Demokrasiyle yönetilen ülkelerde sivil toplum kuruluşlarının önemli işlevleri vardır. Bu topluluklar sadece amaçlarına uygun sosyal ve kültürel faaliyetler yapmakla kalmazlar; aynı zamanda, kamu oyu oluşturmak suretiyle temsil ettikleri kitlenin şikâyet ve taleplerini yönetim kademelerine ulaştırırlar. Daha da ileri giderek ülkenin siyasi, iktisadi ve kültürel politikaları hakkında görüş oluştururlar ve görüşlerini kamu oyuyla paylaşarak ülke yönetiminde etkili olmaya çalışırlar.
İlk paragrafta yazdıklarım, demokratik ülkelerde olması gereken tabii bir durumdur. Kamu oyu oluşturmada da bu durumun tabii bir şekilde kendini göstermesi gerekir. Tabiiliği sağlayacak ve koruyacak olan kurum ise medyadır. Basın yayın organları, sivil toplum kuruluşlarına ait görüş ve haberleri, onların temsil ettikleri kitle oranında verdiği takdirde tabiilik korunmuş olur. Aksi takdirde, geniş kitlelerin aleyhine, sun’i bir hâl meydana gelir ve küçük çıkar grupları, sahip oldukları sermaye gücü sayesinde büyük toplulukları yönlendirir.
Ülkemizde, sun’i bir durumun tipik örneği, TÜSİAD’la ilgili haberlerde görülmektedir. Ocak 2009’daki gazete haberlerine göre TÜSİAD’ın üye sayısı 578’dir. İki yıl içinde bu sayının arttığını düşünsek bile söz konusu derneğin üye sayısı her hâlde bin kişinin altındadır. Ancak hepimizin gördüğü gibi TÜSİAD sanki yüz binlerce kişiyi temsil ediyormuş gibi basın yayın organlarında yer almaktadır. Bu derneğin hazırlattığı anayasa taslağında da aynı durumu yaşadık. Bence sorun, onların hazırlattığı anayasa taslağında değil, onlara, temsil ettikleri kitlenin çok üstünde yer veren basın yayın organlarındadır. Bu derneğin başkanı olan hanımın kocası, Cem Boyner’in siyasi macerasında da aynı şeyi görürüz. Hatırlanacağı üzere onun başında olduğu Yeni Demokrasi Hareketi % 1’in altında oy almıştı. Ancak seçimlerden önce, sanki % 15 oy alacakmış gibi basın yayın organlarında yer bulmuştu. Aslında bu ve benzer olaylar, kamu oyunun normal işlediği ülkelerde, o tutum içindeki basın yayın organlarının müthiş bir itibar ve tiraj kaybına yol açar. Bizde maalesef böyle olmuyor.
***
Kayserili kültür adamlarının bazı iş adamlarıyla birlikte kurdukları Yeni Ufuklar Derneği’ni kamu oyu ne kadar biliyor? Derneğin İstanbul’da ve Kayseri’de şubeleri var. Yüzlerce öğrenciye burs veriyor ve birçok okul yaptırıyor. Bunların yanında sosyal ve kültürel faaliyetlerde de bulunuyor. 25-26 Mart 2011 tarihlerinde Kayseri’de “Türk Dünyasında Yeni Gelişmeler ve Türkiye” başlıklı bir çalıştay düzenledi. Türk dünyasının çeşitli bölgeleri üzerinde uzmanlaşmış 15 bilim adamı birbirinden değerli bildiriler sundu. Açılışta 500’ü aşkın dinleyici vardı. Diğer oturumları da en az 200 öğrenci ve aydın izledi.
Toplantı sonunda şunu tespit ettim. Son sekiz on yıl içinde ülke yönetiminin Türk Dünyası politikası çok düşük seviyelerde bulunuyor. Yönetimlerden hiçbir destek almamalarına rağmen bilim adamlarımız kendi gayretleriyle, ilgilendikleri alanın gerçek birer uzmanı olmuşlar. Onlar, Türkiye’deki bazı ticari işletmeleri satın alan Arap şeyhlerinin adamı değil. Maşlahlı, sandaletli şeyh ve kralların ayaklarına gitmiyorlar. Onlar hasbi bir şekilde Türk Dünyası’nı çalışıyorlar; dünyanın her yanındaki Türk’ün derdiyle hemdert oluyorlar. Çünkü onlar Türk ve bunun tabii sonucu olarak Türk olmaktan gurur ve mutluluk da duyuyorlar. Bu ülkenin de bir Türk ülkesi olduğunu düşünüyorlar. Türk’ü, şu veya bu etnik gruplarla aynı sıraya koyanları gördükçe içleri kan ağlıyor.
Yeni Ufuklar Derneği’nin Kayseri Şubesi başkanı Mustafa Argunşah titiz ve temiz bir çalışmayla Kayseri’de önemli bir buluşmaya imza attı, kendisini kutlarım. Bu arada, MHP aday adaylığı heyecanını yaşayan değerli tarihçimiz Yusuf Halaçoğlu ile Kayseri’nin değerli eğitimcisi Mustafa Öztürk de toplantıyı izlediler. Halaçoğlu açılışta güzel bir konuşma da yaptı. Kayseri halkı, Türklük için yürekleri çarpan bu ilim ve kültür adamlarımızı desteklemelidir. Ben de kendilerine başarılar diliyorum.
