100 yıl önce bugün idam edilmişti... Şehit Nusret'in asırlık dramı...

Cumhuriyetin kuruluşu öncesinde Anadolu'yu işgal eden emperyalistler sadece böl-parçala-yönet zihniyetini dayatmamış, aynı zamanda kendilerine direnen vatanseverleri de işbirlikçilerin desteğiyle hedef almıştı...

Tıpkı Ergenekon kumpasında vatanseverlerin bertaraf edilmesine benzer olaylar yaşanırken, kurbanlardan biri de Urfa Mutasarrıfı Nusret Bey'di...

O kahraman bürokrat, bundan tam 100 yıl önce bugün, İstanbul'da, devletin içerisine yerleşen çetelerin baskısı ve Silivri benzeri uyduruk bir mahkemenin sahte belgeleriyle idam edilmişti...

1875 yılında Preveze Sancağı eski Sorgu Hâkimlerinden Behram Efendi'nin oğlu olarak Yanya'da dünyaya gelen Nusret Bey, Osmanlı'nın artık sarsılmaya başladığı dönemlerde, Mektebi Mülkiyeyi Şahane'den 1899'da mezun olmuştu...

İlk görev yeri Yanya Vilayetinde görev yaparken, Hayriye Hanım'la evlenen ve Nasuhi, Mazlum, Tarık adlı üç çocuk babası olan Nusret Bey, bir çok ilçede görev yaptıktan sonra, 1914'te Bayburt Kaymakamlığına atanmıştı...

İşte o dönemlerde, Birinci Dünya Savaşı'nın en karmaşık günlerinde Osmanlı güç kaybederken, azınlıkların isyan hareketleri de duyuluyordu... Üstelik Bayburt da bu saldırılardan etkilenmeye başlamıştı...

Ermenilerin tehcir çalışmalarının sorunsuz geçmesi için çalışan Nusret Bey, Bayburt'taki başarılarının ardından 1915'te Erzincan Sancağı Mutasarrıf Vekilliği'ne, sonra Ergani Maden Sancağı Mutasarrıflığı'na, 30 Ekim 1917'de ise Yıldırım Orduları 2.Grup Kumandanı Mustafa Kemal Paşa'nın talebi üzerine, Urfa Müstakil Sancağı Mutasarrıflığı'na atanmıştı...

Ancak Nusret Bey, Urfalıların işgalcilere karşı mücadelesinde ve kuvvacıların örgütlenmesinde çok etkili görevler yaparken, Ermeni tehciri ile suçlanmasının ardından halkı örgütlediği için de İngilizlerin tepkisini çekti...

Hatta işgalin başladığı ilk günde silahlarıyla mutasarrıflık makamını basan İngiliz yarbayı karşılamadığı ve makamını vermediği için iyice hedef olan Nusret Bey.

''Galip bir hükümetin askeri neden karşılanmıyor?'' diye soran İngiliz kumandanına,

''Haksız yere memleketi işgal eden bir kuvveti karşılamaya çıkmak bir Türk mutasarrıfına yakışmaz. Bir misafir gibi gelseydiniz, sizi Birecik'te karşılardım'' diye yanıt verince iyice öfke çekmişti...

İşgalciler bu direnişe rağmen durmamış ve mutasarrıflığa sürekli bildiriler göndermeye devam etmişti...

Nusret Bey de geri adım atmamış, işgalcilerin baskısı artınca tabancasını masasının üzerine vurmuş ve Ermeni tercümana, "Git kumandanına söyle, ben kendisinin emir eri değilim… Bir daha tekerrür ederse, bunu beyninde patlatırım" diye bağırmıştı...

Nusret Bey'in bu tavrı işgalcileri iyice kızdırmış olmalı ki, İngiliz kumandanı, makinalı tüfeklerini mutasarrıflık makamına çevirmişti...

Tüm bunlara "Şehit Nusret Bey'in Savunması" adlı kitabında yer veren tarih araştırmacısı Müslüm Akalın'a göre, "Bu gidişat Nusret Bey için de sonun başlangıcı olmuştu..."

Çünkü 30 Ekim 1918'de imzalanan Mondros Mütarekesi'nden sonra kurulan İstanbul Hükümetleri açıkça baskı altındaydı...

Ermeni tehcirini soruşturmak için önce komisyonlar, ardından da sözde sorumluları yargılamak için mahkemeler kurulmuş ve tehcirde görev yapan idarecilerle ilgili iftira kampanyası başlatılmıştı... Bazı devlet adamlarının yanısıra Nusret Bey de bu iftiraların hedefi olmuştu...

Düzmece belgelerle tuzak!..

Nusret Bey, Urfa Mutasarrıflığı görevinde bulunurken Damat Ferit Paşa Hükümeti tarafından 6 Nisan 1919'da Ermeni tehciri meselesinden dolayı azledilir ve jandarma eşliğinde İstanbul'a gönderilir... Aslında aynı gerekçeyle idam edilen Boğazlıyan Kaymakamı Kemal Bey'den sonra yeni bir kurban seçilmiştir...

Nusret Bey, İstanbul'da Mustafa Nazım Paşa başkanlığındaki Divan-i Hab-i Örfi'de yargılanır ve suçsuz bulunmasına rağmen askeri cezaevinde tutulur...

15 Mayıs 1919'da, İzmir'in Yunanlılar tarafından işgal edilmesi şok yaratırken, tepkilerden çekinen hükümet, aralarında Nusret Bey'in de bulunduğu 40 tutukluyu serbest bırakır...

Ancak Nusret Bey'in özgürlüğü fazla sürmez. Çünkü 6 Kasım 1919'da Erenköy'de gözaltına alınır ve Ermeni tehciri iddialarıyla tekrar tutuklanarak cezaevine konulur...

Nusret Bey'in yargılanması, 15 Mart 1920'de Esad Paşa başkanlığındaki 1. Divân-ı Harb-i Örfî'de başlar...

Hükümetin en önemli meselesi Ermeni tehciri davalarını hızlandırmaktır. İşte bu amaçla; hükümet 17 Nisan 1920'de Birinci Divan-ı Harb-i Örfi Başkanlığına Nemrut Mustafa Paşa'yı getirir...

26 Nisan 1920'de de mahkeme, bir genelge yayınlayarak yargılamaların gizli yapılacağını ve sanıkların avukat bulunduramayacağını açıklar...

Mahkeme heyeti, 29 Nisan 1920'de gazetelere ilanlar vererek; "Bayburt ve Ergani tehciri meselesine dair malumatı olanların Divan-i Harb-i Örfi'ye gelerek şahitlik yapmalarını" ister...

Aslında ilanla yalancı şahitler aranıyordur!.. Bunun için Ermeni patrikhanesinin de devreye girdiği söylenir...

Yani, Nusret Bey'in avukat ve şahit bulundurmasına yasak getirilerek eli kolu tamamen bağlanmış olur...

Millî Mücadele kahramanlarından Fethi Okyar, işte bu yüzden "Nemrut Mustafa kadar kindar, cahil ve merhametsiz birinin bulunabileceğine ihtimal vermiyorum" diyerek, mahkemenin tavrını yerden yere vurmuştur...

Mahkeme özellikle Nusret Bey aleyhine şahitlik yapan kişileri dinlemede ısrar eder...

Kendisine yüklenen iftira dolu suçlamaları tek tek çürüten Nusret Bey; 3.Ordu eski kumandanı Mahmut Kamil Paşa'nın emriyle Bayburt'taki Ermenileri kendi idaresi altında, jandarma tarafından Erzincan'a sorunsuz ulaştırıldığını, tehcir edilenlerin mallarının ise bir komisyon tarafından satıldığını, paralarının da sahiplerine belge eşliğinde verildiğini anlatır ama yargı zaten peşinen verilmiştir...

Şehidin ağlatan vasiyeti...

Nusret Bey'le ilgili karar 15 yıl kürek cezası olarak yüze karşı okunmasına rağmen, gerekçenin yazılması geciktirilmiş ve hüküm daha sonra mahkeme üyeleri değiştirilerek, idam olarak yazılmıştı...

Nusret Bey, idam locasına götürülmeden önce Bekirağa Bölüğü'ndeki odasının duvarına "Burası tarihin dönek mahallidir" diye yazarken, kardeşine yazdığı son mektuplarda ise şunları vasiyet eder;

"Kardeşim,

Bugün hayatımın son dakikalarını yaşıyorum. Vicdanım kat'iyyen muazzeb değildir. Hayatımda millet ve vatanıma hizmetten başka gayem yoktu. Bana isnad olunan cerâimin hiçbirisinin faili değilim. Masum ve bîgünahım. Garaza kurban oluyorum. Mustafa Paşa, garazını bugün de gösterdi. Küçük çocuklarımı, zevcemi yalnız ve pek fakir olarak bırakıyorum. Beş gün sonra yiyecekleri bile kalmayacaktır. Allah aşkına sokaklarda bırakma. Valdesi, çocuklarımın terbiyelerine baksın, intikamımı almak için çocuklarımı ona göre terbiye ederek büyütsün. Babaları mücrim (suçlu) değil, şehiddir. İşte son nefesimde hiçbir şeyden korkmayarak vicdanımdan kopup gelen şu ifadelerimi sana iblâğ ediyorum. Vatanım yaşasın, elbet bir gün gelir, intikamımı alır. Masumların âhı büyüktür.

Bir masumun kaniyle oynayan Mustafa Paşa'nın hainâne hareketleri şu dünyada kendisine acaba kâr kalacak mı? Sabır tavsiye eder ve aileme sefalet çektirmemenizi rica ederim."

Kumpas, iftira, idam...

Nusret Bey, işgalcilerle işbirliği yapanların düzmece mahkeme kararıyla 100 yıl önce bugün, 5 Ağustos 1920'de Beyazıt Meydanı'nda "suçsuz" yere idam edilir...

Ermeni mallarını yağmalamakla da suçlanan Nusret Bey'in yamalı pantolonunun cebinden yalnızca bir lira çıkar...

O dönemde hükümetin değişmesi üzerine, temyiz edilmeden kesinleşen kararlar için temyiz yolu açılınca, ailesinin başvurusu üzerine Nusret Bey'le ilgili hüküm bozularak ortadan kaldırılır ama iş işten çoktan geçmiştir...

Ancak Büyük Atatürk; Ermeniler, İngilizler ve işbirlikçi Osmanlı hükümetinin tezgahıyla, "Silivri'nin atası" sayılan mahkemelerce katledilen Nusret Bey'i unutmaz..

Büyük Millet Meclisi, 25 Aralık 1921'de Nusret Bey'i "Milli Şehit" ilân ederek kanun çıkarır, eşi ve çocuklarına maaş bağlar ama o vatansever mutasarrıfın suçsuz yere katledilmesi hukuk tarihine kara bir leke olarak da geçer...

Şehit Nusret Bey'in adı hem Bayburt'ta hem de Urfa'da, çok sayıda cadde, sokak, park ve okulda yaşıyor ama 100 yıl önce de, son yıllarda da, vatansever askerlerin; işbirlikçilerin kumpasları, sahte belgeler ve düzmece mahkemelerle bertaraf edilmiş olmaları ne kadar acı değil mi?..

Peki; tarihin, 100 yıl içinde kuvvacı vatanseverlere ihanet edilmesi açısından da tekerrür etmesi bir rastlantı mıdır acaba?..