Hocalı katliamının üzerinden 20 yıl geçti. “Hocalı için Adalet” diyenlerin sadâları Avrupa’nın, Amerika’nın kalın duvarlarına çarpıp dönüyor.
Bir ülkenin yüzde 20’si işgal altında ve en az bir milyon insan yurdundan edilmiş, zor şartlar altında, bir gün doğdukları, kök saldıkları, hatıralarını kazıdıkları topraklarına dönmek için hayal üstüne hayal kuruyorlar.
Savaş ne zaman oldu?
Daha dün... Bütün dünyanın gözü önünde... 613 insan kurşunlandı, süngülendi ve bunlar bebeklerdi, çocuklardı, kadınlardı, ihtiyarlardı...
Hocalı katliamının emrini verenler, “mükâfat” için Ermenistan’ın başına geçirildiler.
Koçaryan, Sarkisyan... Karabağ’da, eli silâhlı çete başlarıydılar.
Sokaklarda bilboardlarda afişler, gazetelerde tam sayfa ilânlar.
“Ermeni iddialarına sessiz kalma!”
Kara zemin üzerine beyaz bir yazı.
Yine aşağıda sağda kırmızı patlangıç üzerinde “Hocalı katliamı bir daha yaşanmasın diyorsan, sen de katıl!” yazısı...
Tüyleriniz diken diken... Öfke burnunuzun kanatlarını indirip kaldırıyor, indirip kaldırıyor...
Yaşınız müsaitse o günlere gidiyorsunuz ve televizyon haberleri, gazete manşetleri kulaklarınızda çınlıyor, gözlerinizin önünde akıyor.
Mini mini yavrular karlar üzerinde yatıyor. Ak sakallı ihtiyarlar iki büklüm öyle kalakalmışlar.
Yazıya gözünüzü gezdiriyorsunuz...
“26 Şubat 1992’de ne oldu?” diye soruluyor ve şu cevap veriliyor:
“Ermeni ordusu bir gecede Hocalı şehrini yok etti. Hocalı’da bir soykırım yaşandı. Azerbaycan toprağı, Türk yurdu 22 yıldır Ermenistan işgalinde, 1 milyon insan yurdundan sürüldü. Binlerce masum katledildi.”
***
Kanınız başınıza hücum eder, gözleriniz çakmak çakmak olur, haksızlığa, katliama öfkenizi haykırmak için yumruğunuzu sıkarken, birden durursunuz... Gözünüz afişteki “Srebrenitsa”, “Hama”, “Humus” kelimelerine ilişmiştir.
Beyninize hücum eden kan çekilir, yumruk olmuş eliniz gevşer ve gözlerinizi belertip okumaya başlarsınız:
“Bir daha Hocalı, Srebrenitsa, Hama ve Humus yaşanmasın diyorsanız, 26 Şubat Pazar, saat 14.00’da Taksim’de olalım.”
“Hocalı” derken nereden çıktı, “Srebrenitsa”, “Hama”, “Humus”?..
Mitingi tertip eden grup “Hepimiz Hocalılı” diyor kendilerine... Kim olduklarını bilmiyoruz.
Belki ilk defa Hocalı katliamı bu derecede tel’în edilecekti.
Hocalıların şehadet kanlarına su katan/katanlar kim/kimler?
Srebrenitsa’da katliam olmuştur; Hama’da, Humus’ta insanlar ölüyor... Biliyoruz.
Biz Hocalı’yı dünyaya duyurmak isterken, “bütün” içinde bir “parça”ya dönüştürüp “anlam”ı yok ediyoruz!
“Hocalı” üzerinden bir oyun mu oynanıyor?
Yoksa, yoksa...
İnsanlarımız Suriye’ye müdahaleye mi ısındırılıyor?
