Küreselleşme, zengin-fakir, gelişmiş-gelişmekte olan bütün dünyada gelir dağılımını bozdu. Hem dünyada zengin ve fakir ülkeler arasında gelir farkı arttı; hem de aynı ülkede yaşayan zengin-fakir farkı arttı.
Son elli yılda, birçok ülke, Güney Kore, Singapur ve bugün borç sorunu da olsa İspanya, Portekiz, gelişmekte olan ülke konumundan sanayileşmiş ülke konumuna geçti. Bizim insanımız çalışkan... Doğal kaynaklara ve doğal zenginliğe sahibiz... Uygarlık tarihi üstünde oturuyoruz... Bu imkanlara rağmen halen, uluslararası gelir sıralamasına göre gelişmekte olan ülke statüsündeyiz... Halen gelişmekte olan bir ülke konumunda bulunmamızın temel nedenlerinden birisi, siyasi iktidarların kısa vadeli düşünmesi, uzun vadeli ve Türkiye’nin ulusal çıkarlarını koruyacak temel politikalardan uzak olmasıdır.
Örneğin AKP iktidarında Türkiye bugüne kadar 260 milyar dolar cari açık verdi. Bu nedenle borçlandı ve varlıklarını yabancıya sattı. Bu gelir kaybı, gelecek yıllarda fakirleşme demektir. Fakirliğimizin daha önemli ve daha kalıcı bir diğer nedenine ise sosyolojik açıdan yaklaşmamız gerekiyor. İnsan potansiyelimizi doğru değerlendirmekten uzağız... Sosyal yapımız, eğitim ve kültür yapımız, toplumsal karakterimiz, bilinç ve inanç yapımız gelir artışı önünde olan engellerdir.
Türk insanı, Türkiye dışında daha başarılı oluyor... Örneğin ABD’de çalışan ve dünya çapında ünü olan çok başarılı beyinlerimiz var... Aynı insanlar neden Türkiye’de aynı başarıyı gösteremiyorlar?
1960’lı yıllarda Almanya Türkiye’den işçi istedi... O yıllarda adı İş ve İşçi Bulma Kurumu olan kurumun Tophane’deki binası çevresinde binlerce insan birikirdi. Almanya’ya işçi olarak gidenlerin çoğu iş adamı oldu. Para sahibi oldu. Toplum olarak bazı gerçekleri vurgulamaktan korkuyoruz... Uzun bayram tatilleri bu nedenlerin başında geliyor.
Önceki gün tüm medya organları, 9 günlük tatil bilançosu verdi. 172 ölü 1000 yaralı.
İslam ülkelerinin çoğunda bayram tatilleri bir veya en fazla iki gündür. Bizde her bayram, aradaki günleri de hükümetler popülizm uğruna tatil yapıyor. Böylece iki bayram tatili ve diğer tatillerle dünyada en fazla tatil yapan ülke biz oluyoruz... Cumartesi ve pazarı da katarsak, yılın 140 günü tatil yapıyoruz. Kaldı ki, tatilden bir iki gün önce işler yavaşlıyor... Çalışanlar tatilden ancak üç-beş gün sonra işe intibak edebiliyorlar. Yani fiilen verimlilik düşüşü 9 günlük tatilden daha uzun sürüyor. Öte yandan artık her bayramda, birçok insan evinde kalmıyor. Evinde kalanların da morali bozuluyor. Sosyal sorunlar ortaya çıkıyor.
İslam dini çalışmayı kutsal kabul ediyor... Dolayısıyla bu kadar tatil, dindar olduğumuzdan dolayı değil, tembelliğimizden ileri gelmektedir. Bayram tatilleri 1935 yılında çıkarılan bir kanuna göre yapılmaktadır. Ben Meclis’te tatil sürelerini kısaltmak için bir kanun tasarısı hazırlamak istedim, önce kendi partim karşı çıktı.
Dünyada çalışmadan, tatil yaparak, doğru yoldan zengin olan yoktur...
ABD’de milli ve dini tatillerin tamamı 10 gündür. Avustralya’da 5 gündür, Fransa’da 11 gündür, İngiltere’de 8 gündür.
