TVNET diye bir kanal... Arada gözüm ilişiyor. Önceki gece... 23:00’ü geçiyor. Birbirine benzeyen iki kişi; başları açık, sakallı... Biri biraz daha esmer. Abi-kardeş mi bunlar dedim. Sonra hatırladım. Daha genç, açık tenlisi Yeni Şafak gazetesinin yazarı Salih Tuna. Diğerini öğrenmek için bekledim. İhsan Eliaçık’mış. Kitapları varmış. Baktım, Mehmet Âkif üzerine de yazmış.
Programı idare eden Yeni Şafak’ın yazarı. Al gülüm ver gülüm bir program. “Türk düşmanlığı” için birbirini itekliyorlar. İhsan beyefendi Mehmed Âkif üzerine kitap yazmış ya... “Allâme” mübarek... İstiklal Marşı’nda Mehmed Âkif “Türk” kelimesini kullanmadığı için ağızları kulaklarında... Nasıl mesrûr ikisi de... Salih kardeş ve İhsan Beyefendi!
“Irk” kelimesi onları çok rahatsız etmiş. Âkif, “Irkıma yok izmihlâl” diyor ya... Çaresini bulmuşlar. Âkif onların gözünde “İslâmcı” ... Toz kondurmazlar ama arada böyle “arıza” (!) verince te’vîl için kendilerini zorlarlar... Öyle ıkınırlar ki, sonunda sapla samanı birbirine karıştırırlar. İhsan Beyefendi, “ırk” kelimesini Âkif’in “ecdâd” anlamında kullandığını söylemesin mi! Küçük dilimi yutacağım!
Yahu kardeşim! Âkif orada İstiklâl Marşı’nda “Irkıma yok izmihlâl” diyor! Hâlden bahsediyor, geçmişten değil! “Ecdat” yani “atalar”, geçmişle alâkalı. “İzmihlâl”, “çöküntü”, dolayısıyla “yok oluş” değil mi! Bu kelimeyi ben sana öğretirsem ayıp olur. (Gerçi senden epey büyüğüm... Hoş görürsün öğretmemi ama...) Anadolu’da bir mücadele veriliyor ve Âkif onun için Ankara’da... Onun için duacı ve onun için İstiklâl Marşı’nı yazıyor. Hâl endişesi söyletiyor “Irkıma yok izmihlâl” i...
İhsan Beyefendi ve onun hık deyicisi Salih kardeş! (Programı sunan hık deyici değil sorgulayıcıdır! Unutma!)
Âkif, “ırk” derken doğrudan “Türk”ü kastetmiştir. (Bu sözüm aman yüreğinizi daraltmasın! Açıklayacağım.)
“Irk” bir boydur... Kuru bir “kavmiyetçilik” değildir. Âkif “kavmiyetçiliği” şiddetle reddetmiştir.
Sıkı durun şimdi...
Âkif “Türk”ü iki manada kullanmıştır... Etnik manada ve devletin kurucusu, herkesi kucaklayan ve herkese isim olmuş bir “sıfat” manasıyla... “Irk” ın sıfat olacağını niçin hiç aklınıza getirmiyorsunuz!
Yine İbn Haldun’dan bahsedeceğim... Mukaddime’de “soy” üzerinde İbn Haldun uzun uzun durur. Hz. Peygamber’den de bizzat “soy” un ve hatta kabilenin önemi üzerine örnekler verir... Mehmed Âkif,Hz. Peygamber’in tavrını elbette biliyordu.
Âkif Arnavutların Osmanlı Devletine isyanına kızdığı için “Türk”ü kavmî manada kullanıyor:
Küfr olur, başka değil, kavmini sürmek ileri! / Arab’ın Türk’e; Laz’ın Çerkes’e, yâhud Kürd’e; / Acem’in Çinliye rüchânı mı varmış? Nerde! / Müslümanlık’ta “anâsır” mı olurmuş? Ne gezer!
Bu şiirde bizzat “İslâm ümmeti” demiştir.
Âkif, bir başka şiirinde ise şöyle diyor:
“Hind’in İslâm’ını pek Türk’e kıyâs etmeyiniz. / Onların rûh-i şehâmetle coşan kanları var; / Bizde yok öyle samîmî asabiyyet, o damar.”
Burada her şey açık değil mi! Âkif, “Türk” derken, Anadolu coğrafyasını hatta Osmanlı coğrafyasını bütünüyle kucaklamıyor mu! “Bizde yok öyle samîmî asabiyyet, o damar” üzerinde dururken yine açınız İbn Haldun’u ve asabiyetle Âkif’in “ırk” deyince “Türk” ü kastedip etmediğini görürsünüz!
İhsan Beyefendi “ortak vicdan” arıyor... İşte sana “ortak vicdan!” yok başka yolu. Ara, ara... bulamazsın!
***
“Türk” düşmanlığını alabildiğine dillendiren iki “kafadar” demiyeyim, biraz orta sözü olur, “iki uyumlu kafa”, programda kavmiyetçiliğin daniskasını yaptılar. “Türk”ü aşağılarken etnikçiği körüklediler. Mahallî dille söylenmiş bir Çanakkale harbi türküsünü ekrana getirdi. Burada bize güzel bir türkü dinletmek istemedi Salih kardeş... Türk düşmanlığı için bir fırsat kullandı.
Yeter be bu kadar düşmanlık!... Türk insanından ne alıp veremediğiniz var! Hiç kimse hiç kimsenin soyunu da, ırkını da inkâr edemez.
Türk düşmanlığınız Türkiye’yi bu hâle getirdi... “Türk’üm” demedikten sonra herkes sizin için muteber... Hem “İslâmcı” geçinirsiniz, hem dinsizlerle kol kolasınız. Aynı camiye gidenleri yok sayarsınız, caminin yanından bile geçmeyenleri sırf “bölücü”, “Türk düşmanı” olduğunu için başınızın üstünde gezdirirsiniz!
Yazıklar olsun!
