Hep böyle oluyor…
Korkak ve utanmaz bir zümre var; kalbi durmazdan önce adını anmadıkları/anmayacakları/anamayacakları insanların ölüm haberini alır almaz bülbül gibi şakımaya başlıyorlar.
- Çok severdik…
- Çok sevişirdik…
- Şöyle hocamdı…
- Böyle ustamdı…
- Öyle hayrandık…
***
O insanların, yerlerinden kalkıp da yüzlerine tükürme şansı kalmadığından olmalı "adamlık"tan dem vuruyorlar.
Gidenlerin "aydın"lığına işaret ediyorlar.
"Eğilip bükülmezliklerine" methiyeler düzüyorlar.
"Duruş"larını yere göğe koyamıyorlar.
"Tavır"larına kurban oluyorlar…
Önce zekasını mı, yeteneğini mi, insanlığını mı, aklını mı, fikrini mi, vicdanını mı, birikimini mi, donanımını mı övsünler bilemiyorlar…
***
Aslında ne biliyor musunuz?
Kendi yeteneksizlikleri, çapsızlıkları, tavırsızlıkları, sığlıkları, kaypaklıkları yüzünden sittin sene mahzar olamayacakları sevgi, saygı, beğeni, hayranlık halesinden nemalanmaya çalışıyorlar gidenin; hepsi bu.
Korsan bir yancılık; geriye kalan "hoş sada"dan yağmacılık…
***
Son örneğine dün tanıklık ettik hep birlikte; ölüm haberini takiben, hemen her mecradan sevgi, saygı, hayranlık yağdı Ferhan Şensoy''a…
Ona ekranlarını aç(a)mayanlar; "Türkiye''nin büyük kaybına ağlama korosu"nun en önünde saf tuttular.
Ona salonlarını açmayanlar, oyunculuğu, yönetmenliği, yazarlığı önünde saygı duruşunda bulundular.
Yalancılar.
Levent Kırca anlatmıştı ölümünden kısa bir süre önce yaptığımız söyleşide; Ferhan Şensoy''un filmini oynatacak salon bulabilmek için ne çektiğini…
***
Yazıldığı kadar çok sevilmedi mi?
Yazıldığı kadar çok sevildi Ferhan Şensoy.
Ama yazıldığı gibi sevilmedi.
Kimileri ölümünden sonra hissettikleri acıyı paylaşırken olduğu kadar coşkuyla, ulu orta, alkışlamaktan korkmadan sevdi onu sahiden…
Ama kimileri de ayıplı bir işmiş gibi gizledi sevgisini… Yazdıklarını okudu, söylediklerini dinledi, sahnelediklerini izledi; ama iş karşılığını vermeye gelince; esirgedi.
Dünden beri o dillerden düşürülmeyen "eğilip bükülememe" hali var ya; ilkelerinden, ideallerinden tavizsizliği; kimi sevenleri için onu bir tür "sakıncalı piyade" haline getirmemiş miydi yani!
***
Gerçek şu ki, Ferhan Şensoy, ne yazdıysa, ne konuştuysa, ne oynadıysa, ne yaptıysa kuşatıldığı, kuşatıldığımız dönekliğin farkında olarak ve sonuçlarını göze alarak yaptı…
Ki bence tam da bu nedenle hak etti "yüreklilik" makamında anılmayı; arkasına hiç bakmadı, baktığında neyi/kimi görüp, neyi/kimi göremeyeceğini bilecek kadar "sosyal omurgamıza" vakıftı!
***
Oray Eğin, dünkü köşesinde çok güzel koymuştu adını;
"Bir gün ama bir gün bile kendi yapmak istediğinden taviz vermemesi belirgin bir inattı; işte ilk başta bu inat hayatını kaybetti."
Kendi adıma üzüntüm, her geçen gün ülkenin bu "inat"la birlikte, hem güce ve her türlü dayatmasına, hem de "avam dalkavukluğuna" karşı olan direncinin de azalıyor olması.
***
İçinin sesine uyup da "vira demir, eyvallah" demeden çok önce, dileyen, dilediği yerinden üzerine alınsın diye ilan etmişti zaten vedasını:
"…
Varsın sizin olsun
Rüşvetli
Pet şişeli
Kasvetli
Dolarlı, deutche marklı
Multi mega medyalı
Hem AİDS''li
Hem nükleer bombalı
Hem kardeş kavgalı
Kültürsüz
Saygısız
Terbiyesiz
Denizinde sebzeler yüzen
Yeşili tıraşlı keltoş
Çimentosu göğü delen
Gökdelenler arasından denize bakan
Çok arabesk
Ne zırvalasan rap
Çalışmak çok ayıp
Hırsızlık grekoromen
Kenefleri denize akan, dünyanız,
Varsın sizin olsun.
Güneş doğdu
Gök günaydın turuncu
Henüz ortada yok
Huzur bilinci
İçimden garip bir ses
Vira demir git diyor.
İçimden garip bir ses
Sen sonunu bekleme
Tezelden al demiri
Gün doğarken git diyor."
