Her kış öncesi aynı yönteme başvuruyorlar... “Devlet aklı” buna kanmayacak kadar tecrübeye ve donanıma sahip olmalı... Çünkü tilki ne kadar kurnaz olursa olsun, avcı da o kadar iz bilmeli...
Sadece gazete arşivleri açılıp bakılsa bile, PKK ve onun “sivil” uzantılarının “çözüm, ateşkes, barış” gibi edebiyatı artırdıkları, liberallerin de bu edebiyata katkıda bulundukları görülecektir...
Kışı daha rahat ve güvenli geçirme taktiğidir bu... Söz konusu taktiğe bu yıl, daha erken ve daha kapsamlı biçimde başladılar... “Öcalan’a tecridin kaldırılması” ekseninde yürüyen tartışmalara Hükümet de katıldı... Tecrit konusuna henüz girilmemiş olsa da, Başbakan Erdoğan “Gerekirse MİT Başkanı’nı İmralı’ya gönderirim” diyerek müzakere ortamına kapı araladı...
Bu tartışmalarda “şeref”in durumu ne olacak henüz belli değil... Ama geçen kışın başlangıcından bu yana büyük kayıplar veren PKK’nın amacı belli; nefeslenmek!..
1984’ten bu yana terör örgütü tarihinin en ağır kışını geçirdi ve büyük kayıplar verdi...
Hem kış şartlarında hareket kabiliyetlerinin azalması, hem de güvenlik güçlerinin değişen konsepti sayesinde hezimete uğradılar... Daha önceki bir yazımda da belirtmiştim... PKK’nın kendi internet sitesinde “Şehitlerimiz” sekmesinin altında yayınlanan ölü sayısına bakıldığında bu yılın kendileri açısından en ağır yıl olduğu görülecektir...
Ne olduysa Uludere kazasında oldu... Bu olay, başarılı giden operasyon serisini sekteye uğrattı... Ama Şemdinli’yi kuşatma ve düşürme girişimi örgüt adına tarihinin en büyük bozgununa yol açtı...
Şimdi sivil uzantıları ve medyadaki destekçileri sayesinde “nefeslenmek” için klasik metotlarını devreye sokuyorlar... Ne anlama geldiğini çok iyi bildiğimiz “barışın dili” tekrar ortaya çıktı... Bu dil, bir yandan “özerklik” çağrıları yaparken, diğer yandan iş birlikçileri aracılığıyla “bu fırsat kaçırılmasın” şantajında bulunabiliyor...
Devlet bu tezgâha gelmemeli... Peki gelirse ne olur? Bu sorunun cevabı, tecrübelerinde var devletin aslında... Her yıl aynı film tekrarlanıyor...
Bahar gelince “kan”la uyanırız, her yıl olduğu gibi... Silvan benzeri toplu şehit haberi geldiğinde aynı sinsi propaganda başlar... Acaba PKK değil de, ‘derin PKK’ yapmış olabilir mi diye sorular sorulur, top söz dinlemeyen ’şahin’lere atılır!.. Kimi liberal ve İslamcı yazarlar yine aynı nakarata sarılırlar: ’Tam da bu zamanda’ diyerek, aslında bunun PKK işi olmayabileceğini ima ederler!..
Her Nevruz’u sezon açılışına çeviren PKK’nın bu bilinen taktiğine rağmen, ‘barışa bu kadar yaklaşmışken’ diye başlayan her cümle ya tuzaktır, ya aptallık... ‘Devlet tecrübesi’, ‘hükümet aklı’nı bastıramazsa bunun acı bedellerini ödemeye devam ederiz...
Oysa güzel gelişmeler yaşanıyor... Terörle bir arada yaşayamayacağını bilen halk, üzerindeki büyük baskıya rağmen sesini yükseltmeye başladı... Bingöl’de halkın BDP’ye patlayan öfkesi, Iğdır’da öğretmenleri kaçırılan köylülerin kahramanlığı, çok şeyler anlatıyor aslında... Van’da konteyner kentte ve hastanede nöbet tutarken farklı tarihlerde şehit edilen polislerin katilleri aynı gün kıstırılıp, öldürüldü... PKK’lıların hepsini halk ihbar etti... Şu an Türkiye’nin en sıkıntılı ilçesi durumundaki Şemdinli’de halktan güvenlik güçlerine ortalama yarım saatte bir ihbar geliyor... Terörden bıkmış, yılmış insanlar kendi özel şartlarına uygun tavırlar geliştiriyorlar...
Burada dik durması gereken devlet otoritesidir... Elbette öldürmek çözüm değildir... Ve elbette her ölümün sosyal maliyeti vardır... Ama caydırıcılığınızı kaybetmenin maliyeti, size, kendi evlatlarınıza ölüm olarak geri geliyorsa, gereğini yapmaktan başka seçeneğiniz yoktur...
Yeter!.. Artık bu mevsimler ‘aldanma mevsimlerimiz’ olmasın... Tilki ne kadar kurnaz olursa olsun, avcı da o kadar iz bilsin!...
