Bilim, demokrasi ve özgürlük şövalyeleri Türkiye sözkonusu olunca, ne hakikati ne de halkı tanıyor. Bilim istediği kadar, hakim nüfusun %65 olduğu ülkelerde, “mozaikten, çok kültürlü-çok etnikli-çok dinli” toplumdan bahsedilemez desin aldırmazlar. Bu kervana yöneticiler de katılınca, ortaya bir “Kürt sorunu” çıkıyor. Şimdi de aynen AB ve ABD’nin istediği gibi, “Alevi sorunu” ısıtılıyor. “Ermeni sorunu” zaten değişmez gündem maddemiz. Sırada niceleri var!..
Elimde emperyalizmin kirli oyunlarını bozmak için hazırlanmış, değerli araştırmacı Ali Tayyar Önder’in eseri var. Fark Yayınları’ndan çıkan “Türkiye’nin Etnik Yapısı-Halkımızın Kökenleri ve Gerçekler” adlı bu ciddi kitapta, bugüne kadar yapılan tüm araştırmalar ve sonuçların yorumu var. Kısaca anlatalım.
- Önce resmi nüfus sayımlarına bakalım. Ülkemizde 1927-1965 yıllarındaki sayımlarda ana dil de tespit edilmiş. Buna göre, 1927’de nüfusumuz 13 milyon 629 bin 426. Anadiller; %86.40 Türkçe, 8.70 Kürtçe, 0.99 Arapça, 3.91 diğerleri. 1965’de nüfusumuz 31 milyon 391 bin 421. Anadiller; %90.12 Türkçe, 7.10 Kürtçe, 1.16 Arapça, 1.65 diğerleri.
- Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü’nün 1992’de yaptığı bir projeksiyona göre de, anadiller, %91.96 Türkçe, 6.21 Kürtçe-Zazaca, 1.37 Arapça, 0.12 Kafkas dilleri, 0.07 Balkan dilleri, 0.27 diğerleri.
- Diyarbakır Dicle Üniversitesi’nin Aralık 2004’te bölgedeki 9 ilde yaptığı araştırmada anadiller; Türkçe %32.5, Kürtçe 54.4, Arapça 8.9, Zazaca 3.6, Süryanice 0.6. Günlük hayatta kullanılan diller; Türkçe %63, Kürtçe 30.6, Arapça 3.9, Zazaca 2.2, Süryanice 0.1. Kişinin, “kimlik tercihine” dayalı araştırmada; TC Vatandaşı %33.5, dini inanç 23.5, etnik köken (Türk, Kürt, Arap, Zaza, Süryani) 13.4, aile kimliği 11.3, meslek 5.4, aşiret 3.9, sosyal sınıf 3.4.
- Konda 1993’te İstanbul’da “aidiyet tercihini” araştırmış. Sonuçlar şöyle: Türk %69.28. Müslüman Türk 20.83. Müslüman 4.32. Kürt-Zaza 3.90. Çerkez 0.46. Arap 0.13. Diğer 1.08. Özetle, (4.32’lik Müslüman hariç), %90.11 Türk, 5.57 diğerleri.
Araştırmada, farklı kökenden gelenlerin toplamı %38.59 çıkıyor. Bunlara, “aidiyet tercihi” sorulunca, %85.6’sı Türk diyor.
- Tesev’in 1999 Türkiye anketinde, “Etnik kimlik, Türklük, T.C. Vatandaşlığı, Müslümanlık” seçenekleri karşısında, “kişilerin aidiyet tercihine” göre toplam etnik nüfus, %5.2. Bunun da %1.4’ü Kürt.
- Sesar’ın, 1990’dan beri Doğu-Güneydoğu’dan göç eden Kürt kökenli vatandaşlar üzerinde 2000’de yaptığı ankete göre, çocukların %84.23’ü, gençlerin 70.65’i, annelerin 16’sı, babaların 4’ü, diğerlerinin 21.38’i Kürtçe bilmiyor.
- Odak Şirketi’nin Temmuz 2006 anketinde de, ana diller yüzdesi; Türkçe 89.3, Kürtçe 7.2, Arapça 2.5, Çerkezce-Abhazca 0.5, Zazaca 0.5 olarak belirleniyor.
- Alman Araştırmacı Peter Alfrod Andrews’in, “Türkiye’de Etnik Dağılım” Raporu’na göre; Türk %86.21, Kürt 8.36, Çerkez 2.14, Arap 1.63, Zaza 0.53, Laz 0.02, diğer 1.02.
- AB Eurobarometer’nin Eylül 2005 anketinde de, ana dil yüzdeleri, Türkçe 93, diğerleri 7 olarak görülüyor.
Sonuç
- Anadil ile aidiyet örtüşmüyor. Nitekim, anadili Kürtçe olanlar %6-8 civarında iken, kendini Kürt sayanlar %1-4 arasında kalıyor. Sayı olarak, anadili Kürtçe olan 5-6 milyon, etnik Kürt nüfus 2 milyon civarında. Demek ki, kişinin aidiyetini anadil değil, kendi tercihi belirliyor. Her ağzını açanın Türkiye’de “20 milyon Kürt var” demesi, bilgisizlikten değilse, kirli oyunun gereğidir.
- Daha da önemli olan şudur. Bin yıl içinde; %98’e varan oranda din, %93’e varan oranda dil, yüzde yüze varan oranda kültür birliği ve çok yüksek oranda akrabalık yoluyla kaynaşarak; asırlar boyu aynı kaderi paylaşıp; aynı millet, aynı din, aynı bayrak, aynı devlet, aynı vatan için mücadele ederek bir ve bütün olduğumuz gerçeğidir. O halde, biz biriz.
Evet; emperyalizmin ezberini bozmalıyız. Bu fitnesinin, etnik/ırk ve mezhep örgütleriyle bizi parçalama planını bozamazsak, vay halimize!..
