Dünya Gazetesi yazarı Alaattin Aktaş yaşları 15-29 yaşları arasında değişen her 100 gençten 26’sının ne okuduğunu ne de çalıştığı bilgisini bugünkü köşe yazısında kaleme aldı. İşte Aktaş’ın yazısı:
Görünür işsizliği geçen yıl en azından 2016'ya göre hızla aşağı çektik. Bu iyileşmenin temelinde 2016'nın çok kötü bir yıl olduğu gerçeğinin yattığı ortada. Geçen yılki gerilemede başka etkenler de rol oynadı. Değerli meslektaşım Mustafa Sönmez'in bir saptaması var. Mustafa, 2017'nin kasım ayı itibarıyla 1 milyon 160 bine yakın kişinin stajyer-kursiyer olarak sigortalandığına ve işsizliğin bu sayede yüzde 10'larda tutulabildiğine dikkat çekiyor.
Buna rağmen işsizlik, 2016'nın altına inmiş olmakla birlikte, geçmiş yıl ortalamalarıyla aynı düzeyde. Buna rağmen işsizlikte hala çok can sıkıcı bazı detaylar var. İşte bugün bu can sıkıcı detaylardan birine, zaman zaman ele aldığımız genç nüfustaki işsizliğe bir kez daha değinmek istiyoruz.
TÜİK verileri, kasım ayı itibarıyla yaşları 15-29 arasında bulunan her 100 gençten 26'sının ne eğitim gördüğünü ne çalıştığını gösteriyor. Oran toplamda yüzde 26, erkeklerde yüzde 14, kadınlarda ise yüzde 39 düzeyinde.
Bizim için adeta sıradanlaşan, artık neredeyse kanıksadığımız, normalmiş gibi gördüğümüz çok vahim bir tablo bu. En verimli çağında olan insanların dörtte biri boşta geziyor. Kasım ayı itibarıyla yaşları 15- 29 arasında olan yaklaşık 18 milyon kişi var. Bunların 5.5 milyonu eğitimini sürdürüyor, yine aynı sayıdaki bölümü çalışıyor, 2.2 milyonu hem okuyor hem çalışıyor, kalan 4.7 milyon kişi ise hiçbir şey yapmıyor.
25-29 yaş grubundaki oranlar toplamın çok daha üstünde. Doğaldır ki bu yaş grubunda olanlar artış eğitimini büyük ölçüde tamamlamıştır; işe giren girmiş, kalanı ise iş arama durumundadır. Yaşları 25-29 arasında olanlardan ne eğitimde ne istihdamda olanların bu yaş grubundaki toplam nüfusa oranı toplamda yüzde 33, erkeklerde yüzde 15, kadınlarda ise yüzde 52 düzeyinde.
DÖKME SUYUYLA DEĞİRMEN DÖNER Mİ?
İstihdamı artırabilmek amacıyla bir dizi önlem alınmaya çalışılıyor. Bu önlemler ne ölçüde başarılı, tartışılır. Çünkü nereden baktığınıza bağlı olarak değişik sonuçlar elde edebiliyorsunuz. Ama varsayalım bu önlemler çok işe yaradı. İyi ama bu önlemler işsizlik için kalıcı bir çözüm mü? Buna evet diyebilmek mümkün mü?
Yeterince yeni yatırım yapılmadığı, bu yeni yatırımlar da sürekli istihdam sağlayacak nitelikte olmadığı sürece bu çabalar biraz dökme suyla değirmen döndürme gayretine benzemeyecek mi? Her yıl işgücü piyasasına bir milyona yakın genç girerken bu gençlere iş bulamazsak işsizlikle başa çıkmaktan söz edebilir miyiz?
