İspanya Avrupa Futbol Şampiyonu.
Hakkıyla kazandı.
İngiltere'yi 2-1 yenerken sadece skorda değil, her alanda üstündü.
Futbolun adaleti buydu.
Çünkü İspanya rakiplerini yene yene geldi buraya.
Hırvatistan, İtalya, Almanya ve Fransa gibi devleri yıktı geçti.
İngiltere öyle mi?
Kör topal yürüdüler finale.
Slovakya, İsviçre, Hollanda maçlarında son dakika golleri olmasa çoktan veda etmişti şampiyonaya.
İspanyollar her maçta olduğu gibi ilk yarıda ağır bastı.
Yüzde 70 gibi açık bir farkla topa hakim oldular.
Yüksek pas trafiğiyle sonuca gitmeye çalıştılar.
İngilizler ise genelde rakibi sahasında karşılayıp, uzun paslarla pozisyon aradılar.
Ancak ikisi de sonuç alamadı.
İlk 45'te finale yakışmayan kısır bir futbol vardı.
Ama ikinci yarı işler değişti.
İspanya vites yükseltti.
Özellikle iki kanadı Lamine Yamal ile Nico Williams çıktı sahneye.
Tut tutabilirsen.
47'de öyle bir estiler ki, İngiliz savunması darmadağın oldu.
Lamine Yanal aldı, Nico Williams'ı gördü, Williams sağ ayak içiyle yerden köşeye bıraktı.
Bu gol hazırlaşını ve atılışıyla kalitenin adıydı.
İki dakika sonra Olmo mutlak bir golü kaçırmasa belki de maç bitmişti.
Bu tür yüksek düzeyli maçlarda ender yakaladığın gol fırsatını değerlendireceksin.
Atamayana atarlar.
Nitekim öyle oldu.
İspanya oyunu istediği gibi götürürken, İngilizler nadir ataklarından birinde, 73'te Palmer ile eşitliği sağladı.
Ama İspanya kupaya şartlanmıştı bir kere.
İspanyollar, arenalarda yarattıkları ilahlar gibi futbol alanlarında da Olimpos Dağı’ndaki tanrılar gibi golcüler yarattılar.
İşte onlardan biriydi Oyarzabal.
Morata'nın yerine girdi, 86'da öyle bir gol attı ki, şampiyonluğu getirdi.
İspanya bu kupayı bileğinin gücüyle aldı.
Şampiyonanın en iyi futbolunu oynayan takımdı, şampiyonluk çok yakıştı.