Striptizin adını “Milli Birlik projesi” olarak cilalayan Başbakan Erdoğan’ın “Biri olmazsa eksiğiz” diyerek terennüm ettiği 14 isme dikkat ettiniz mi ?
Ahmet Hakan’da hepsinin bir karşılığı varmış. Hepimizde karşılığı olan isimlerle asgari müşterekte buluşmak zor görünüyor. Kimileri söz konusu 14 isme başkalarının da eklenmesini isterken kimileri bazılarına itiraz ediyor.
Tayyip Erdoğan Hacı Bektaş-ı Veli ile başlıyor, Ahmet Kaya, Pir Sultan Abdal, Cem Karaca, Yunus Emre, Nazım Hikmet Ran, Hoca Ahmet Yesevi, Mehmet Akif, Mevlana, Sebahat Akkiraz, Tatyos Efendi, Ahmed-i Hani ve Saidi Nursi ile devam ediyor.
Bu isimleri okuyup aralarından biri değil 3’ü-5’i olmazsa kendisini eksik hissedecek insan sayısı çoğunlukta olmaz mı?
Gelelim CHP’nin mozaiğine. Her ne kadar Anadolu coğrafyasında bin yıldır ayakta duran tarihi eserlerdeki mozaikler sapa sağlam duruyorsa da ben yine de merhum Alparslan Türkeş gibi “Ne mozaiği ulan!” diyorum. Ne de olsa mozaik yapıştırmadır. Ne kadar iyi malzeme kullanıp, ne denli güçlü monte ederseniz edin sökülebilir. Mozaiğin parçalarının sökülmesinden sonra da bütününün anlamı kalmaz. Mermer ya da ebru terimleri çok daha akla yatkındır. Çünkü mermerin damarlarını, ebrudaki motifi sökemezsiniz.
CHP’li Kemal Kılıçdaroğlu’nun açıkladığı 14’lük listede; Yaşar Kemal, Aziz Nesin, Aşık Mahsuni Şerif, Yılmaz Güney, Mimar Sinan, Sebahattin Ali, Ziya Gökalp, Necip Fazıl Kısakürek, Parvus Efendi, Agop Dilaçar, Kul Himmet, Cemil Meriç, İdris-i Bitlisi ve Mustafa Suphi bulunuyor.
Kendi adıma bu listede daha fazla itiraz edeceğim isim var. Ama sol jargon bu da yetmez “Deniz Gezmiş de eklensin” diyor.
Bu konuda en güzel tespiti tecrübe abidelerinden Hüsamettin Cindoruk yapmış. “Ansiklopedinin farklı sayfalarından rast gele seçer gibi sıralanmış” diyor. Çok da haklı. Kime sorsanız farklı isimler ekleyecektir. Fenerlisi Lefter’i, Galatasaraylısı Metin Oktay’ı eksik bulacak, Neşet Ertaş’ın yanında Muzaffer Sarısözen’in bulunmayışına sitem edecektir.
Yeni nesli bilmem ama bizim öğrencilik yıllarımızda Milli Eğitim Bakanlığı tarafından hazırlanan “100 Türk Büyüğü” kitabı vardı. Bugün her iktidara göre değişen “100 Temel Eser” gibi bizim okuduğumuz “100 Türk Büyüğü” kitaplarında da siyaset etkin olur. 10 ile 15 tanesi her baskıda değişirdi.
Yaşayan tarihçilerimiz içinde en isabetli kararı verebilecek yegane isim olan Muhittin Nalbantoğlu bile bırakınız 14’ü, 14 bin tanesini ayırt etmeye kıyamaz. Dile kolay tam 60 yıldır biyografi üzerine çalışan Nalbantoğlu’nun karşısında bu isimler zikredildiğinde mevki ve makamı ne olursa olsun alınacak cevap “cehalet” olacaktır.
Son dönemlerin modasına uyup da alternatif liste yapmak gibi bir niyetim yok. Bana göre böylesi isimleri dayatıp “Biri yoksa eksiğiz” gibi ucuz sözler sarf etmek “ayrımcılık”ın ta kendisidir. Hünkar Hacı Bektaş’a kim itiraz edebilir?
O’nun piri Hoca Ahmet Yesevi’ye... Ama bu ülkede halen tartışma konusu olan Nazım Hikmet, Türk dilini dünyaya tanıtmasına rağmen polemik konusudur. Yılmaz Güney iyi bir sinema oyuncusu olmakla birlikte Yumurtalık Hakimi’nin de katilidir.
Solun kendi klikleri arasında tartıştığı isimler var da sağda yok mu? Cemil Meriç ile Necip Fazıl’la ilgili de yüzlerce olumsuz rivayet vardır. Dolayısıyla “Biri yoksa eksiğiz” demeye kimsenin hakkı ve haddi olamaz da.
Bu satırların yazarını yakından takip edenler Türkiye’de sayısı 25 bini bulan köy, ilçe, il ve hemşehri derneklerine ne denli karşı olduğunu bilir. Canım memleketimin ayrı ayrı bölgelerinde bir liste yapmak gibi zor bir araştırmaya girsinler de görelim. Ege ile Karadeniz’linin ortak değerleri yanında ayrı zenginlikleri Türkiye’mizin bütünlüğünü sergilemektedir. Bu bütünlüğe ayrı listelerle ayrılık tohumu ekmek gafletin ötesinde anlamlar taşır ki telaffuz bile etmeye dilim varmıyor.
