Ayak bağlama yöntemi, yaklaşık bin yıl boyunca Çin’de varlığını korudu. Bu akım, ülkedeki kadınların yarısından çoğunun güzel gözükmek için ayaklarını deforme etmesine ve bu yüzden engeller yaratmasına sebep oldu. Küçük kızların ayakları, ailelerindeki büyük bir başka kadın tarafından “büyüdüklerinde iyi bir koca bulabilmeleri için” kemikleri kırılarak, bükülerek, sıkıca bağlanarak ve dönemin kılavuzlarında önerildiği üzere “dolaşımı tekrar oluşturmak için” bu acı içinde yürümeye zorlanarak ideal üçgen şekle yaklaştırılmaya çalışıyordu. Hatta bu ideal üçgene ulaşmak için, ayağın bazı parçaları kesilebiliyor veya çürümeye teşvik edilebiliyordu. Daha sonra ayak bu yeni ve parçalanmış formu ile iyileştiğinde, işlem tekrar ediliyordu.
