Tokyo Olimpiyat Oyunları’nın gümüş madalyalı boksörü Buse Naz Çakıroğlu, Paris Olimpiyatları’nda da finali gördü, maalesef altını yine göremedi…
Başka bir deyişle, boynunu altın madalya ile süsleyemedi…
Finale elini kolunu sallaya sallaya geldi Buse Naz…
Ancak, finaldeki Çinli rakibi çetin ceviz çıktı…
Aynen Hatice Akbaş’ın mağlup olduğu Çinli gibi…
Çinli 3 raundu da istediği gibi oynadı…
İstediği anda içeri girerek, istediği anda da kontra yumruklarla puan aldı…
Yu Wu’nun boks stilini Amerikalı profesyonel Floyd Mayweather’e benzettim…
Ayak oyunları ve ringi iyi kullanması bana Floyd’u hatırlattı…
Buse Naz çok mu kötü oynadı?
Elbette kötü değildi, ama Çinli çok iyiydi ve iyi olan kazandı…
Çinli 3 rauntta da boks yapmaktan hiç uzaklaşmadı…
Bunu da ıskalamamak lazım.
*
Buse Naz, bu gümüş madalya ile tarihe geçti…
Üst üst iki olimpiyattan gümüş çıkardı…
Harran Ovasının suya ihtiyacı olduğu gibi, Türkiye’nin de bu oyunlardaki madalya ihtiyacını karşılayan “Ringin Kraliçeleri”ne herkes saygı duymalı.
OYUNLARDA SON DOĞRU
2024 Paris Olimpiyat Oyunlarının sonuna yaklaştık…
Oyunlarda milletin gazı mı alındı, yoksa gazı mı çıkarıldı?
Mutlaka bunun bir muhasebesi yapılacaktır…
Ayrıca da yapılmalıdır.
*
Oyunlar Pazar günü sona erecek…
Türkiye geride kalan 13 günde sadece 3 gümüş, 3 bronz, toplamda da 6 madalya kazandı!
Say say bitmez…
Sayarken insanın kafası karışıyor…
Aynen, Zeki Alasya, Kemal Sunal, Metin Akpınar ve Halit Akçatepe’nin oynadığı “köyden indim şehre” ya da “Salak Milyoner” filminde bir çuval altını sayamadıkları gibi!
*
Altın madalya konusunda umutlarımız tükeniyor…
Son altın umudumuz Buse Naz Çakıroğlu, Çinli rakibine yenilerek, gümüş madalyada kaldı…
Bir altın Türkiye’nin madalya sıralamadaki yerini değişecektir, ancak ne olursa olsun, oyunlardaki başarısızlığımızı “ört-bas” etmeyecektir!
Çok önemli bir spor adamının “Paris’te patladık” dediği gibi, sadece patlamakla kalmadık, maalesef dünyaya da rezil olduk…
Türk milleti olarak, sportif anlamda coşkulu, heyecanlı, stresli günler geçirdiğimiz doğrudur…
Üzüldüğümüz, kahrettiğimiz ya da hayal kırıklığı yaşadığımız sporculara göz yaşı döktüğümüz de doğrudur…
Busenaz Sürmeneli ve Mete Gazoz gibi Tokyo’nun altın madalyalı sporcularına “sıfır” çekmeyi elbette konduramadık…
Çeyrek final, daha sonra yarı final maçlarında kalbimizin yerinden fırlayacağı anlar yaşadık…
Açık konuşmak gerekirse, beklentilerimizin altında kaldık…
Oyunlarda tekvandocularımız ve güreşçilerimiz son kozlarını oynayacaklar…
İnşallah altını bulurlar da, sıralamadaki yerimizi değiştirirler.