Acımız büyük. Deprem ile sarsıldık.
Canlarımızı mallarımızı kaybettik.
Enkazın altında kaldık. Soğuktan donduk.
Aç, susuz, bi çare bocaladık.
Üzüldük. Bir o kadar da kızdık.
Bu topraklarda birlerce yıldır deprem oldu. Olacak.
Yeni değil yani.
Ülke nüfusunun yüzde 65’i deprem kuşağı bölgesinde.
Tüm bu verilere rağmen önlemler yetersiz.
Rant için çıkarılan imar afları.
Kriterlere uymayan çürük binalar.
Timsah göz yaşı döken, ilgili ve yetkili kişilere kurumlar..
Ve diğerleri..
Buradan hareket ile şahit olduğum bir olayı anlatacağım.
Önceki gün bir AVM''ye uğradım.
Giriş katı. Geniş bir alan.
Yardım kolisi yapan getirip bırakıyor. Dağ gibi, birikmiş ihtiyaç malzemeleri.
Duygulandım. Gözlerim yaşardı.
Hala böyle güzel kalpli insanlar var. Şükür.
Allah eksikliklerini göstermesin.
Neyse efendim konumuza dönelim.
Fransızca isimli, aslında Türk olan büyük bir zincir markasının mağazasına girdim. Birkaç kişi kasa önünde.
Battaniye almışlar, koli yapıyorlar.
Mağaza çalışanı genç bir kadın. Hıçkıra hıçkıra ağlıyor..
Yüksek sesle haykırıyor:
“Allah bunların belasını versin. Battaniye fiyatlarına deprem olunca yüzde 50 zam yaptılar. Ertesi gün depreme özel yüzde 50 indirim yalanı uydurdular. Aynı fiyatından satıyorlar yani. İnşallah kefen paraları olur. Mecbur olmasam burada bir dakika daha çalışmam…”
Vallahi öylece durup bakakaldım.
Helal olsun güzel kalpli emekçi kadınımıza.
Tuttuğu altın olsun.
Nasıl da, haklı isyan ediyor patronlarına.
Çalıştığı iş yerinin, böyle aşağılık, ahlaksız tutumunu eleştiriyor. Döktüğü göz yaşları sel olup gidiyor.
Yaptığı bedduaya ‘aminn’ diyoruz. İnşallah bu aymazlığın bedelini fazlası ile öderler.
Bu milletin sırtından para kazanıp, dünyayı sarsan depremde sülük gibi kan emmek isteyenler, mutlaka bunun karşılığını alacaklardır.
Adı her ne zıkkım ise!..
Ve bunun gibi diğerleri, yatacak yeriniz yok..
Şimdi AVM adını açıklamıyorum. O koca yürekli emekçi çalışana zarar gelmemesi adına..
Bizzat şahit olduğum bu olay gibi, Allah bilir neler vardır, neler.
Ni ahlaksız soygunlar.
Haksız, kazanç için yapılan soytarıklıklar.
Haram olsun.
HARAM
Yahu biz ne ara böyle toplum haline geldik. Daha doğrusu getirildik.
Mitoz bölünme gibi sürekli.
Değişen eğitimi sistemi.
Gelenek, görenek ve milli kültürümüzden uzak yaşam tarzını öne çıkaran TV dizileri.
Kısa yoldan köşeyi dönmek için her şeyi mübah sayan anlayış.
Adaletsizlik. Torpil, adam kayırma, liyakatsızlık..
Çok değil. Şöyle 25-30 sene geriye gidin. Günümüz ile mukayese edin.
Nasıl bir karanlığa doğru gittiğimizin fotoğrafını çekersiniz.
Hem de çok yüksek çözünürlükte.
Keşke yırtıp atabilsek, bu fotoğrafları.
Büyük özlem duyduğumuz, eskilere dönsek.
Saygı, sevgi, anlayış.
En önemlisi güzel ahlak sahibi olabilsek toplum olarak.
Buna gerçekten ihtiyacımız var…
