Sedat Kaya / YENİÇAĞ
Galatasaray belki de tarihinin en geniş, en kaliteli kadrosunu kurdu.
İcardi, Zaha, Zaniolo yok ama sahadakilerin hangisini saysak ki.
Boey'i mi, Angelino'yu, Olivera'yı mı?
Hele hele hucüm hattı.
Sağa baksan Barış, sola baksan Kerem.
Merkezde Mertens, en sonda Halil.
Zalgiris'in bu kadroya direnecek ne gücü, ne nefesi, ne inancı vardı.
O yüzden kapandıkça kapandı.
Galatasaray da gol için yüklendikçe yüklendi.
Barış, Kerem, Angelino ve Boey kanatlardan bastırdı.
Ancak tek santrfor Halil beklenen performansta değildi.
Son günlerde abluka sözcüğü gündemimizde.
Limak Enerji şirketi doğayı yok etmek, ülkeyi üzmek için Akbelen Ormanı'nı nasıl ablukaya aldıysa, Galatasaray futbolu güzelleştirmek, Türkiye'yi sevindirmek için Zalgiris kalesini öyle ablukaya aldı.
10 futbolcusunu kalenin önüne diken Zalgiris'in bu sert duvarını yıkmak kolay değildi.
O duvarı yıkmak için adeta bir bomba gerekiyordu.
Galatasaray 30 dakikada Zalgiris kalesine 10 şut atmış ama çerçeveyi bulamamıştı.
Duvarı bombalayan adam Mertens oldu.
31.dakikada Kerem'in kornerinden gelen topa öyle bir vole attı ki, Zalgiris kalesi yerle bir oldu.
Bu sanki bir "vole" değil, bir "gülle"ydi.
Bu gol son yılların en güzel gollerinden biriydi.
Galatasaray'ın ilk 45'de 7 korner, 11 şut, yüzde 70 topla oynama ve yüzde 88'lik pas isabeti ne kadar üstün olduğunun kanıtıydı.
İkinci yarıda görüntü aynıydı.
Okan Buruk, ilk yarıda bekleneni veremeyen Halil'in yerine Yunus'u alarak oyuna başladı.
Yenik duruma düşen Zalgiris'in açılması beklenirken, aksine daha da kapandı.
İleride tek Oyewusi'yi uzun paslarla pozisyona sokmayı hedefliyordu.
Doğal olarak Galatasaray'ın ablukası devam etti.
Kerem, Yunus ve Barış'ın şut denemeleri gol getirmedi.
Sonuçta Galatasaray çok üstün oynadığı, maçın büyük bölümünde abluka altına aldığı Zalgiris'i Mertens'in tek golüyle yenerek tur atladı.
Sarı Kırmızılılar doğru yoldalar.
İcardi, Zaha, Zaniolo da oynamaya başlayınca farklı skorların geleceği kesin.
