30 yılı devirdiğim gazetecilik hayatımda tanık olduğum seçim ve sonuçları yazsam Türk siyasi tarihine ciddi katkılarım olur. Ancak okuyucunun arz-talebini ne denli karşılayabiliriz. O tartışılır. İnternetin hayatımıza girişi ile beraber böylesi çalışmaların geçerliliğini yitirdiğine dair görüşler yüzünden yaşayıp, tanık olduklarımızı yazmak yerine televizyon programlarında anlatmakla yetiniyoruz.
Geçtiğimiz yazıda "Reddedenleri Tanıyalım" başlıkla görüşlerimi ifade etmeye gayret ettim. Gelen yorumlar ilginçti. Bir de kamuoyu araştırmalarına dair farklı görüşler ve beklentiler vardı ki "Artık bilim dalı haline gelen siyaset bilim"ine aykırı olduğu için detaylara giremiyorum.
Değerli okuyucularımızın, enflasyon ve pahalılıkla mücadele eden vatandaşlarımızın tepkilerini anlamaya gayret ediyoruz lakin "Gerçekler"den uzak kalamayız. Halkın refahı için muhalefet tarafından TBMM''de gündeme getirilen tekliflerin AKP ve MHP oylarıyla reddedilmesi karşısında biriken bir öfke söz konusu... Seçmenin 1999''de birinci parti yaptığı DSP''nin 2002''de yüzde 1''lere gerilediği hatırlatılarak; AKP''nin yüzde 25''lerdeki oy potansiyeline inanmayan ciddi bir kitle var. Vatandaşlarımız doğal olarak 20 yıllık başarısız iktidarın sandıkta uyarılması gerektiği kanaatinde. Ancak "Siyaset Bilim" bunun "Duygusal tepki" olduğunun altını çiziyor. Çünkü AKP asla DSP değil... AKP''yi bir araya getiren unsurlar ile DSP''yi cezalandıran seçmen arasında olağanüstü farklılıklar var. Detaylara girersek "Doktora tezi" çıkar. Yüzüncü yılına girmeye hazırlandığımız "Cumhuriyet"in kahır çoğunlukla ilan edilmediğinin bilincinde miyiz?
Her şeyden önce İstiklal Harbi esnasında ordumuzun yüzde 60''ının kaçak ya da firari olduğunu hatırlayalım. Fesli Kadir ve şürekasının "Keşke Yunanlılar galip gelseydi" düşüncesinin takipçilerinin gerçekliği ile yüzleşelim. Millî bayram ve günlerimizden halen gocunan, o dönemlerde düşman ile iş birliği yapan, isyanları kışkırtanların günümüzdeki temsilcilerinin iktidara yakın duruşlarını unutmayalım.
Fırsat buldukça bu sütunlardan ve kısıtlı televizyon programlarında "İstiklal Harbinde kazananlarla, kaybedenlerin mücadelesi sürüyor" sözlerim yüzünden başıma gelmeyen kalmadı. Yargılamalar devam ediyor. Cezalar yağmur gibi iniyor. "Kazananlar kutlar, kaybedenler yas tutar" sözlerim yüzünden aldığım cezalara, ödediğim tazminatlara değinmek bile istemiyorum.
Bu sütundan defalarca yazdım. Türkiye''mizde siyasi rakiplerin her yönleri tanınmadığını bu konuda çaba sarf edilmediğinin altını çizdim. Sun Tzu''nun "Savaş Sanatları" adlı bin yıl önce yazılan eserini örnek gösterdim. Düşmanı ya da rakibini tanımayanların uğradıkları mağlubiyetlerden bariz örnekler vermeye gayret ettik. Sadece siyasette değil, hayatımızın her alanında girilecek yarışlarda rakibimizi öncelikle tanımamız şart. Hazırda Katar''daki "Dünya Futbol Şampiyonluğu" var. Sürpriz sonuçlar çıkıyor. Seyir keyfi kaçmış. Takımların futbol zevkine değil sonuçlara yönelik oynadığı gerçeği canımızı bile sıkıyor. Futbol artık sadece futbol değil. Ciddi bir endüstri... Ekonomik olarak milyar dolarla ölçülüyor. Sahadaki 11 futbolcunun yanında, yedek kulübesi, teknik heyetin etkilerine tanık oluyoruz. Teknik heyet denince sadece kulübe ve antrenman sahası heyeti değil. Rakiplerinin maç ve antrenmanlarını izleyen bir nevi "Ajan" olarak bilinen kişilere "Scouting" denir. Yani "Futbol izleme ve keşfetme" olarak tabir edilir. Futbolun profesyonelleri buna futbolun ilmi adını bile vermiştir.
Bir taraftan rakip takımın oyuncularının karakteristik davranışlarını, özel günlerini, duygusal ve zaaflarını tespit ederken diğer taraftan amatör yada genç futbolcuları tespit eden "Scouting"lerin teknik heyete verdiği "Gözlem raporları" maçların sonucuna etki yapmaktadır. Siyaset de futbol gibi hayatın gerçeğidir. Rakiplerinizi tanımak, önlem almak ve karşı atağa geçmek için takımları, fertleri tanımak zorundasınız. Yeni ve istikbal vaat eden genç yetenekleri keşfederek kadronuza dahil etmek aynı zamanda "İnsan kaynakları"nın önemine dikkat çeker. Günümüzün küresel şirketlerinin en fazla önem verdiği birin "İnsan kaynakları"dır.
Ne yazık ki bizim "Siyaset kuruluşlarımız"da "İnsan kaynakları" birimi ve "Gözlemci" kümeleri henüz tam anlamı ile bilimsel yöntemlerle kurulmadığı gibi "El yordamı" ile idare edilmektedir. "Ahbap-çavuş ilişkisi", "Akraba-eş-dost ve yakın referans" gibi artık ilkel kalan yöntemlerin sonu gelmiştir. Bu alışkanlığa son vermekte kararlı olan Sayın Kemal Kılıçdaroğlu ve Sayın Meral Akşener''in gayretlerini takdir ile takip ediyoruz.
Sayın Akşener''in "Gök politikaları" konusundaki ekibi işin hamasiyet bölümüne son verip "Bilim" ile çözüm üreterek ezberleri bozmuştur. Sayın Kılıçdaroğlu''nun ABD ve İngiltere seyahatlerinde "Bilim"e ağırlık vererek "Türkiye''nin meselelerine çözüm reçetesi" hazırlayacak ekibin "İkinci yüzyıl" projesindeki çalışmalarını heyecan ile takip edeceğiz. Ve de eksiklerini, fazlalıklarını elbette eleştireceğiz...
Önümüzdeki yazıda kamuoyu araştırmalarına dikkat çekeceğiz...
