Taraf Gazetesi’nin tartışma yaratan son manşeti, “AKP ve Fethullah Gülen’in işini bitirme planı” olarak değerlendiriliyor.
Değerlendiriliyor diyorum, çünkü belgenin doğruluğu bilinmiyor.
Genelkurmay Askeri Savcılığı, “Mevcut kanıtlara göre, bu belgenin Genelkurmay’da hazırlanmadığını, belge aslının yargı yoluyla ilgili gazeteden istendiğini, kriminal inceleme yapılarak son noktanın konacağını” açıkladı.
Genelkurmay Başkanlığı da, hemen ardından, “Hukuka saygılı olduğunu ve böyle bir çalışma yapan varsa, cezalandırılacağını” bildirdi.
HABERİN ÖZÜ
Şimdi bu haber doğru ise, neresi doğru?
Belgenin Genelkurmay Başkanının emri ile hazırlandığı mı?
Belgenin, Genelkurmay Başkanı’nın bilgisi dışında, darbe yapmak isteyen içerdeki başka bir düşüncenin ürünü olduğu mu?
Belgenin, tam tersine, Genelkurmay içinde ama AKP’ye yakın ve yeni bir Ergenekon operasyonu için altyapı hazırlamak isteyenlerin, rakip gördükleri bazı komutanları tasfiye ettirmek için hazırladığı mı?
Yoksa, belge tümüyle yalan da; ilerde öğreneceğimiz başka bir hedefi vurmak için mi kamuoyu karıştırılıyor?
* * *
Eskiden haberlerde “güven” unsuru önemli idi. Özellikle, televizyonların yaygınlaşmasından sonra yazılı basının haberlerinde de işin özünden uzaklaşıldı. Yani, televizyon haberciliği gazete haberciliğini de bozdu.
Televizyonlarda görüyoruz. Haberi yerinden verecek olan haberci, “Bilmiyorum, az sonra öğreneceğiz bekliyoruz, öğrenilemedi, açıklama yapılmadı” ve benzeri sözler söylüyor.
Televizyonlara “görsel malzeme” gerektiği için ve uzun yayın sürelerinin doldurulması zor olduğundan bu uygulama yaygınlaştı. Gazeteceler de bu tür haberciliğin(aslında haber vermemenin) etkisine girdi.
Oysa, bizim gazeteciliğe başladığımız yıllarda, haberci tüm bunları kendi kendine söyler, sonuca ulaşır, onu doğrulatır ve okuyucuya “net gerçeği” söylerdi.
Neyse, bozulan haberciliği herhalde tek başımıza biz düzeltebilecek güçte değiliz.
“DİLSİZ, BEDENSİZ VE İSİMSİZ”
Ortada “Dilsiz, bedensiz ve isimsiz” bir olay var.
Ama herkes kendi hedefine varmak için, kendine göre dillendiriyor, bedenlendiriyor ve isim koyuyor!
Türkiye’de uzun yıllardır bir umutsuzluk, karamsarlık ve çaresizlik örgütleniyor.
Türkiye, propagandistlerin oyuncağı oldu ve herkes seyrediyor. Çaresiz.
Kitleler ruhsuzlaştırılıyor.
Bu ruhsal acılar bir ülke için çok tehlikelidir. Bunu geçmişte çok yaşadı bu ülke.
GENELKURMAY BAŞKANI GÖREVDEN Mİ ALINACAK?
Dün, YeniŞafak’tan Hakan Albayrak, bir “eylem planı” önerdi ve “Genelkurmay Başkanının görevden alınması” anlamında şunları yazdı:
“AK Parti ve Gülen Hareketi’ne komplo mahiyetindeki eylem planının 1 numaralı sorumlusu olan -ve zaten Harp Akademileri’nde yaptığı konuşmada ’cemaatler’le savaş hazırlığı içinde olduğunu faş eden- Genelkurmay Başkanı’nın istifası istenecek.”
Hükümet bunu yapmalıdır diyor Albayrak.
Peki, bu olur mu? Olur.
Zaten AKP İktidarı, en başından beri, Özal’ı aşmak istiyordu. Özal ne yapmıştı? Genelkurmay Başkanı Necip Torumtay’ı istifa ettirmişti. Daha önce de, Necdet Öztorun’un Genelkurmay Başkanlığı’nı engellemiş ve “Hükümet istemedi” demişti. AKP, henüz bu noktada Özal’ı geçemedi. Bu istek uzun zamandır var gözüküyor.
Hep adım atıp, geri çekiliyor gibi yapılıyor.
Bu sefer olur mu, olur.
Peki Orgeneral İlker Başbuğ istifa ettirilir ya da görevden alınırsa, yerine kimi getirirler?
Bu uzun bir tartışma ama kısaca söyleyeyim.
Hilmi Özkök’e ne dersiniz?
Hilmi Özkök’ün Cumhurbaşkanlığı çok tartışılmıştı. Acaba şimdi, “Cumhurbaşkanlığı olmadı, genelkurmay başkanlığı verelim” düşüncesi mi gelişiyor?
