TÜİK, 2009 yılı bölgelere göre, doğum hızını ve her anneye düşen ortalama çocuk sayısını açıkladı. Açıklamaya göre Türkiye’de doğum hızı ortalama binde 17.3’tür. Doğum hızı bölgelere göre değişiyor. En düşük olduğu bölge Batı Marmara’dır. En yüksek olduğu bölge ise Güneydoğu Anadolu’dur. O kadar ki, Batı Anadolu’da doğum hızı binde 11.6 iken, Güneydoğu Anadolu’da bunun 2.3 katı, binde 27.2 dir.
Her anneye düşen çocuk sayısı da ortalama 2 çocuktur. Batı Anadolu’da 1.51 iken Güneydoğu Anadolu’da 3.46’dır.
Türkiye’de kaba doğum hızı ve çocuk sayısı
Kaba doğum hızı Çocuk sayısı
(Binde)
Türkiye ortalaması 17.3 2.06
İstanbul 16.1 1.73
Batı Marmara 11.6 1.51
Ege Bölgesi 13.7 1.66
Doğu Marmara 15.1 1.75
Batı Anadolu 15.7 1.80
Akdeniz Bölgesi 18.1 2.16
Orta Anadolu 17.5 2.12
Batı Karadeniz 14.2 1.82
Doğu Karadeniz 14.1 1.83
Kuzeydoğu Anadolu 21.7 2.75
Ortadoğu Anadolu 22.9 2.88
Güneydoğu Anadolu 27.2 3.46
Nüfus artış sorunu, öteden beri insanlığı meşgul eden bir sorundur.
R.T. Malthus, 1789’da bugüne kadar tartışılan ve tartışılacağı anlaşılan Nüfus artış sorununu başlattı. Öne sürdüğü teoriye göre “Nüfus geometrik bir dizi şeklinde artıyor. Yani 2 iken ertesi yıl 4, 4 iken 8 oluyor. Buna karşılık yiyecek arzı, aritmetik diziyle, yani 2 iken 3, 3 iken 4 oluyor. Bu durum zaman içinde kitlesel açlığa neden olacaktır”
Malthus’a göre, yiyecek kıtlığı azalan besin kaynakları üzerinde tekellerin oluşmasına sebep olacak, bu yol hem ölümleri hızlandıracak, hem de savaşlara sebep olacaktır.
Bu teori dünyada gerçekleşmemiş olsa da, orantısız nüfus artışının Türkiye’de fert başına ortalama geliri gelişmiş ülkeler göre düşük kalmasına sebep olmuştur. Yoksulluğa ve sosyal sorunların tırmanmasına yol açmıştır.
Hızlı nüfus artışı sosyal refahın artmasını önlemiştir. Her doğan çocuk yeni iş, yeni okul ve yeni hastane demektir. Bu hizmetleri vermediğiniz zaman, bugün Türkiye’de görüldüğü gibi sorun, terör ve anarşiyi besleyen bir sürece dönüşür. Türkiye’de, 1983 yılında, 2827 sayılı “Nüfus Planlaması Kanunu” çıkarıldı. Bu kanunun 2. maddesi nüfus planlamasını şöyle tarif ediyor:
“Nüfus Planlaması, fertlerin istedikleri sayıda ve istedikleri zaman çocuk sahibi olmaları demektir. Devlet nüfus planlamasının öğretimi ile uygulamasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır. Nüfus planlaması gebeliği önleyici tedbirlerle sağlanır”.
Nüfus planlaması için devlet tarafından eğitim ve destek sağlanmıştır. Ne var ki, bu eğitim ve desteği bazı bölgelerde yaşayanlar farklı kabul etmiştir. Örneğin Güneydoğuda bu önlemler istenmemiştir. Her bölgede etkili olmuş ve fakat Güneydoğuda etkili olmamıştır. Nüfus dengelerinin bozulması karşısında, devlet zorunlu olarak nüfus kontrolünü durdurmuştur.
Dünyada bazı ülkeler, nüfus artışını veya nüfus sınırlamasını, yeni çocuğa vergi teşvikleri vererek veya tersine nüfus sınırlamasında fazla çocuklar için daha ağır vergi yükü salarak yapmaktadır.
