CHP İstanbul eski Milletvekili Gürsel Tekin, Türkiye İstatistik Kurumu’nun (TÜİK), açıkladığı 2022 yılı iç göç verilerine ilişkin önemli değerlendirmelerde bulundu. TÜİK, İstanbul'un dikkat çekici pozisyonunu gözler önüne serdiğini kaydeden Tekin, verilerin AKP iktidarının uyguladığı ekonomi politikalarının yansıması olduğunu kaydetti.
“İSTANBUL İŞ İMKANLARI VE BÜYÜK KENT HAYALİ İLE GENELERİ İYİ AĞIRLAYAMAMIŞ”
İstanbul'un hem göç alan hem de göç veren il olarak öne çıkmasının arkasında yatan gerçeklerin TÜİK verileriyle ortaya çıktığını vurgulayan Tekin şunları söyledi:
“İstanbul hem gelenlerin hem de gidenlerin memleketi olmuş durumda. 2022 yılında ülke genelinde toplam 2 milyon 791 bin kişi farklı şehirlere göç etmiş. Ancak İstanbul hem göç alan hem de göç veren bir il olmuş. 385 bin kişiyle en fazla göç alan il olan İstanbul, iş imkânları ve büyük kent hayali ile gelenleri maalesef iyi ağırlayamamış. Gerçekler, hayal kırıklığına dönüşerek, 2022 yılında 418 bin 82 kişi İstanbul'dan ayrılmış. Bu sayı, İstanbul'un büyüleyici yüzünün ardında yatan gerçekleri de gözler önüne seriyor. İstanbul, bir zamanlar sadece göç alan şehir olmasına rağmen, şimdi ekonomik sıkıntılar nedeniyle göç veren bir şehir haline geldi. TÜİK'in açıkladığı bu veriler, Türkiye'nin iç göç dinamiklerindeki değişimi gösteriyor. İstanbul'un hem göç alan hem de göç veren il olması, ülkenin ekonomik ve sosyal yapısındaki çelişkileri yansıtıyor. İstanbul'un içinde bulunduğu ekonomik çöküş, göç hareketlerinin arkasındaki büyük nedenlerden biri olarak ortaya çıkıyor.”
“İSTANBUL ARTIK GÖÇ VEREN İL OLARAK KONUMLANIYOR”
6 Şubat’taki Kahramanmaraş merkezli depremlerin ardından İstanbul’da tersine göç hareketinin başladığını kaydeden Tekin, değerlendirmelerini şöyle sürdürdü:
“1980’lerden bu yana yoğun göç alan ve Türkiye nüfusunun yaklaşık yüzde 20’sine ev sahipliği yapan İstanbul, artık göç veren il olarak konumlanıyor. İnsanlar, yüksek kiralar ve işsizlikten İstanbul’u terk ediyor. Bir de sığınmacılar konusu var. Esenyurt, Esenler; mültecilerin en yoğun olduğu ilçeler. Afganlar, Suriyeliler, Mısırlılar istihdam edilmeye başlanınca pek çok kişi işinden oldu. Kirasını ödeyemedi, evini kaybetti. Çaresiz kalınca da dönüşler başlıyor. Metropoller bu denli şişirildiğinde, altyapı sistemlerinin ciddi biçimde zarar göreceği gerçeğiyle yüzleşmek kaçınılmaz oluyor. 18 milyonluk bir şehrin altyapı ve üst yapısı, ana arterler, ara sokaklar ve yan yollar artık işlevini yitirmek üzere. Yüksek yaşam maliyetleri, aşırı nüfus yoğunluğu, trafik sıkışıklığı ve iş olanakları gibi etkenler, insanların artık kırsal bölgelerde yaşam seçeneğini tercih etmeye başladığını gösteriyor. Aynı zamanda yaşanan bu göçler işgücü ve istihdam yapısında da değişimlere neden olarak kayıt dışı ekonominin gelişmesinde etkin bir rol oynuyor. İstanbul’un bu sorunlarla hesaplaşması ve siyaset üstü bir çabanın ortaya konulması gerekiyor.”
