Simerini gazetesi, 2007 yılı Mart ayında, Kıbrıs Rum kesiminde kayıtlı ve merkezi güney Lefkoşa olan Emed Mining şirketinin, bakır ve altın başta olmak üzere Türkiye genelinde maden arayan İstanbul'da kayıtlı Kefi Minerals şirketinin yüzde 39 hissedarı olduğunu bildirdi.
Emed Mining Kalkınma Müdürü Dimitris Konstantinidis, "Şirketin Türkiye Madencilik Dairesi'nden, 15'i Artvin bölgesi ve 4'ü de Gümüşhane'de olmak üzere arama izni aldığını, aramaların altın madeni üzerinde yoğunlaştığını" söyledi.
28 Mart 2007'de Hürriyet gazetesinde de haber, "Rum şirket Türkiye'de altın arıyor" başlığıyla yayınlandı.
Emed Mining şirketi, Ekim 2015'te Atalaya Mining Plc adını aldı! Atalaya Mining Plc de 2004 yılında Lefkoşa’da kurulmuştu...
***
Kefi Minerals’in, 19 Şubat 2010 tarihli raporunda “Türkiye'nin kuzeydoğusundaki ‘Doğu Pontid Kuşağı’ndaki Artvin Projesi'nde tamamlanan sondajlarda ton başına 0,64 gram altın ve 137 m'den 25,2 gram altın bulunduğunu” bildirildi. Yine rapora göre yaklaşık 254 km²’de süren Artvin Projesi, Kanada merkezli altın madenciliği ve arama Centerra Gold ile yapılan anlaşmaya tabi idi.
Gazete Duvar'dan Bahadır Özgür ise “Arjantin ve Şili’de altın, gümüş, bakır portföylerine sahip Mariana Resources şirketi, Artvin’deki aramalarında Hod bölgesinde bakır ve altın rezervi keşfetti. Ve 2014 yılında Çalık Holding’in şirketi Lidya Madencilik ile anlaşma yaptı. Hod maden projesi için kurulan Artmin Madencilik’in yüzde 70’i Çalık’ın, yüzde 30’u Mariana Resources’ın oldu. 2017 yılında Kanadalı altın tekeli Sandstorm Gold, Mariana Resources şirketinin yüzde 30 hissesini 175 milyon dolara satın aldı. Daha sonra 2023 yılında da SSR Mining tekeli, Artmin Madencilik’in yüzde 40 hissesini 270 milyon dolara alıp, bu ortaklığa katıldı. Yani Erzincan’daki Anagold Madencilik’te ortaklık kurmuş Çalık ve SSR Mining, Artvin için de birleşti." diye yazdı.
Özgür, “Bölgenin Cerattepe’den çok daha büyük olduğu hesaba katılırsa, nasıl bir yıkımın yaşanacağını tahmin etmek zor değil. Yağış yoğunluğu, dik yamaçların olması sebebiyle oluşan heyelanlar vs. düşünüldüğünde siyanürle altın üretiminin yaratacağı tehlikenin boyutları daha da katlanıyor.” dedi.
Mekanda Adalet Derneği’nden Bahar Bayhan ise yazısında şu bilgileri verdi:
-İlk olarak 1989 yılında Kanadalı şirket Cominco’ya maden arama ruhsatı verilmiş. 1995’te Yeşil Artvin Derneği kurulmuş. 1998 yılında Cominco, faaliyetini durdurmak zorunda kalmış. Fakat Cominco haklarını yine Kanada asıllı şirket Inmet Mining’e devretmiş, bu şirket tepki çekmemek adına Artvin Bakır Maden İşletmeleri AŞ adında yeni bir şirket kurmuş. 2004 yılında maden işletme ruhsatını alan bu firma siyanürlü altın üretiminden vazgeçtiğini duyurarak çalışmalara tekrar başlamış. Bu şirketin işletme ruhsatı da 2009’da iptal edilmiş.
-2012’de Cerattepe yeniden maden sahası ilan edilmiş ve maden ruhsatı bu kez Özaltın İnşaat’a verilmiş. Bu süreçte işletme hakkı Özaltın İnşaat tarafından ihaleyi kaybeden Cengiz Holding’e ait Eti Bakır AŞ’ye devredilmiş.
***
Çevre Mühendisleri Odası İstanbul Şube üyesi Hakan Tekin ise Can Kuyumcuoğlu'na yaptığı açıklamada "Salınbaş altın madeni projesi”ni “İkinci Cerattepe” olarak nitelendirerek şöyle dedi:
-Artvin merkez ile Ardanuç ilçesi arasındaki en güzel yaylaları kapsayan toplamda 602,22 hektarlık, yaklaşık 844 futbol sahası büyüklüğündedir.
-Cerattepe’de 2009 yılında işletme ruhsatının iptali için açılan dava Danıştay’da onanmıştı. Ardından 2010 yılında yeni maden kanunu ile sermayenin tekrar önü açılmış oldu. 2014’te Cerattepe için ikinci kez mahkeme tarafından yürütmeyi durdurma kararı verildi. Ancak; tüm hukuksuzluklara rağmen 2016’da süreç yeniden başlatıldı. Projenin hissedarı Özaltın Holding. Onlar da Cengiz Holding’in ortağı. TEMA’nın raporuna göre 525 parçaya bölünen Artvin’in yüzde 71’i maden ruhsatlı alan. Artvinliye adeta yaşam alanı bırakılmamış durumdadır.
-Yeni proje için Pontid Madencilik başvuru yapsa da projenin yüzde 53 hissesi Özaltın Holding'e ait. Zaten Pontid Madencilik'in sahibi, Özaltın holdinge bağlı Özaltın İnşaat'ın CEO'su Muzaffer Özdemir...
***
Artvin örneğinde görüldüğü gibi Türkiye’nin madenleri konusunda kimin eli kimin cebinde belli değil... Türkiye’nin bütün madenleri, şirketlerin karmaşık ilişkileriyle yabancılara devredilmiş durumda...
