SERTAB ERENER
Bugün, büyük olasılıkla bu yazıyı uzun bulup bir iki satırını okuyup sonra da okumaktan vazgeçecek bir çoğunuz.. Birbirimize sabrımızı tükettiğimiz gibi dikkatimizi de kaybettik her şeye karşı..
Mesela artık şarkıların giriş bölümleri kalmadı farkında mısınız?
Şimdi hemen ‘sadede gelelim’ çağındayız . “Ah ah eskiden her şey daha iyiydi” diyenlerden asla değilim.
Sadece introsuz müziklerin dinlenmesi sanatsal bir çıktının sonucu olsaydı buna dertlenmezdim.
Ama değil!!
Nefes alıp verirken her şeye karşı, sabırsız, özensiz dikkatsizleşmemiz sonucu olduğu için dertliyim..
Sabrın içinde sevgi de saklıysa o zaman sevgimizi de mi kaybettik biz? Nasır mı tuttu vicdanımız..
Bütün bir yıl boyunca şiddeti, savaşı, çocuk, kadın, hayvan haklarını ormanları okyanusları konuşmadık mı?
Bugün bir yılın daha son günü..
Saniyelere saatlere günlere aylara yıllara böldüğümüz ‘ZAMAN’ aslında bizim uydurduğumuz bir şey değil mi?
Bu hayatta öğrendiğim tek şey her şeyin gelip geçici olduğu.. Güç, para, ün, iktidar, hepsi………
Sadece bulmamız gereken ne biliyor musunuz? ‘Vicdan’ ve ‘sevgi’
İyi Seneler…