Bugün, niyeyse işte; “Özgürce her ne yapıyorsak, yaptığımız her şeyi, adı ‘Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ olan devlete borçlu olduğumuzu” paylaşmak geldi içimden.
O nedenle de her birimiz yaptığımız işle…
Aklımızla…
Samimiyetimizle…
İnsanî ve ahlâkî anlayışımızla…
Çalışmalarımızla, devletimize yakışan güzellikler sergilemek zorunda olduğumuzu ve bunu çok iyi kavramamız gerektiğini paylaşmak istedim sizinle.
*
Çok az sayıda da olsa, kendini yurduna ve milletine adamış…
Ama bunu bir propaganda aracı yapmayan…
Yurdum insanına dokunan…
Onların yaşamlarına dokunmak için çırpınan…
Cana can olmak için yırtınan insanlarımız var ki; onlar sadece işlerini yapıyorlar…
*
Konuşmuyorlar…
Çalışıyorlar…
Paylaşıyorlar…
Ortaya eserler koyuyorlar.
Ve onların her biri, bugün için ülkemin gizli kahramanlarıdırlar.
*
Üstelik de memleketin hemen hiçbir olanağından yararlanamayan…
Her şeyini güçbela yapanlar…
Kıt kanaat içinde geçinen insanlar…
Mustafa Kemal Atatürk ve onun silah arkadaşlarıyla birlikte kurdukları bu memleketin, tek bir taşına dahi halel gelmemesi için yırtınıp duruyorlar.
*
Yok sayılma pahasına…
Eleştirilerin muhatabı olma pahasına…
Değerlerinin fark edilememesi pahasına…
Kendilerinin ne kadar büyük değer olduklarını bildiklerinden kimselere eyvallahları yok…
Protokollere girme hevesleri yok.
*
Onların en çok da üretme hevesleri var…
Düşündürme hevesleri var…
Sorumluluklarını üstlendikleri insanların, kendilerini tanıyabilmelerini öğretme arzuları var…
Onlar; villalarda da yaşarlar barakalarda da…
Çünkü onlar; hayatın tadını da bilirler, zulmünü de görmüşlerdir.
Çünkü onların öncelikli dertleri memlekettir, memleket.
Onlar memleketin tahta ve eski püskü sıralarında okuduklarını hiç unutmamışlar, devletin -vakti zamanında- kendilerine nasıl sahip çıktığını, o yüzden hepsi de devletine borçlu olduğunu hep akıllarında tutmuşlardır.
Tıpkı cumhuriyetimizin kuruluş yıllarında yaşananlar akıllarda tutulduğu gibi…
*
O günlerde, yırtık pantolonlarından başka bir şeyi olmayanlar…
Hayalleri bile neredeyse tükenmiş olanlar…
Adam yerine konulmayanlar…
Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün önderliğinde…
Birey oldular…
Saygı gördüler…
Kocaman bir devlet kurdular…
Kocaman bir devlet olduk.
*
Hani, dünle bugün kıyaslanıyor ya…
Her şey AKP döneminde olmuş ya…
O gelmeden önce memlekette pek bir şey yokmuş ya(!).
Oysa onlar var olanı da sattılar, ne üzüntü verici bir durum!
*
Buradan bakıldığında anlayabiliyorum ki esas o zaman, mutlularmış insanlar.
Esas o zaman, ekonomik olarak fakir(!) olsalar da gönül zenginlikleri varmış.
Esas o zaman, o zamanın gençlerinin yarınlara dair umutları varmış…
*
Ruhu şâd, mekânı cennet olsun Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ün!
Ruhları şâd mekânları cennet olsun bize bugünleri emanet eden şehitlerimizin.
Ve dahi ilim, bilim ve ülke için ter akıtmış, ebediyete göç etmişlerimizin…
*
Bugünküler ise dünü aratır oldular ya, helal olsun(!).
