Türkiye son 5 yıldır büyük bir değişim yaşıyor. Ard arda çıkartılan yasalar tam bir korku düzeni yarattı.
70 milyonluk Türk halkının en son fobisi bildiğiniz gibi “Dinleniyorum”
Bürokratından, iş adamına hatta taksi şoföründen gazetecisine kadar her kesim dinlendiğinden şüpheleniyor ve bunun yarattığı baskıyı adeta bir fobi olarak yaşıyor.
Hele son bir yıldır çevremde dinlenmediğini düşünen hiç kimse yok.
İyi de suçun yoksa dinlenmekten neden korkuyorsun?
Elbette bu o tarz bir korku değil.
Bu özel hayatın ihlalidir.
Gerçek hukuk devletlerinde iki şey çok önemlidir.
Birincisi mülkiyet hakkı ikincisi ise özel hayatın korunması.
Kim karısıyla, çocuğu ile ya da sevgilisi ile konuşmasının üçüncü bir şahıs tarafından duyulmasını ister ki?
Hiç kimse istemez.
İşte psikolojimizi bozan da bu.
İşte bu korku düzeninde vatandaş kendini korumak için yeni yeni yöntemler
geliştiriyor.
Ev ve iş yeri telefonu ile neredeyse hiç konuşmayan vatandaşlar çareyi hazır kartta ve VOİP adı verilen internet üzerinden görüşmede buldu.
Türkiye’de hazır kart satışında patlama yaşanıyor.
10-15 liraya alınan hazır kartları bir iki ay kullanan kırıp atıyor.
Öyle ki artık ciddi anlamda numara kirliliği yaşanmaya başlandı.
İnsanların telefon numaraları borsada hisse senedi fiyatı gibi sık sık değişiyor.
Hazır kartın dışında bir başka korunma yöntemi ise VOİP yani internet telefonu.
Şu anda bu hizmeti Almanya’dan veren Betamax isimli şirketin en gözde müşterileri dinlenme korkusu yaşayan Türkler.
ADSL’nin yaygınlaşması ile birlikte bu internet telefon olayı da yaygınlaştı.
Bilgisayarda MSN kayıtlarının bile okunduğu dönemde halk çareyi bu sistemde bulmuş.
10 euro veriyor ve 120 gün hem bedava konuşuyor hem de dinlenme korkusu yaşamıyor.
Türkiye’nin bugün yaşadığı bu dönem gerçekten insanda karamsarlık yaratıyor.
Elbette dinlenmelerin ve diğer takip uygulamalarının tamamı yasalarla yapılıyor.
Ancak burada sorgulanması gereken çıkartılan yasalar ne kadarı insan haklarına uygun?
Uluslararası yasalara uymayan ama Türk standartları ile uydurulan yasalar.
Yapılan eylemin yasal olması o uygulamanın doğru olduğu anlamına gelmez.
Yasalarla yönetilen bir ülke olmak ayrı, hukuk devleti olmak ayrı.
Söylenecek fazla şey yok.
Bu bir süreçtir ve o süreç yaşanacaktır.
İster korkuyla ister huzurla.
