Küresel güç ideologları soğuk savaş sonrası, ideolojik savaşın bittiğini “medeniyetler arası savaş” ın başlayacağını ileri sürmüşlerdi. Bu ideologlar, “İsevi ve Musevi” medeniyetini temsil eden “Batı” ile İslam’ın ve Konfüçyüslüğün temsil ettiği “Doğu” medeniyetleri arasında bir çatışma öngörüyorlardı. Bu arada medeniyetler arası çatışma denemeleri de yapılmadı değil. Ancak böyle bir çatışmanın küresel güçlere maliyetinin çok yüksek olacağı görüldüğünden “medeniyetler arası çatışma” nın medeniyet (doğu) içi çatışmaya dönüştürülmesi daha doğru bulundu.
Bu bağlamda etnik, mezhep, ekonomik ya da bölgesel farklılıklar medeniyet içi çatışmanın ana dinamikleri olarak devreye sokuldu. Baskıcı rejimler altında yönetilen, ekonomik dengesizlikler içinde kıvranan ve her türden haksızlığa muhatap kılınmış olan Arap halklarını isyan pazarına sürmek hiç de zor olmadı.
11 Eylül saldırılarının arkasından bir yandan Afganistan’a, diğer yandan Irak’a yönelik olarak ABD’nin açtığı savaş her şeye rağmen istenilen sonucu vermedi.
ABD, Irak’a işgal gücü olarak girdi ve ülkeyi fiilen üçe böldü. ABD, Kuzey Irak’ta fiilen bağımsız kağıt üzerinde merkezi Irak hükümetine bağlı bir “Kürt Federasyonu” kurdu. Ülke bugün Sünni-Şii olarak mezhep, “Kürt-Arap-Türkmen” olarak etnik karşıtlıklar dengesi üzerinde her an birbirinin gırtlağına sarılmaya hazır bir konuma geldi. ABD’nin Irak operasyonu kendisine enerji kaynaklarına el koyma, enerji yollarını denetleme ve bölgeyi çıkarlarına göre dizayn etme imkânı vermiştir. Bu durumun İsrail’e de bütün bir Irak’ın tehdit edici gücünü iç çelişkileriyle parçalayarak güvenliğini garanti altına almak ve bir de Kuzey Irak’ta sadık bir müttefik kazandırmak gibi bir sonucu olmuştur.
ABD ya da Batılı servislerin, meydana gelen ayaklanmaların arkasında ya da önünde olması hiç fark etmiyor. Kendi ülkelerindeki rejimi NATO ya da yabancı güçlerin yardımıyla yıkıp değiştirmeye çalışanlar da farkında olarak ya da olmayarak uzun süreli yabancı çıkarlarına hizmet eden aygıt haline geliyorlar.
Bölgenin dışarıdan müdahale edilmeden, iç çelişkiler kullanılarak ABD çıkarlarına uygun bir biçimde yeniden dizaynı için “Arap Baharı” büyük bir fırsat yaratmıştır. Mısır, Libya, Tunus, Yemen, Bahreyn derken küresel güç için maliyeti en düşük olan iç ayaklanmalar Suriye’ye gelip dayanmıştır.
Bu bağlamda Suriye’den Türkiye’ye bir göç dalgası başlatılması büyük projenin son aşamasıdır. Suriye’den Türkiye’ye göç edenlerin haklılıklarını kanıtlamak için inanılmaz efsaneler ve hikâyeler anlatılmaktadır. CIA/Mossad medyası uluslar arası kamu oyunu yönlendiren çeşitli hikâyelerin altına imza atmaktadır.
Türkiye için asıl tehlike çanları, Suriye’deki kaos sonrası çalmaya başlayacaktır. Çünkü “Bağımsız Birleşik Kürdistan” ın üçüncü ayağı olarak Türkiye daha çok zorlanmaya başlayacaktır. Unutmayalım ki, Türkiye’deki iktidar ve Cumhurbaşkanı “Siz yapmazsanız başkası gelir yapar” bağlamında olacakları önceden tarif etmişlerdi.
