Prof. Dr. Ahmet ÇOLAK
Bunlar bildiğimiz borsacılar değil, siyasi borsacılardır.
Bu borsalarda hisse senedi, menkul kıymet, altın veya döviz alış verişi yoktur.
Burada borsaya getirilen; anılar, fikirler, geçmişteki aiditiyetlerdir.
Borsalar yıllar içinde değişse bile sonuç, geçmişlerinde var olan her şeyi satışa koymak ve maddi getiriye tahvil etmektir.
***
İdealistlerin (!) ilk borsaya girişleri 1980 sonrasına denk gelir. ANAP döneminde 4 eğilimin biri olarak ANAP borsasına girerler.
Arım balım peteğim şarkısı ile alış-veriş yapıp para kazanırlar. Artık bal tutuyor, büyük bir iştahla parmaklarını yalıyorlardı.
Kazandıkları paralardan kendilerini o günkü güne getiren fikirleri savunmaya devam edenlere bir kuruş bağış veya yardımda bulunmazlardı.
O dönemde adları ballı kurtlara çıkmıştır.
***
Sonra Demirel’in peşine düşüp nallı kurt olurlar. Ülkücülükten edindikleri prestiji, Doğru Yol Borsasında pazarlarlar. Şube müdürü, Daire başkanı, Müsteşar yardımcısı, Müsteşar, Bakan olurlar. Bu borsa çökünce ülkücü sermayeleri de biter. Yeni Borsa arayışına girerler. 1999 yılında MHP’nin yeniden yükselişi ve iktidar ortağı olmasıyla eski siyasi kimliklerini hatırlarlar. Bu kez MHP borsasında ülkücülüklerini tekrar pazarlama telaşına girerler. Borsaya girenlerin büyük kısmı, eski borsa faaliyetleri sebebiyle teveccüh görmezler. Olsun MHP’lilerle birlikte görünmekle kaybettikleri prestij ve sermayeye katkı sağlarlar. Artık yeniden bir Ülkücülük sermayesi elde etmişlerdir.
Bu günlerde AKP kurulur ve iktidar olur. Bu kez AKP Borsasına ülkücü sermayelerini kullanıp girmek isterler. Ama pek kabul görmezler. Bu kez geçmişlerini reddederek yeni misyona uygun olarak borsada yer almak isterler. Bu negatif sermaye girişimleri ile borsacılıkta karşılığı olmayan negatif sermayeden medet umarlar.
Dahası yavru kurtlar, sırası ile babalarının mirasını öne sürerek AKP Borsasına girerler. Disposible (Bir kez kullanılıp atılan) eşyalar gibi bir dönem milletvekili, hatta bakan bile olurlar. Sonunda Borsanın dışında kalırlar.
***
Yeterli itibarı ve sermayesi kalmayanlar “eski ülkücü” daha doğru ifadeyle “eskimiş ülkücüler” partilerini borsaya sürerler. Şöyle ki: kuruluş döneminde büyük birlik için yola çıkmış olan partinin son 2 genel başkanı partilerini kapamaya hazır şekilde AKP borsasına girerler.
Camianın büyük partisinin Genel Başkanı ise, gelecek dönemlerde milletvekili olmak, hatta Genel Başkan kalabilmek için 50 yıllık siyasi birikimi ve kazanımlarını AKP Borsasına sürer.
Sonuç Şah-Mat oyununda olduğu gibi olacaktır. Mutlak son olarak düşünülür.
Ama unutulan bir şey vardır: Davalarının idealist insanları; bildikleri ve inandıkları doğrulardan ve ideallerinden sapmadıkları gibi, gelecekte de takipçileri olurlar.
