Hayatımızın her anında yanımızda olan teknolojik cihazlar, bir yandan bize kolaylık sağlarken diğer yandan görünmez zincirlerle bizi kendine bağlamış durumda. Sabah gözümüzü açar açmaz elimize aldığımız telefonlar, gün içinde kaçırma korkusuyla (FOMO) sürekli kontrol ettiğimiz sosyal medya hesapları ve bitmek bilmeyen bildirim yağmuru...
Bu döngü, artık hayatın bir parçası değil, hayatın kendisi haline geldi.
***
Teknoloji bağımlılığı, çağımızın en sessiz ve aynı zamanda en etkili salgınlarından biri.
Dünya genelinde yapılan araştırmalar, bir bireyin günlük ekran süresinin 7-8 saati bulduğunu gösteriyor. Bu sürenin büyük bir kısmı ise sosyal medyada harcanıyor.
Peki, bu durumun bizi nasıl etkilediğini hiç düşündük mü?
***
Sürekli çevrimiçi olmak, zihinsel yorgunluğu artırırken, odaklanma ve üretkenlik gibi becerilerimizi köreltiyor.
Sosyal medyada geçirilen saatler, gerçek ilişkilerimize zarar veriyor, hatta bireyleri yalnızlığa sürüklüyor. Dahası, bu bağımlılık sağlığımızı da tehdit ediyor.
Uzun süre ekrana maruz kalmanın göz problemleri, uyku bozuklukları ve postür sorunlarına yol açtığı artık bilinen bir gerçek.
***
Bu noktada, dijital minimalizm kavramı önemli bir çözüm sunuyor.
Dijital minimalizm, yalnızca ihtiyacımız olan teknolojiyi, bilinçli bir şekilde kullanmayı hedefleyen bir yaşam biçimi.
Örneğin, telefonlarımızdaki gereksiz uygulamaları silmek, belirli saatlerde çevrimdışı kalmak ya da “dijital detoks” günleri düzenlemek, bu bağımlılığı azaltmak için atılabilecek adımlardan sadece bazıları.
***
Tabi bu, bir gecede çözülebilecek bir sorun değil.
Teknolojiyi tamamen hayatımızdan çıkarmak imkansız. Bunun yerine, onu bir araç olarak görmeli, kontrolün bizde olduğunu hatırlamalıyız.
Çünkü teknolojinin esiri olmak yerine, onun efendisi olmayı başardığımızda, hem bireysel hem de toplumsal olarak daha sağlıklı bir denge yakalayabiliriz.
***
Belki de artık kendimize şu soruyu sormanın vakti geldi: Gerçek hayat mı, sanal gerçeklik mi?
