Yeniçağ’da, 5 Temmuz 2005 tarihli yazımda, Hikmet Ilgaz’ın Şark Yıldızı adlı romanından söz etmişim ve şöyle demişim: “1915 yılı başlarında Van’da bulunan askeri birliklerimiz, Sarıkamış bozgunu sebebiyle iyice zayıflayan Kafkas ve İran cephelerine takviye olarak kaydırılıyorlar. Van’da bir avuç asker, yetersiz miktarda silah ve cephane ile askerlik çağı dışında kalmış sivil halk kalıyor. Bu durum, yerli Ermenilerin arayıp da bulamadığı bir fırsattır. Hemen ayaklanıyorlar. Van Gölü’nü kan gölüne çevirip, Rus ordusunun önünü açacaklar, sonra da Ermenistan’ı kuracaklar akılları sıra. Korkunç bir mezalim ve katliam başlıyor. Ne var ki Ermenilerin ummadıkları bir şey oluyor, Van halkı dayanıyor, direniyor, bileniyor. Van’ı Ermenilere yedirmediği gibi, Hoy’da bulunan ve cephanesiz kalan askeri birliklerimize, en büyüğü 15 yaşındaki çocuklardan oluşan bir birlikle yardım bile gönderiyor. Böylece, dünya askerlik ve sivil savunma tarihine şanlı ve anlamlı sayfalar ekleniyor. (...) Öyle mucizeler yaratıyor, öyle harp hileleri yapıyor ki Van halkı; ABD ve Avrupalıların tarihinde böyle bir bölüm olsa, kırk kez filmini yapmış, beş yüz kez kitabını yazmış olurlardı.”
Evet, aynen böyle yazmışım... Yazmışım ve bu çağrımı kimse duymayacak diye de dertlenmişim aslında... Ama bir duyan olmuş... Kim mi?... Değerli sanatçı Özhan Eren... Sarıkamış dramını Türkiye gündemine sokanlardan olan Özhan Bey, şimdi de, yazımda sözünü ettiğim Van’dan Hoy’a cephane götüren ve çoğu geri dönemeyen çocukların filmini yapmış. Filmin adı: “120”. Yüz yirmi kez teşekkür ediyorum size Özhan Bey! Filmin galası 20 Şubat’ta imiş. Gösterime girdiğinde gidip göreceğim, siz de görün mutlaka...
