Guiness Rekorlar Kitabı''nda ilk dijital ifade olarak Fahlman''ın ''gülümseme'' işareti yer almaktadır. Konuyla ilgili olarak "19 Eylül 1982''de Carnegie Mellon Üniversitesi, Pittsburgh, ABD''den Scott Fahlman tarafından yazılmıştır. Bir ilan tahtası sistemindeki bir mesajda, e-Postalar, mesajın duygusal bağlamını belirtmek ve e-Posta iletişimde yanlış anlamaları önermek için :-) ve :-(''nin kullanımını önerdi" ifadeleri kullanılarak emoji tanıtıldı.
CNN''e yaptığı açıklamada, “Biri esprili olması gereken bir şey söyleyebilir. Ama salt metin içeren bir internet ortamındayken, insanlar şaka yapıp yapmadığınızı anlayamaz. Çünkü beden dili, yüz ifadesi yok ''dedi.
O zamandan beri de 40 yıl içinde, ifadeler ve daha sonra emojiler çevrimiçi ve bazen çevrimdışı konuşmalarımızın merkezi haline geldi.
NASIL BULDU?
Fahlman, yıllar önce bir makalede gülen yüz ifadesinin öyküsünü özetle şöyle anlatmıştı.
Evet, E-posta, sohbet ve haber grubu gönderilerinde yaygın olarak kullanılan yan "gülen yüz"ün mucidiyim. Ya da en azından ben mucitlerden biriyim.
1980''lerin başında, Carnegie Mellon''daki Bilgisayar Bilimleri topluluğu, çevrimiçi bülten tahtalarını veya “ bboard''ları ” yoğun bir şekilde kullanıyordu. Bunlar günümüzün haber gruplarının habercisiydi ve fakülte, personel ve öğrencilerin günün önemli konularını eşit bir temelde tartışabilecekleri önemli bir sosyal mekanizmaydı. Gönderilerin çoğu ciddiydi.
Topluluğun doğası göz önüne alındığında, gönderilerin çoğu mizahiydi. Sorun şu ki, biri esprili bir açıklama yaparsa, birkaç okuyucu şakayı anlayamayacak ve her biri yanıt olarak uzun bir eleştiri yazacaktı.
Bu sorun, bazılarımızın ciddiye alınmaması gereken gönderileri açıkça işaretlemenin iyi bir fikir olabileceğini (sadece yarı ciddiyetle) önermesine neden oldu. Sonuçta, metin tabanlı çevrimiçi iletişimi kullanırken, yüz yüze veya telefonda konuştuğumuzda bu bilgiyi ileten beden dili veya ses tonu ipuçlarından yoksun oluruz. Çeşitli "şaka işaretleri " önerildi ve bu tartışmanın ortasında, :-) karakter dizisinin zarif bir çözüm olacağı aklıma geldi - günün ASCII tabanlı bilgisayar terminalleri tarafından ele alınabilecek bir çözüm. Ben de bunu önerdim. Aynı gönderide, şunun kullanımını da önerdim : -( bir mesajın ciddiye alınması gerektiğini belirtmek için, ancak bu sembol hızla hoşnutsuzluk, hayal kırıklığı veya öfke için bir işarete dönüştü.
