"Plastik yol" fikri İngiliz mühendis Toby McCartney'e ait.
McCartney, plastik yol fikrini kızından esinlenerek geliştirmiş. Okulda öğretmeni kızına, "Okyanuslarımızda ne yaşar?" diye sormuş. Kızı da elini kaldırmış, "Plastik, öğretmenim" diye yanıt vermiş. McCartney, "Çocuğumun böyle bir dünyada büyümesini istemiyorum" diyor.
McCartney, sonra Hindistan'da bazı mahallelerde halkın çukurları, plastik atıklarla doldurup bunları eriterek kapattığını hatırlamış ve kendi tekniğini geliştirmiş.
Toby McCartney, karışımın içeriğinin ticari sır olduğunu söylüyor.
Normalde yollar, yüzde 90 taş, kireçtaşı ve kumdan oluşuyor.
Yaklaşık yüzde 10 oranında da zift kullanılıyor.
Zift ham petrolden elde ediliyor. McCartney'nin yönteminde, ziftin yerini büyük oranda minik plastik topaklar (pelet) alıyor.
Bu plastik topaklar evlerden ve iş yerlerinden toplanan plastik atıklardan yapılıyor. Bunlar işlenerek plastik topaklara dönüştürülüyor. Plastikler daha sonra asfalt fabrikasında, taş ocağından elde edilen taşlarla, bir miktar zifte ekleniyor.
Dünyada 40 milyon km yol var. Bu yollar yüz milyonlarca varil petrol kullanılarak yapılıyor.
McCartney'nin plastik asfaltı, İngiltere'nin kuzeybatısındaki Cumbria kentinde denendi. McCartney, plastik yolların asfalt yollara kıyasla çok daha ucuz ve dayanıklı olduğunu söylüyor.
