukla dinsiz oldukları hâlde- kol kolalar? Üstelik Neo-İslâmcılar “günah”, “kâfir” kavramlarını bir tarafa bırakıyorlar!)? Ve iki grubun bu “milletleştirme” çabaları, her iki kesinimin kitaplarının hangi satırında yazılıdır? Şu gerçeğin altını çizmeliyiz: Meseleleri “Türk”! Ve bu garabet Türkiye’ye has! Bunun derinliğine girmeyeceğim...)
PKK üzerine doktora tezi hazırlamış ve A. Öcalan’la daha önce görüşmüş, eski “PKK sempatizanı”, Tunceli Üniversitesi Sosyoloji Bölümü Başkanı Dr. Ali Kemal Özcan’ın şu tespitini yabana atabilir miyiz?
“Irak’ın Kürt bölgesindeki eğitim dili tam Kürtçe değil, ileri aşamalar İngilizce ve Arapça’dır. Eğer ileride Türkiye gerçek misak-ı milli sınırlarına kavuşursa, Arapça’nın (İngilizce’nin değilse de) yerini Türkçe alacaktır. Şu anda bile Türkçe eğitim veren okullar açılıyor, gelişiyor. Kürtçe çok kadim bir dildir ancak eğitim dili olarak gelişememiştir. Pedagojik olarak ilkokulda Kürtçe ihtiyaçtır ve mümkündür. Ancak ötesine geçince karaya oturur. Çünkü eğitim literatür gerektirir. Uzun vadede (birleşme halinde) lise ve üniversitelerde eğitim dili Türkçe’ye dönecektir.” (Burcu Bulut, “Türkler ve Kürtler bir tarih yazabilir”, Yeni Şafak, 7 Mayıs 2013)
PKK’lıların kitaplarının yayınlanmasını engellediği Dr. A. K. Özcan’ı, bu sözlerini daha açması için aradım, yurt dışındaymış. Görüşebilirsem, herkesin bildiği ama dile getirmekten çekindiği, Neo-İslâmcıların ve sol liberallerin iki yüzlülük ettiği bu meseleyi, derinleştireceğim.
Bugünün tartışmalarına ışık tutan Doç. Dr. A. Baran Dural’ın “Türk Modernleşmesinde Temel Tartışmalar” kitabı üzerinde dün durmuştum. Doç. Dr. A. B. Dural bir mektup göndermişti. Onu yayınlayacaktım ama yukarıdaki izahı bu mektubu vermeden önce yapmam gerekti.
Mektubun özü: Hayrettin Karaman ve Ali Bulaç’ın “Üst kimlik: İslâm” mantığıyla yazdıkları âfâkî yazıları için, “Haklıdırlar!” diyor ama nasıl? Haftaya tartışacağız.
