TÜİK, 2011 yılı için bitkisel üretim ikinci tahminini açıkladı. Bu sene tahıl ürünlerinde yüzde 7.4 artış olacağı varsayılıyor. Tahıllar içinde buğday ürünlerinde de yüzde 10.18 oranında bir artış bekleniyor. 2010 yılında, 19.7 milyon ton olan buğday üretimi, bu sene 21.8 milyon tona çıkacak.
BUĞDAY ÜRETİMİ
YIL EKİLİ ALAN ÜRÜN
( MİLYON DEKAR) ( MİLYON TON )
2000 94 21.0
2010 81 19.7
Ne var ki, 2011 yılında artacağı tahmin edilen buğday ürünü, 10 yıl önceki seviyesine zor çıkıyor. Daha da önemlisi, on yıl önce Türkiye’nin nüfusu 67.8 milyondu... Şimdi 74.8 milyon...Nüfus 7 milyon arttı. Buğday üretimi ise aynı kaldı. Ayrıca 2000 yılına göre buğday ekili alanlar da 13 milyon hektar azaldı.
Tarım ürünleri gibi, hayvan sayısında ve hayvansal ürünlerde de düşme var. Sözgelimi, 2005 yılında 24.5 milyon baş olan yerli koyun sayısı, 2010’da 22 milyon başa geriledi.
Tarım, işsiz nüfusu barındırıyor. Şehirde işsiz kalanlar, iş bulamayanlar tarıma dönmeye başladı. Buna karşılık tarımsal üretim ve hayvan sayısı geriliyor.
Siyasi iktidar tarafından tarıma verilen destekler de azalıyor. Örneğin 2012 bütçesinde de tarımsal ürünlere verilen destekler düşürüldü.
Aslında tarımsal desteklerin kısılması, 2001 yılında yapılan güçlü ekonomiye geçiş programı ile başladı. Bu programa göre tarımsal destekler yarı yarıya azaltıldı. Programda transfer giderlerinde GSYH’nin yüzde 1.5’i oranında azaltılacağı ve kısa dönemde, devletin destekleme alım fiyatlarının hedeflenen enflasyonu aşmayacağı öngörülmüştü. Gerçekleşen enflasyon her zaman hedef enflasyonun üstünde olduğu için de fiilen tarımsal destekler azaltılmış oldu.
AKP iktidarında ilk yıllarda tarıma verilen desteklerde bir artış oldu. Söz gelimi 2002 yılında tarımsal desteklerin bütçe içindeki payı yüzde 1.56 iken, 2003 yılında yüzde 1.98 oldu. Sonraki yıllarda artış oldu... Aradan geçen 10 yıl da tarımsal destekler hiçbir zaman 2000 öncesine ulaşmadı.
TARIMSAL DESTEKLEME BÜTÇEDEN AYRILAN ÖDENEKLER
YILLAR BÜTÇEDEKİ PAYI (% )
2007 2.72
2008 2.56
2009 1.67
2010 1.98
2011 1.92
Hükümet, Avrupa Birliği tarım politikasını kağıt üstünde yazıyor. Ancak uygulama tam tersi oluyor.
Avrupa Birliği’nin ortak tarım politikasının ayakları şöyle sıralanıyor: :
- Üretim standartlarını ve tarım teknolojisini geliştirmek,
- Tarımda verimliliği artırmak,
- Ürün arzının güvenliğini sağlamak,
- Tarımsal üretim araçlarının etkili kullanımını sağlamak,
- İşgücünün verimliliğini sağlamak,
- Tarım sektöründe çalışanların gelirini artırmak,
- Tüketicilere daha gerçekçi ve uygun fiyatlar sunmak,
- Piyasalarda istikrarı sağlamak,
- Fiyatların üye ülkeler arasında haksız rekabete yol açmasının önüne geçmek.
Tarımsal desteklerin azalması, bu ortak tarım politikasına uyumu zorlaştırır. Kaldı ki bu yolla aynı zamanda Siyasi İktidar tarım sektöründe çalışanların gelirini de düşürüyor.
