1878 yılının Aralık ayında, birkaç İngiliz vatandaşının Zulus'un elindeki ölümünün ardından, Güney Afrika'nın Natal eyaletindeki yetkilileri, Zulu kralı Cetshwayo'ya, faillerin yargılanmak üzere teslim edilmesini talep eden bir ültimatom yayınladı. Bu talep reddedildi ve İngilizler Tugela Nehri'ni geçmeye ve Zululand'ı işgal etmeye hazırlıklarına başladı. Lord Chelmsford tarafından yönetilen İngiliz kuvvetleri, kuzeyde ve batıda bir tane olmak üzere, sahil boyunca hareket eden üç sütun halinde ilerledi ve Merkez Sütunu, Rundke'nin Drift'in Ulundi'deki Cetshwayo üssüne doğru kaymasıyla ilerledi.
Eferrit.com'da yer alan içeriğe göre, Bu istilaya karşı çıkmak için Cetshwayo, 24.000 savaşçıdan oluşan büyük bir ordu kurdu. Mızraklarla ve eski tüfeklerle donanmış olan ordu, İngilizleri kıyıya, diğerini de Merkez Sütunu'nu yenmek için gönderilen bir bölümle ikiye bölündü. Yavaş hareket eden Merkez Sütun, 20 Ocak 1879'da Isandlwana Tepesine ulaştı. Kayalık burnunun gölgesinde kamp yapmak, Chelmsford Zulus'u bulmak için devriye gezdirdi. Ertesi gün, Binbaşı Charles Dartnell'in altındaki bir kuvvet, güçlü bir Zulu kuvvetiyle karşılaştı. Gece boyunca dövüşen Dartnell, 22'nci saatine kadar temas kesemedi.
İNGİLİZ TAŞI
Dartnell'den haber aldıktan sonra, Chelmsford yürürlükte olan Zulus'a karşı hareket etmeye karar verdi. Şafakta, Chelmsford, Zulu ordusunu takip etmek için Isandlwana'dan 2.500 adam ve 4 silah çıkardı. Kötü bir şekilde sayıca az olsa da, İngiliz ateş gücünün erkek eksikliğini telafi edeceğinden emindi.
Isandlwana'daki kampı korumak için Chelmsford, Brevet Yarbay Henry Pulleine'nin altında, 24. Ayağın 1. Taburunda bulunan 1.300 erkek bıraktı. Ayrıca, Yarbay Anthony Durnford'a, beş tane yerli süvari birliği ve bir roket bataryası ile birlikte Pulleine'e katılmasını emretti.
22'nci sabahın sabahı, Chelmsford, Zulu'yu boş yere aramaya başladı ve kuvvetlerinin etrafında kaymış olduklarını ve Isandlwana'ya doğru hareket ettiklerini bilmiyorlardı. Yaklaşık 10:00 Durnford ve adamları kampa geldi. Doğuya Zulus'un raporlarını aldıktan sonra, soruşturma emriyle ayrıldı. Yaklaşık 11:00 de, Teğmen Charles Raw liderliğindeki bir devriye küçük bir vadide Zulu ordusunun ana gövdesini keşfetti. Zulus tarafından tespit edilen Raw'un adamları, Isandlwana'ya geri çekilmek için bir savaş başlattılar. Zulus'un Durnford'un yaklaşımı konusunda uyardığı Pulleine, adamlarını savaş için oluşturmaya başladı.
İNGİLİZLER YOK EDİLDİ
Bir yönetici olan Pulleine, sahada çok az deneyime sahipti ve adamları, Isandlwana ile arkalarını koruyan sıkı bir savunma alanı oluşturmaları için sipariş vermek yerine, onları standart bir ateşleme hattına emretti. Kampa dönen Durnford'un adamları, İngiliz hattının sağında bir pozisyon aldı.
İngilizlere yaklaştıkça, Zulu saldırıları bufaloların geleneksel boynuzları ve göğsüne dönüştü. Bu oluşum, göğsün düşmanları tutmasına izin verirken boynuzlar kanatların etrafında çalışmıştır. Savaş başladığında, Pulleine'in adamları Zulu saldırısını disiplinli tüfek ateşiyle dövebildiler.
Sağda, Durnford'un adamları mühimmattan aşağı koşmaya başladı ve İngiliz kuşağını savunmasız bırakarak kampa geri çekildi. Bu Pulleine'in emriyle kampa geri dönme emriyle birleşince İngiliz hattının çökmesine yol açtı. Zulus, İngiliz ve kamp arasında gidip gelen kanatlardan saldırabildi. Overrun, 1. Tabur ve Durnford'un emri etkin bir şekilde silindiğinden İngiliz direnişi bir dizi umutsuz son sopaya indirildi.
SONRASI
Isandlwana Muharebesi, İngiliz kuvvetlerinin yerli muhaliflere karşı uğradığı en kötü yenilgi olduğunu kanıtladı.
Bütün bunlara rağmen, savaş, 858 kişinin öldüğü ve aynı zamanda Afrika askerlerinin 471'inin toplam 1.329 kişinin öldüğü anlamına geliyordu. Afrika güçleri arasındaki kayıplar, erken aşamalarında savaştan uzaklaştıkça daha düşük olma eğilimindeydi. Sadece 55 İngiliz askeri savaştan kaçmayı başardı. Zulu tarafında, zayiatlar yaklaşık 3.000 kişi öldü ve 3.000 kişi yaralandı.
O gece Isandlwana'ya dönersek, Chelmsford kanlı bir savaş alanı bulmak için hayrete düşmüştü. Yenilginin ve Rourke'nin Drift'unun kahramanca savunmasının ardından , Chelmsford bölgedeki İngiliz kuvvetlerini yeniden gruplandırmaya başladı. Yenilenen yenilgiyi görmek isteyen Londra'nın tam desteğiyle Chelmsford, 4 Temmuz'da Ulundi Muharebesi'nde Zulus'u yenerek 28 Ağustos'ta Cetshwayo'yu ele geçirdi.
