Kelimeler kifayetsiz... En yalama söz: Hain saldırı... Bu saatten sonra topyekûn “savaş”a girilmezse... Artık “Türkiye” yoktur.
Bu saatten sonra imâ ile de olsa “silâhı kınayalım ama PKK’nın siyasî kanadıyla masaya oturalım, hatta Öcalan’ı Karayılan’ı muhatap alalım” diyenler -kurşuna dizilmeli demeyeceğim ama- hiç olmazsa konuşamayacak hâle getirilmezlerse...
Artık “Türkiye” yoktur.
Mustafa Kemal ne yaptıysa onu yapmak zorundasın...
O yok etti.
Bi daha mı çıktı; bi daha yok etti.
Sen de bi daha, bi daha yok edeceksin.
Kaç ay oldu bu terör hükûmeti götürür dediğim...
Recep Tayyip Beyimiz şimdi essin, yağsın, gürlesin...
2003’ten beri yazdığım yazıları gözünün tâ içine sokmak istiyorum...
Yalvarırcasına yazmıştım...
Bunun sonu kötü... Bir kere olsun şehit cenazesine gidin... Bir kere olsun şehit yakınlarıyla bir araya gelin, gazilerle halleşin...
Ne ağızlarına “PKK” lâfını aldılar, ne milletin acısını paylaştılar.
Şu yazılarımı savcılar suç delili saymazlarsa “yandaşlık” ediyorlar demektir.
Bu hükûmet bu saatten sonra kalamaz!
Katliamlar göz göre göre geldi...
***
Ey halkım!
Bile bile bu adamlara oy verdin... Bile bile kendini çukura attın...
Sen onlara oy verirken, onlar PKK’lılarla Oslolarda, Kandillerde, Salahaddinlerde yârenlik ediyorlardı.
Sen onlara oy verirken Başbakan’ın özel temsilcisi PKK’nın başına övgüler düzüyordu.
***
Yine yazmıştım...
İster olağanüstü hâl, ister sıkıyönetim deyin... Bütün yurt sathı olağanüstü hâle geçmelidir.
“Hain avı” başlatılmalıdır.
Kim ki PKK’nın da haklı tarafı var, diyor, ensesine yapışılmalıdır.
Kim ki, cart curt ediyor, hâlâ kalem oynatıyor, kalemi kırılmalı, ağzı tıkanmalıdır.
Herkes tek yürek olana kadar ne gerekirse yapılmalıdır.
***
Canlar gidiyor... Evlere ateş düşüyor, bütün yurt yanıyor.
Tedbir şimdi...
Ya hep ya hiç...
Kim alacak tedbiri?
Millet!
Bu hükûmet kalamaz!
Yüreğimizi yakan PKK değil, PKK’nın açtığı yoldan kendisine yön arayan, Türk’ü yok sayan zihniyettir.
Bu zihniyetin başı iktidardır.
Hükûmet gitmelidir!
Ey halkım!
Her şey senin elinde!
Sen istersen olmayacak yoktur!
Yarın çok geç...
Bugün... Şimdi!
