Geçenlerde yazmıştım bu rezaleti: İktidar yanlısı gazetede teröre karşı şok tedavi öneriyordu 'yazar'... "Türkiye'de yaşayan yabancılar: Iğdır'da yaşayan Caferiler İran büyükelçiliğine, Fethiye'de yaşayan Almanlar Alman büyükelçiliğine, Kaş'ta yaşayan İngilizler İngiliz büyükelçiliğine, İstanbul ve Ankara'da bulunan Amerikalılar ABD büyükelçiliğine toplu olarak gitseler. Orada Türkiye ile savaşan terör örgütlerine karşı hükümetlerini mücadele etmeye çağırsalar" diye akıl veriyordu...
Yabancılara bakın... Iğdır'da yaşayan Caferiler de yabancı!.. İran Büyükelçiliği'ne gidip hükûmetlerini terörle mücadeleye çağıracaklar!..
Yazar sonra özür dilemek zorunda kalıyor ama bu yazılanlar nasıl bir kafa yapısının ülkede hüküm sürdüğünü göstermesi açısından açık bir delil sunuyordu...
***
Daha sonra onun sütun komşusu bir başka yazar, Tayvan malı Cemil Meriç, Anayasa değişiklik paketinin Meclis'ten geçmesini 'İki asırlık İngiliz-Yahudi güdümlü ittihatçı oligarşinin bitişi' olarak müjdeliyordu!..
Osmanlı tarihten çekilince bu ülkede bütün ipler azınlıkların eline geçmiş!.. İngilizlerin ve Yahudilerin Balkan kökenli azınlıklar her şeyi kontrol etmişler!..
Ne tuhaf değil mi, birisi Iğdır'daki Caferî Türkleri tıpkı tatil beldelerinde yaşayan İngilizler ve Almanlar gibi 'yabancı' sayıp İran Büyükelçiliği'ne gönderiyor, diğeri ise evlâd-ı fatihan'a 'ipleri ele geçiren azınlıklar' damgası vuruyor…
Sadece bu cümleyi okuyan konuyu Sabetayistlerle sınırlı zannedebilir… Oysa öyle değil, ittihatçıların üzerinden âdeta bir nefret suçu işleniyor, klasik 'suyun ötesi' edebiyatına uygun biçimde…
Millet kavramına ve özellikle Türklüğe bu denli problemli bakış açısı galiba bunları ruhunu esir almış… Sosyolojide hiçbir karşılığı olmayan 'bu millet' kavramı sanki bütün özürleri örterken, Türklük bunlara 'cahiliyye takıntısı' gibi geliyor…
***
Belki de o yüzden fırsat bulununca hınçla saldırıldı 'Ne mutlu Türk'üm diyen' tabelalara… Çünkü büyükleri "Sen ne mutlu Türk'üm dersen" diye başlayan cümleler kurmuştu onlara… "Hepimiz Türk olmaktan kurtulduk" diye sevinç çığlığı attıran da bu psikolojiydi herhalde… Hep itiraz ettikleri 'Andımız'ın en çok neresi rahatsız etmiş olabilirdi bunları? İlk kelimesi değil mi?
Nasıl da vuruyordu profesör "Türk diye bir ırk yoktur" diyerek… Pop-İslâmcılığın o kadar dibini bulmuşlardı ki, o baş döndürücü küstahlıkla Türkiye Cumhuriyeti'yle Irkiye Cumhuriyeti veya Şirkiye Cumhuriyeti şeklinde dalga geçselerdi, bu toprakları Türklükle bastırılan 'etnik hapishane' olarak niteleselerdi şaşırmayacaktık!..
Cumhuriyet'e olan mesafeleri, Türkiye Cumhuriyeti'nin en başarılı projesi olan 'Türk milleti'ne olan mesafeyi de meşru kıldı… Gel de şu gerçeği ütopik pop-İslâmcıya anlat anlatabilirsen: Savaş yenilgileri, soykırım tehlikesi, sürgün gibi gerekçelerle Anadolu'ya sığınmak mecburiyetinde kalan topluluklar bu cumhuriyetin en başarılı projesi sayesinde 'aslî unsur'la birlikte 'tek' oldular…
Bütün etnik ve mezhebi ateş içindeki komşu coğrafyalara baktığımızda, geçen yüzyılın başında ne büyük iş başarıldığı ortada iken, tarihi, çağı ve sosyolojiyi okuma özürlü, başka hiçbir milletin isminden rahatsız olmadığı hâlde 'Türk'ü duyunca ateş basan anlayışın geldiği nokta bu maalesef…
Caferî Iğdırlı İran Büyükelçiliği'ne gitsin!.. Bu söz, Azerbaycan-Ermenistan meselesinde dönemin Cumhurbaşkanı tarafından sarf edilen "Onlar Şiî biz Sünnî'yiz" sözüyle, fikren ve zikren ne kadar da akraba değil mi?
Ya 'Balkan kökenli azınlıklar' sözüne ne demeli? Bu cehâletin ve düşmanlığın "Ne işimiz vardı Yemen'de?" sorusunu soran o Paşa'nın zırvalamasından farkı ne? "Oradaydık, çünkü orası vatan toprağıydı" cevabı onda ne kadar etkili olacaksa, 'Balkan kökenli azınlıklar'ın azınlık olmadığını Türk olduğunu bu kafalara kabul ettirmek pek kolay olmayacak galiba…
Bu nasıl bir Türklük alerjisidir anlamak mümkün değil… Bakalım, herhangi bir problem karşısında Balkan kökenlileri, yani evlâd-ı fatihan'ı Yunanistan, Bulgaristan veya Makedonya büyükelçiliklerine gönderme fikri ilk hangi pop-İslâmcının aklına gelecek?
