Senaryoda Yeşilçam klasiği kabul edilen her şey var. Yasak aşk, ayrı düşen sevgililer vb. Hatta son sahnede şu replik bile yerli yerinde: “Hayır evlenemezsiniz, çünkü siz kardeşsiniz.” Kadın bu cümleyi kurduğunda, iki aşığın da babası olma durumundaki adam, yıllarca gizlenen bir sırrı patlatıveriyor, hem de büyük bir keyifle: “Ha, ha, kardeş falan değiller, ben Murat’ı cami avlusunda bulup büyüttüm.” Normalde filmin bu sahneyle başlaması gerekir. Çocuk, babası bildiği adamdan belki hesap sorar, belki teşekkür eder, gerçek ailesini merak eder falan. Ama öyle olmuyor.
Murat, bu gerçeği öğrenmekten gayet mutlu bir şekilde, sevdiği kıza sarılıyor ve “Son” yazıyor. Yeşilçam sinemasında 3-5 metre filmin hesabı yapılıyordu. Filmlerin son sahneleri alel acele toparlanıyordu. Şimdi ise dizileri sakız gibi uzatabilen senarist ve yönetmenler makbul.
