AKP iktidarın rantçıları vardır:
İhaleler, imar planları, borsa şirketleri, teşvikler, iş kadroları uzmanlık alanlarıdır.
Beceriklileri milletvekili, çok beceriklileri bakan oldu…
Meclis’te sadece yemin etmek için kürsüye çıkan milletvekilleri bile vardır.
İktidar milletvekili olmanın olmazsa olmaz şartı yönetime ve yöneticiye boyun eğmektir.
Şahsi fikirleri ve siyasi iradeleri önemli değildir.
Parti iradesi şahsi iradelerinin üstündedir.
Kaldır elini, indir elini. Genel Kurul’da otur ya da “Kışkış” denilerek kovul…
Tayyip’in partisinin öyle uzman (!) siyasetçileri vardır ki… Bunların önde gelenlerinden biri de eski Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanı
Mehmet Özhaseki’dir.
Özhaseki zaten Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlığı yarışında Mansur Yavaş’a karşı hezimete uğrayarak her acının tiryakisi olmuştu.
Siyasi hayatına son verdiğini ağlak, ağlak açıklayarak final yaptı.
Saraya yakın kadro Haram Maaş-Helal Maaş alanlar diye ikiye ayrıldı.
Sarayın müteahhitleri devlet garantili rantlarla ihya edildi.
O kadar gözü kararttılar ki hastaları ve hastaneleri bile rant konusu yaptılar.
Binali Yıldırım’ı da tabii unutmamamız lazım. Yoksa çok ayıp olur.
Nadiren bazı iradeli, gururlu siyasetçiler de gördük.
Gazeteci kardeşim Şamil Tayyar hâlâ dimdik duruyor ve sosyal medyadan da olsa muhalefet lideri gibi eleştiriyor. Tabii anlayana…
Bülent Arınç, AKP’lilerin ziyaretleri ile tek kişilik parti gibi oldu.
Size AKP’li milletvekillerinden meclis grup başkanları dışında 3-5 isim yazın dersem yazabilir misiniz?
Özetle söylemem gerekir:
Kimisi parsel, parsel kazanıyor,
Kimisi kat be kat maaş alıyor,
Kimisi emir kulu bakan oluyor,
Kimisi etkisiz milletvekili oluyor
AKP siyasi parti değil rant dağıtım merkezi oldu.
Bu yapıya itiraz eden; Ahmet Davutoğlu ve Ali Babacan ve arkadaşları da AKP’yi terk edip partilerini kurdular.
Kalanlardan itiraz var mı? Olamaz ki…
