Çok değil daha geçtiğimiz ay Irak’ta Türkler yine katledildi. Türkmen Cephesi’nin önemli bir üyesi hunharca öldürüldü. Değerli şair dostum Mehmet Ali Kalkan’ın bu olay üzerine yazdığı “Ötelerden Serzeniş” başlıklı şiiri bize söz bırakmıyor; her şeyi anlatıyor. Buyurun efendim okuyalım:
Yolda yolcu olanlar tepinirken durakta,
Yine ölüm konuştu yüreğimde, Irak’ta,
‘Gündelik telaşları’ bir kenara bırak ta
Çıkart ‘at gözlüğünü’ bir de şu Kerkük’e bak,
İnim inim inleyen Türkmen’e bak, Türk’e bak.
Türkmenem,
Adım Haşim, Türkmenem,
Soysuzların vurduğu,
Soylu, asil Türk menem!
Kamboçya’yı, Küba’yı duyanlar nerde hani?
Koç gibi zıkkımlanan yiyenler nerde hani?
‘Hepimiz Ermeniyiz’ diyenler nerde hani?
Nerede rol çalanlar, nerde bunca bay, madam?
Oturanlar nerede? Nerede duran adam?
Utansın, baht utansın,
Olmayan ahd utansın,
Hal bilmezin üstünde
Durduğu taht utansın!
Benden gayrı olanlar toplanır dizim dizim,
Doğrulmaya başlarken taşa vururlar dizim,
Mührümüzü vurmuşuz, mülkümüz bura bizim,
Sanmayın ki yâd’ım men, bu toprağın hasıyam,
Koçak Koçak yiğitle, Türklüğün kal’asıyam!
Erirken Kerkük, Musul,
Susmak bir nice usul?
Bize ’kuşa bak’derler,
Can gider usul usul...
Bak neler göreceksin biraz yaramı deş de,
Sevgisiz gül büyümez, yem bulmaz bülbül leşte,
Türkmen kardeş değil mi, Filistinli kardeş de?
Yeter bunca çektiğim, yapmayın oyun beyler,
Ya ölüme terk edin, ya bizi duyun beyler.
Açtılar bak aramı,
Yaramı el sara mı?
Elim havada kaldı,
Ankara en kara mı?
Elbet Rabbini bilir kendini bilen kişi,
Türk’e düşman olanın binbir nifaktır işi,
Hak, haklının muhakkak, bunlar dost serzenişi,
“Yanındayım, senleyim, çıksın sesin” de yeter!
“Aklımda, sevdamdasın, gönlümdesin” de yeter!
Gökten yere ağarız,
Kan, can olur yağarız,
Çorak kalmaz bu toprak,
Bir ölüp bin doğarız!
