Alfred Hitchcock'un korku filmlerinden birini izliyoruz sanki.. terk edilmiş ağaçlarla dolu bir bahçe içinde, ay ışığı altında gölgelerin dolaştığı, içinden garip seslerin geldiği bir korku filmi.. Ya da Agatha Christie'nin uzun sâhifeler boyunca kâtili gizlediği ve okuyucusunun gözünde pek çok karakterin üzerinde cinâyet şüpheleri uyandırıp bu şüpheleri yine sâhifeler boyunca beslediği bir polisiye filmi...
Hunharca bir cinâyete kurban giden evin çocukları.. kan izleri evin her tarafında.. yerlerde.. duvarlarda.. fotoğraf çerçevelerinden ve evin musluklarından kan akmakta.. evin her tarafından cinâyete kurban giden çocukların sesleri duyulmakta.. tabutları resm-i geçit yapmakta evin koridorlarında..
Yıllardır delil karartan ve kâtilleri gizleyen şef.. şefler.. kâtilin.. kâtillerin kim olduğunu.. kimler olduğunu bilen şef.. şefler...
Hunharca bir cinâyete kurban giden evin çocukları...
"Kâtil kim?" diye merakla sorar izleyici...
O çocukları bizzat katleden câniler mi?
Yoksa bile bile yıllarca câninin.. cânilerin kim olduğunu bilmezden ve görmezden gelen.. cânilerin iplerini ellerinde tutanlarla görüşen ve evin bir kısmını onlarla paylaşmak adına onlarla pazarlık masalarında oturan, cânilerin cânisinden mazbut bir kasaba eşrafı çıkarmaya çalışanlar mı?
Ya da delil karartanları göre göre buna çanak tutan şef muhabirleri ve muharrirleri mi?
"Kâtil kim?" diye merakla sorar izleyici...
Etrafta karanlıklar içinde dolaşan, köşe başı karanlıklarında saklanan, yollara karanlık pusular kuran, maskeli, dallı güllü etekli kadın kılığında yaratıklar görülür.. şâiyâlar yayılır, etekli kâtiller dolanıyor diye.. maskeli kâtiller dolanıyor diye..
Tüm şüpheleri maskeli, dallı güllü kadın kılığındaki etekli yaratıkların üzerine çeker yazar şüpheleri..
Herkes inanır bunların gerçek kâtil olduğuna..
Evin çocukları ölmeye devam eder.. pusularda.. karanlıklarda..
Evin bir bölümünü zaptederler..
Filmin sonu gelmez bir türlü.. kitap bitmez okumayla.. izleyici ve okuyucunun zihni senaristin ve yazarın yönlendirdiği şüphelerle dallı güllü etekler giymiş kadın kılığındaki maskeli yaratıklara yoğunlaşır..
Peki kâtil kimdir?
Evin uşağı mı? Bahçıvanı mı? Şoförü mü? Eve gelen tâmirci mi?
Karanlık pusularda evin çocuklarını katleden dallı güllü etekler giymiş maskeli yaratıkların zincirini ellerinde tutanlar bir kare olsun görünmez filmde.. bir satır olsun yazılmaz romanda.. ayyuka çıkar zinciri ellerinde tutanlar, pazarlık masalarında görülürler.. inkâr edilen pazarlıklarla ilgili itiraflar gelir arka arkaya sonraları.. ulakları gider gelir cânilerin cânisinin yanına.. ulaklar gider gelir cânilerin yuvalandığı kandili sönesice dağlara.. evin çocukları öldüğünde yükselen feryatlara "bir çocuk için koparılan yaygara.." der kimisi.. bir diğeri, "üç-beş çocuk öldü diye toplanamayız.." der.. bâzısı, kandili sönesice "dağlara çıkışlar nitelik kazandı.." der..
Ve seyirci ve okuyucu hâlâ merak içinde sorar:
"Kâtil kimdir.. kâtiller kim?"
Sâhi evin çocuklarının kâtili kimdir?
