Dün 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü’ydü.
Mail kutuma şu ana kadar adını bile duymadığım 300’e yakın şirketten basın bülteni geldi. Aralarında çok büyük banka ve holdinglerde vardı.
Hepsi aynı şeyi söylüyorlardı:
Toplumsal cinsiyet eşitliği için mücadele veriyoruz. Şu sayıda kadını çalıştırıyoruz, şu kadar kadını yönetici yaptık!
Aferin lütfedip ona iş ve aş vermişler! Bir de büyük bir iyilik yapıp ona yönetici pozisyonu vermiş.
Bu deli saçması kutlamalar tam bir reklam ve tanıtım çalışmalarına döndü.
Dev banka video hazırlıyor kadınlar günü ile ilgili... Müthiş güzel! Peki senin üst yönetiminde kaç tane kadın var?
3 tane! Erkek sayısı kaç? 20 tane!
O halde o video hazırlamaya utanmıyor musun?
Kadınları işe aldıysan onlar aciz ve zavallı olduğu için değil, o liyakatte oldukları için.
Onun eğitimi ve bilgisi için aldın.
Yılda bir kez bunu onların kutlama adına başına kalkmak ayıptır.
Bence kadınlarda bugünü kabul etmesin.
Kadınlar günü kutlaması, toplumsal cinsiyet eşitliği farkındalığı yaratmak içinmiş gibi görünse de kadını zayıf gösteriyor.
Peki bugün neden kutlanıyor?
Dedim ya şirketlerin kendi adını duyurması ve reklamlarını yapmasından başka bir işe yaramıyor. Bir de ticari hayata katkısı. Çiçekçisinden tutunda giyime kadar her sektör bugünü adeta bayram gibi görüyor. Büyük satışlar yapıyor.
Kadına bugün de giden her çiçek veya hediye aslında kadının ticari olarak kullanılmasından başka bir şey değil!
Kadınların bence bununla bu zihniyetle mücadele etmesi lazım.
Ticari kafa değişmeden eşitliği konuşmak saçma!
