Siyaset önemlidir ama yeni nesiller ondan da önemlidir. Günümüz siyasetinin sığ, niteliksiz, yüzeysel ve hoyrat gündemi ülkenin geleceğini devralacak nesiller ve toplumsal değişme üzerinde düşünmeyi engelliyor.
Türkiye'nin güncel siyasi tartışmaların dışına çıkıp yeni nesiller, toplumsal değişim ve gelecek ile ilgili yeni analiz, yaklaşım ve anlayışlara ihtiyacı vardır.
Sosyal ile ekonomi, madde ile maneviyat, gelenek ile modernlik, merkez ile çevre arasındaki makas ne kadar açılırsa toplum o kadar çatışmaya uygun hale gelir.
Birbirini desteklemesi, beslemesi ve üretmesi gereken değerler, birbirinin karşıtı ya da alternatifi haline gelir ya da getirilirse o toplumda çatışma/gerilim kaçınılmazdır.
Bunlar bize, adaletsizlik, eşitsizlik ve hoşgörüsüzlükten kaynaklanan çatışmalar olarak yansır.
Bireyin toplumda kendisi için bir yer olduğunu fark etmesi ve herkesin kendi değerleriyle yerli yerinde olduğunu görmesi düzen ve huzur getirir.
Belirsizlikler kaygı ve kriz yaratır. Kişiler, yönetimlere en büyük tepkiyi, yaşam alanlarının sürdürülebilir olmaktan çıkması durumunda verirler. Bu tür tepkiler daha çok gelecek endişesinden, adaletsizlikten ve adam yerine konulmamaktan kaynaklanır.
İktidarlar yaptığı düzenlemelerle adeta bireylere 'sizin adınıza ben düşünüyor, planlıyor ve karar veriyorum, size düşen; yap denileni yapmak, yapma denileni yapmamaktır' diyorsa, bu duruma karşı bireylerin direnişi kaçınılmazdır. Burada bireyler özgürlük, söz hakkı ve yönetime katılma için karşı duruş gösterirler. Bir toplum hatta millet adına onlarca yıldır bir zihniyetin dayatmada bulunması millete yapılmış en büyük kötülüktür!
İktidarla birlikte statüsü değişenler, zenginleşenler, merkeze taşınanlar, karar verme mekanizmasının başına gelip oturanlar; halk tabiriyle birden bire "ne oldum delisi" olanların yoğunlaştığı zamanlar, gruplar arasındaki gerilim doruğa çıkar.
Ekolojik bozulmaya karşı duruşlar, böyle bir sosyal ve siyasal zeminin ürünüdür. Bu zeminin yeni aile ve kimliği de kendine özgüdür.
Gündüz anneyi işe, babayı işe, çocuğu kreşe gönderen; gece anneyi diziler, babayı futbol maçları, çocuğu internet ve oyunlarla baş başa bırakan modern yaşam, yeni bir aile yapısı ve yeni bir nesil ortaya çıkarmıştır.
Bu nesil evde anne/babanın, okulda müdür/öğretmenin, askerde üst/komutanın, iş yerinde patron/amirin azarını ya da dayağını yememiş bir nesildir.
Bu nesil hem ailede hem de kamuda ataerkil düzenin, mahalle baskısının dışında bir alanda var olmuştur.
Bu nesil "Hocam bu çocuğu adam et. Eti senin kemiği benim" sözlerini duymayan nesildir.
Bu neslin elinde bastonu caminin köşesine çömelmiş Moskofla yaptığı savaşları anlatan mahalle büyükleri yoktur, Google amcaları vardır.
Yeni nesil, ailenin, mahallenin, devletin değil daha çok internetin, kredi kartının, cep telefonunun, İpad'in, twitter'in, Facebook'un çocuklarıdır. Bu nesil modern hayatın göstergesi haline gelen çalış-harca-borçlan döngüsü içinde yaşamaktadır.
Paradan daha çok kredi kartına, dijital ödemeye aşinadır.
"Üretmediğini tüketemezsin, gelirinden fazla gider yapamazsın, olmayan parayı harcayamazsın" telkinlerine aşina olmayan bir nesildir.
İlginçtir bu nesil maddiyat eksenli yaşarken, maddiyat karşıtı değerlere daha sadık bir görüntü vermektedir.
Bu nesil, ruhsuz kitlenin, kalpsiz teknolojinin neşesiz, açgözlü, dayatıcı ve ego çılgını düzeninden yeteri kadar nasibini almıştır.
Kısmen toplumun, daha çok da teknolojinin ve çevrenin etkisinde olan yeni bir nesille karşı karşıya kalındığını herkesin görmesi gerekir. Bu nesil azarlanmak, aşağılanmak, yok sayılmak, küçük görülmek ve güdülmek istemiyor. Saygı istiyor. Fikirlerine itibar ve özgürlük istiyor. Kendilerini doğrudan ilgilendiren kararlara iştirak, adam yerine konulmak ve yönetime katılmak istiyorlar.
Yargılamayıp algılayalım, çünkü anlamak yarı yarıya çözmektir!
