Geçtiğimiz hafta Türk Eğitim-Sen ve Uluslararası Avrasya Eğitim Sendikaları Birliği (UAESEB) işbirliği ile gerçekleştirilen 1. Türk Dünyası Fen Bilimleri ve Mühendislik Kongresi'ne katıldık. Bu iki kuruluş geçtiğimiz yıl Eğitim ve Sosyal Bilimler kongresini de gerçekleştirmişti.
Çok hareketli, katılımcılar yönüyle zengin ve bilimsel olarak doyurucu bir kongre olduğunu söyleyebilirim. Çevre alanında Nobel ödülü sahibi Geoffrey Levermore, Germán F. de la Fuente ve Prof. Dr. John Kinuthia gibi uluslararası alanda tanınmış bilim adamlarının yanı sıra ülkemiz adına CERN'de yaptığı çalışmalarla tanınan Saleh Sultansoy ve Agron Bajraktarı gibi önemli isimlerin davetli konuşmacı olarak katıldığı kongre, Türk Dünyası'nın değişik köşelerinden gelen yüzlerce bilim adamını bir araya getirerek önemli bir hizmete de imza atmış oldu.
Kongrenin iki açıdan önemi var.
Birincisi bilimsel bilginin paylaşımı ve dolaşımıdır ki her kongrenin amacı temelde budur. Akıllı fabrikalar, hızlı prototipler, nesnelerin interneti gibi meseleleri tartıştığımız Endüstri 4.0'a paralel bir şekilde konuşulmaya başlanan iş birlikçi endüstri veya popüler tanımlamayla Endüstri 5.0'ın tartışıldığı bir dünyada bilimsel bilgi paylaşımının önemi yadsınamaz. Bu tür kongreler bu açıdan Türk dünyasındaki büyük bir eksikliği kapatmaya hizmet edecektir.
İkincisine ise kongre sayfasında şu satırlarla dikkat çekilmiş: "... Uluslararası Türk Dünyası Mühendislik ve Fen Bilimleri Kongresi'nin odağı bilimsel bilginin paylaşımı iken hedefi Türk Dünyası arasındaki birlik vizyonuna bilim ve teknoloji boyutuyla katkı sağlamaktır."
Kongre çağrı metninde nihai hedefin altı "birlik vizyonu" olarak çizilmiş. Bu vizyona hizmet etmesini ümit ettiğimiz Türk Dünyası arasında var olan "iş birliği" ağırlıklı olarak kültürel ve sosyal meseleler orjinli olarak gerçekleşiyor. Tabii ki "Türk birliği" ülküsünün en önemli ayağı kültürel ve sosyal iş birlikleridir. Bunun yanında, Türk Dünyasındaki kültürel ortaklık ve işbirliği çalışmalarına bilimsel bilgi ve onun teknolojik yansımalarının dahil edilmesi, varolan çalışmaların güçlendirilmesi "ortak gelecek" hedefine bilimsel bir projeksiyon katarken birlikte güçlenen bir Türk Dünyası hedefine de hizmet edecektir.
Türk devletleri arasında ortak bilim konseyi oluşturulması, ortak bir Ar-Ge stratejisi geliştirmesi, Türk Dünyası arasında ortak çalışma havzaları oluşturulması, G. Kore ve Japonya'da örnekleri bulunan Bilim Kentlerinin oluşturulması gibi konularda ortak çalışmalara ihtiyaç var.
Türk Dünyasının birliği meselesine "moral" değerler yanında bilimsel ve teknolojik iş birliklerini dahil etmek meseleye somut değerler katmak adına önemli.
Umudumuz o ki bu kongre bu amaca hizmet yolunda öncü olsun.
***
Tabii ki unutmamamız gereken bir husus var. Türk Eğitim-Sen ve onun Genel Başkanı İsmail Koncuk, bu tür bilimsel çalışmalara verdiği desteklerle Türkiye'nin "alışık" olduğu sendika ve sendikacı görünümüne tenakuz arz ediyor.
İyi de yapıyor... Türk Eğitim-Sen kültürel, sosyal ve bilimsel çalışmalara verdiği desteklerle benzerlerinden ayrışıyor. Sendikalar üyelerinin "özlük" hakları ve yaşam standartlarının iyileşmesi için mücadele ederler. En azından mevcudu muhafaza etmesi için vardırlar. Gerçi bazı sendikalar bu noktada "yaratıcı" çalışmalar yapıyor. Son yıllarda, üyesinden ziyade işverenin geleceğini düşünmeyi itiyad edinmiş bir sendikacılık anlayışını temaşa ediyoruz; ilginç oluyor bu arkadaşları seyretmek.
Sendikaların özlük ve maaş dışında da üyelerinin mesleki gelişimine katkı sağlamak, ülkeyi ilgilendiren meselelere karşı sorumluluklarını yerine getirmek gibi de var. Türk Eğitim-Sen bu tür kongrelerin organizasyonlarına katkı sağlayarak meselenin bu cephesinde de önemli bir hizmete imza atıyor.
"Marifet iltifata tabidir" der atalar, bahis mevzuu ettiğimiz marifet hakiki manada iltifat edilesi bir hizmettir. Bu hizmete imza atan sendika yetkilileri, emek verenler, Türkiye'nin dört bir yanından koşup katkı sağlayanlar sağolsunlar, varolsunlar... Umarım devamı gelir...
