Bayram geldi geçti. Yüreklerimizin dağlandığı bu bayramda televizyon ekranlarında arz-ı endam eden mevcut siyasilerin mesajlarını seyrettik. Gazetelerde okuduk. Allah aşkına aklınızda bir şey kaldı mı?
Son on yılda canı gönülden ardına düşebileceğim bir lider olmamasına rağmen, oy verme hakkına sahip, sorumluluk hisseden Türk vatandaşı olarak hepsini yakından takip ediyorum. Gazetecilik mesleği sebebiyle de çoğunu çok yakından tanıdığımı da ifade etmeliyim. Oğlunun sünnetindeki ve nikahındaki takıları borç aldığını iddia eden, türedi politikacıları gördük. Mirasyediler gibi, devraldıkları kocaman partileri, barajın altına gömen, kapısına kilit vuranlara da tanık olduk.
Dört milyon üyeli tarihi misyon yüklenen koca bir hareket, bir gecede tasfiye edilirken, bayramda mensuplarıyla kucaklaşmak yerine araya masa koyup tokalaşmak zorunda kaldığı insanlardan mikrop kapma korkusuyla ellerini kolonya ile sık sık temizleyen tipleri de biliyoruz.
Bu gözler Türk-İslam coğrafyasında hak arayışına girenlerin Türkiye’yi örnek alıp Türk siyasilerini rehber edinişine de tanık oldu. Ama son on yıldır Türkiye’de Türklük meselesi ile samimiyetle ilgilenen bir lider olmadığı için başlarının çaresine bakmaya çalışıyorlar.
Türkiye Cumhuriyeti Devletini idare edenlerin, iktidarı ve muhalefeti ile Türk Dünyası gibi bir politikası olmadığını tespit eden Türkiye dışındaki Türkler, kendi kaderlerini tayin edebilmek için kendi yağlarıyla kavrulma mücadelesindeler. Ve artık içlerinden, kendi bünyelerinden gerçek anlamda lider çıkarma kararlılığındalar. Bunların arasında Türkiye’yi en yakından ilgilendiren Irak var... Bugüne kadar her şeyi Türkiye’den bekleyen Irak Türkleri, Türkiye’de irtibat kurabilecek, sırtını dayayabileceği, her şeyini paylaşabileceği siyasi oluşum ve lider bulamadığı için kendi göbeğini kesmek zorunda kalırken öz bünyesinden yiğit bir lider çıkardı.
Türkiye’de üniversite eğitimi gördüğü yıllarda Alparslan Türkeş’in rahle-i tedrisatından geçip, O’nun emriyle ata toprağı Kerkük’te hizmete giden Türkmen lideri, yıllarca Saddam zulmünden kendisini korumayı başarıp Türkmen davasından taviz vermeyerek yaşadı. Amerikan işgaliyle beraber dünyanın yapayalnız bıraktığı Türkmen milletinin temsilciliğini yüklenerek, Irak Türklüğüyle beraber Türkiye’nin de bölgedeki çıkarlarını savunur oldu.
İstese Irak parlamentosunun milletvekili olarak, Bağdat’ta keyfine bakabilirdi. Ama Mendele’den Telafer’e uzanan Türkmeneli coğrafyasının mücadelesini veriyor. Son bir yılda beş kez suikast girişimiyle karşılaşmasına rağmen kelle koltukta Türkmen davasını takip ediyor.
Barzani’nin hükümranlığını ilan ettiği Erbil’de ay-yıldızlı bayrağı taşıyor. Musul’da silinmek istenen Türk izlerini belirliyor, Kerkük Kalesini koruyup, Telafer’i savunuyor. Talabani’nin oyununa gelmeden Tuzhurmatu, Altınköprü, Süleymaniye’de mücadele ediyor. Şii-Sünni ayrımını ortadan kaldırıp millet olma şuurunu aşılıyor. Türkmensiz bir Irak’ın mümkün olamayacağını haykırıyor dünyaya.
Türkiye’nin sınırın beri yanından grileştiğini seyrettiği çizgiler üzerine verdiği şehidlerin kanı ile kırmızılıkta ısrar ediyor.
Erbil’de ay-yıldızlı bayraklarla yürüyor caddelerde, Kerkük’te kesilen kurbanların kanını alnına sürüp: “Türkmen halkına hizmet etmekle bitmez iş... Türkmen için ölünür...” diye haykırıyor.
Altın hızmalı gelinlerle, gözleri çakmak çakmak balalarla kucaklaşıyor, Kerkük’ü savunmaya yemin etmiş Türkmen gençlerinin pak alınlarından öpüp: “Irak ya tek vücut olarak yaşayacak ya da Türkmeneliyle beraber dört parça olacak. Dost da düşman da bunu böyle bilecek” sözleriyle meydan okuyor dünyaya...
Dr. Sadettin Ergeç’in, Yeniçağ TVhaberinde ve Türkmeneli Televizyonunda yayınlanan Kerkük karşılamasını seyrettim. Yüreğimizin yandığı bu bayramda gönlümüze su serpti.
Türk Dünyası ile beraber Irak Türklüğü gerçek anlamda bir lider kazandı. Gurur duydum. Lider ısmarlama ya da görevlendirme ile gelmez; lider kendi milletinin bağrından milletinin desteği ile çıkar ve yürür.
Ergeç’in yürüyüşü, tüm Türk Dünyasına örnek olmalı. Kutlu olsun... Allah yar ve yardımcısı olsun!..
