AKP’lilerin sosyal medyada yoğun olarak, siyasi kulislerde kısmen tartışmaya başladıkları, kimi köşe yazarları vasıtasıyla da ete-kemiğe büründürmeye çalıştığı “Osmanlı’yı diriltme” seansları oldukça eğlenceli. Eğlenceli diyorum, çünkü bunların “ciddi” fikirler olduğunu düşündüğünüz takdirde sahiplerinin akıl sağlığı ile ilgili endişeye kapılmamanız mümkün değil.
Bu düşünceye göre,Osmanlı’yı diriltmenin yolu “konfederasyon”dan geçiyor. Peşmerge bölgesi bu konfederasyonun önemli bir parçası olacak. Bu projeyi dillendirenler, hükümetin Barzani’nin “bağımsızlık” taleplerine desteğini de bu konsepte oturtmuş durumda. İddiaları şu ki, Barzani’nin Bağımsız Kürdistan talebi “Osmanlı’yı diriltme” çalışmasının bir parçası.
17 Aralık iddiaları da bu kapsamda değerlendiriliyor: 17 Aralık bu “büyük” davanın önünü kesmek için ortaya konan bir proje idi. Bu argüman bu yönüyle özellikle “vicdanlı” AKP seçmeni tarafından inanılmaya değer hale geliyor. Böylece yolsuzluk iddiaları ile ilgili kafalarda oluşan “istifhamlar” gideriliyor, seçmen büyük bir davaya hizmet etmenin huzuru ile sırtını dönüp uyuyabiliyor.
Projeyi özetlersek, Osmanlı’dan bu yana Barzani ailesi için tabir caizse “Kızıl Elma” olan “Büyük Kürdistan” hayalinden vazgeçilecek, bağımsız Kürdistan Türkiye’ye bağlanacak ve yeni Osmanlı’nın en önemli adımı atılacak.
Kulağa hoş geliyor değil mi?
***
Bağımsız Kürdistan için heyecanlanan tarafların pozisyonlarına bir göz atalım.
Türkiye tarafında 180 derecelik bir dönüş göze çarpıyor. Barzani’nin Kürdistan’ı ilan edip Türkiye’ye bağlayacağını iddia edenler 20 yıl önce sınırları Türkiye’nin ortasına kadar gelen Büyük Kürdistan’ın Büyük İsrail’e giden yol olduğunu savunup bu fikre şiddetle muhalefet ediyorlardı.
İsrail’in ise evvelden beri Kürdistan’ın özgürlüğüne sıcak olduğu biliniyor. Büyük İsrail projesinin önemli bir adımı olan bağımsız Kürdistan’ın Barzani ailesi kontrolünde kurulması İsrail için “ballı börek” olur. Netice olarak, İsrail’in Barzani’nin “Bağımsız Kürdistan” talebine olumlu yaklaşması bizimkiler gibi bir “fantezi” değil tarihsel arka planı olan, planlı bir yaklaşım.
Barzani’lerin Yahudiliği ile ilgili iddialar İsrail’in tavrında sadece siyasi değil “teolojik” gerekçelerin de olduğunu gösteriyor. İlk iddia Sallum Barzani isimli bir Haham’a dayanıyor. Sallum Barzani, Osmanlı tarafından önce Selanik’e ardından Kudüs’e sürgün ediliyor. Daha sonra bir yolunu bulup Musul-Kerkük bölgesine geliyor.
Yale Üniversitesi tarafından yayınlanan antropolojik bir çalışmada dile getirilen bir diğer iddiaya göre 16. ve 17. yüzyılda bölgede yaşayan ailelerin en ünlülerinden biri Barzani ailesiydi ve bu aileye mensup hahamların kurduğu pek çok Yahudi eğitim kurumları vardı.
***
Türkiye’deki Barzani muhibbi çevreler ise bu iddialara karşı çıkıyor. Onlara göre Barzaniler Nakşi silsilesinin bir parçası. O “silsile”nin önemli isimlerinden Şeyh Abdulselam, Musul’da Osmanlıya kılıç çekip, isyan ettiği için asılmıştı...
Onun torunu “Molla” Mustafa Barzani ise İsrail’in doğal müttefikinden öte hizmetkârı idi. Hükümetin “Kak Mesut” sözleri ile selamladığı Peşmerge reisinin babası Mustafa Barzani meşhur Yahudi katil Moşe Dayan’a “Kürt kılıcı” hediye ederek İsrail ile “resmi” ilişkilerin temelini atmıştı.
Birilerinin başına “Molla” ekleyerek sıfat kazandırmaya çalıştığı Baba Barzani, ayda 50 bin dolara İsrail’e Irak’la ilgili bilgileri satan üçüncü sınıf bir casustu. 1967 savaşında İsrail’in tek müttefiki, hükümetimizin Diyarbakır’da devlet töreni ile ağırladığı Peşmerge reisinin babası olan bu şahıstı.
Görüldüğü üzere Barzani “silsilesi”nin evvelinin en önemli özelliği Osmanlı düşmanlığı, ahirinin ise İsrail sevdasıdır.
Bir tarafta Yahudi kökenleri olduğuna dair güçlü “emarelere” sahip bir aile var. Bu emareleri bir an yok sayıp birileri gibi aileyi “Mele” kadrosuna kattığımızda ise karşımıza Osmanlı’ya ihanetten darağacını boylamış, babadan oğula İsrail’e hizmeti esas edinmiş bir aile çıkıyor.
Bu noktada sorulacak soru tam da şudur: Bu aile ile Osmanlı mı dirilir, Büyük İsrail mi?
