Sayfa Editörü: Bengü Zorlu
Ayberk, %98 oranında otistik bir çocuktu.
Sayfa Editörü: Bengü Zorlu
Ayberk, %98 oranında otistik bir çocuktu.
Annesi ve babası o küçükken ayrıldı. Bir tek babasıyla iletişim kuruyordu. Annesi hastalığını kabullenmişti.
Ona bakıcı tutulmuş, krize girmesin diye ne istiyorsa yapılıyordu. Ayberk’in aldığı eğitim onu kendi dünyasından çıkaramamıştı. Hastalığından dolayı kimseyi saçına bile dokundurtmuyordu.
90 kilo civarındaydı. Ağız kaslarını kontrol edemediğinden salyası akıyordu. Yani görüntüsü hiç de iyi değildi.
Babası, Naciye adlı biriyle evlenmiş, daha sonra Naciye Aksu eşine, Ayberk’i yanına almak istediğini söyledi.
Bir gün Naciye Aksu, Ayberk havuzdayken, havuza havlu attı. Ayberk gidip onu aldı ve belli bir seviyede ona geri verdi. Bunu daha uzak olarak üç kere yaptı ve üçünde de geri getirdi.
En son getirişinde fark etti ki, Ayberk ona gülümsüyordu. Naciye onun dünyasına girmeyi başarmıştı.
Otizmi araştırmaya başladı ve ödül almış bir bilim adamının aslında otistik olduğunu öğrendi. Bu onda büyük bir umut yarattı ve Ayberk için uğraşmaya başladı.
İlk olarak ona ‘ver’ demeyi öğretti. Bunun için en sevdiği soslu makarnayı kullandı. ‘Ver’ demeyi öğrenmesi için onu aç yatırdığı bile oldu. Ve başardı, Ayberk “Makarna ver” dedi.
Eğitimi yanında, görünüşünün de düzelmesi gerekiyordu. Sürekli “Sallanma Ayberk, ağzını kapa Ayberk” diyerek onu uyarmaya başladı. Uyarma süreleri arasındaki fark günden güne açılıyordu.
Evet bunu da başarmıştı. Yüzmenin yanında yürüyüş bandında da çalışmasını istedi. Ayberk başta bunu istemedi, krize girdi. Ama Naciye Aksu, bu sefer de patates kızartması ile kandırarak onu banda çıkardı ve yürüyüşe başlattı.
Ayberk giderek kilo veriyor ve fit bir görünüm elde ediyordu. Kendi isteğiyle berbere gitti ve saçını kestirdi. Kendine baktıkça mutlu oluyordu.
Bu sırada eğitiminde ciddi bir ilerleme kaydederken yemeğe ilgisi olduğunu fark ettiler. O geleceğin aşçısı olacaktı.
İlerlemeler çok iyi sonuç verdi, otizm %20’lere kadar geriledi.
Ayberk artık normal bir genç gibiydi ve bir ilki gerçekleştirdi. O ilk otistik fotomodel ve manken oldu.
13 yıl aldığı tüm özel eğitimler sonucu doktorların asla konuşamaz dedikleri Ayberk şu an şarkı söylüyor.
Okuma yazma öğrenmeye başladı. “Eğer Ayberk bunları 14 yaşında yapabildiyse sizler %100 başarırsınız” diyor annesi. Ve de ne imkan, ne para, ne ilaç ne de akademik eğitim gerekmediğini. Sadece normal görüp normal davranıp hayatımıza katıp yaşamı yaşayarak öğretmek.
Ülkemizde hala otizmin tedavisi yok diye biliniyor. Otizmin tedavisi var; sevgi…
