Cezayir'in dar sokaklarında, toplumun gelenekleri ve değerleriyle modern dünyanın hızla değişen dokusu arasında bir denge kurma çabası hiç eksik olmaz. Bu çatışmanın en son perdesi ise Barbie filminin yasaklanmasıyla açıldı. Görünüşte masum bir çocuk yapımı olarak algılanan bu film, derinlemesine analiz edildiğinde, aslında kültürel psikolojik savaşın gizli bir örneği olarak karşımıza çıkıyor.
***
Cezayir'in toplum yapısı, köklü tarihi ve dinamik kültürel değerleri ile tanınır. Toplumun genetiğinde yer alan bu değerler, modern dünyanın getirdiği değişimlerle sık sık çatışabilir. Barbie filmi ise tam da bu çatışmanın bir tezahürü olarak göz dolduruyor. Cezayir hükümeti, Barbie filmini toplumun ahlaki değerleriyle çeliştiği ve özellikle eşcinselliği normalleştirdiği gerekçesiyle yasakladığını belirtti.
Ancak asıl soru şu: Bu yasaklama sadece bir filmi değil, aslında kendi millî kimliklerini koruma savaşlarını mı temsil ediyor?
Kültürel psikolojik savaş, genellikle toplumların bilinçaltına işleyerek, düşünce tarzlarını ve değer sistemlerini değiştirme çabalarını ifade eder. Barbie filminin yasaklanması da tam olarak bu taktiği benimsemektedir. İlk bakışta sadece bir animasyon gibi görünse de film, toplumun temel değerlerine karşı bir tehdit olarak algılanmış olmalı ki hükümet yetkilileri böyle bir radikal adım atmıştır.
Cezayir'in yaşadığı bu denge çıkmazı yalnızca bu ülkeye özgü değil. Lübnan ve Kuveyt gibi diğer Orta Doğu ülkeleri de benzer nedenlerle aynı filmi yasaklamıştı. Dini ve ahlaki değerlerin modern medya içeriğiyle çeliştiği düşünülüyordu. Bu, sadece bir tesadüf olamaz. Arkasında daha büyük bir strateji ve düşünce sistemi yatmalı.
Kültürel psikolojik savaşın temel amacı, toplumların millî kimliklerini bozmak ve istenilen değerleri aşılamaktır. Film gibi görsel ve işitsel medya, bu amaçla son derece etkili bir araç haline gelmiştir. Cezayir, Lübnan ve Kuveyt gibi ülkelerde yapılan bu yasaklamaların hedefi, genç nesilleri etkileyerek onları kendi değer sistemleri korumak ve yabancı değerlerin etkisini engellemek olabilir.
Asıl merak edilen nokta, bu filmlerin neden bu kadar büyük bir tehdit olarak algılandığıdır. Acaba bu filmler gerçekten toplumun temel değerlerini sarsacak kadar güçlü mü, yoksa arkalarında daha büyük bir düşünce sistemi mi var? Kültürel psikolojik savaşın bu tür örnekleri, toplumların gücünün ve dayanıklılığının bir yansıması olabilir mi?
Cezayir, Lübnan ve Kuveyt gibi ülkelerin bu filmleri yasaklamasıyla birlikte, aslında sadece semptomları değil, daha derinlemesine bir sorunu da işaret ediyor. Bu ülkeler, kültürel değişimin hızına yetişmeye çalışırken, millî kimliklerini koruma amacı taşıyor olabilirler. Modern dünyanın etkileriyle sıkışıp kalmış gibi görünmektedirler.
***
Barbie filmi, sadece Arap ülkelerinde değil aynı zamanda Güney Asya'da da tartışma yarattı. Filmde yer alan bir sahne, Çin'in tek taraflı olarak hak iddia ettiği Güney Çin Denizi'nin haritasının gösterilmesi sebebiyle Vietnam yönetimini de Barbie'nin yasaklanması konusunda adım atmaya yöneltti.
Barbie filminin yasaklanması sadece bir film yasağı değil, kültürel psikolojik savaşın örneklerinden biri olarak değerlendirilebilir. Bu durum, toplumların değerlerini ve millî kimliklerini koruma mücadelesinin bir yansımasıdır. Bu örnek, sadece Cezayir, Lübnan ve Kuveyt gibi ülkelerin değil, tüm dünyanın kültürel çatışmalarını anlamak için önemli bir bakış açısı sunuyor.
